Evcil Hayvanınızın Ölümüyle Nasıl Başa Çıkabilirsiniz?

3 dakika

Yazan ve doğrulayan psikolog Gema Sánchez Cuevas

Tarafından yazılmıştır Marián Carrero Puerto

Son Güncelleme: 22 Aralık, 2022

Bir evcil hayvanın ölümüyle başa çıkma, hayvanları seven kişilerin en az bir kere yaşadığı bir deneyimdir. Ama hepimiz keder ve kayıpları aynı şekilde yaşar mıyız? Cevap hayır. Keder, evrensel bir fenomen olmasına rağmen, yas tutmanın yolları büyük ölçüde değişir ve çoğu zaman diğer şeylerin yanı sıra kültürel ve dini faktörlere de bağlıdır (Marqués, 2003).

İnsanlar için yas tutmak gibi, evcil hayvanlarımızı kaybettiğimizde de derin bir yasa tutulabiliriz. Ama insanların evcil hayvanın ölümü için yas tutmasına sebep olan şey nedir? Basitçe, insanlar ve evcil hayvan arasında güçlü bir bağ oluşur ve evcil hayvan ailenin bir parçası olur. (Field, Gavish, Orsini & Packman, 2009).

Ve hayvanımın geri gelmeyeceğini anladığımda, işte o anda nefes almak canımı yaktı.

Acıyı kabul etmeyen insanlar tüm yaşamları boyunca acı çeker

San Antonio Teksas Üniversitesinden Ph.D. Thelma Duffey (2005), bir evcil hayvanın ölümünün gerçekten acı verici bir deneyim olarak yaşandığını doğruluyor. Bu acıya, bir hayvanın kaybından yaşanan yas ile ilişkili kültürel tabuları eklemeliyiz. Bu acı genellikle nüfusun büyük bir kısmı tarafından anlaşılmamakta ve bu durum yas tutma süreçlerini daha da zorlaştırmaktadır.

Birçok insan, evcil hayvanlarıyla özel bir bağ oluştursa da, bu bağı geliştirmeyen ve bu nedenle insan ve hayvan arasındaki ilişkileri takdir edemeyen insanlar da var. Bu ilişkiyi anlamayanlar genellikle bu kaybı küçük görürler ve hatta “Sadece bir köpekti”, “E bir tane daha al” ya da “Bir hayvan yüzünden neden bu kadar üzgünsün?” gibi yorumlar yaparlar.

Bir evcil hayvanın kaybı, bir insanın yaşamındaki en zor anlardan biri olabilir, ancak sosyal düzeyde, insan kaybından dolayı yaşadığımız yasın aynı duygusal etkisine sahip olduğu kabul edilmemektedir. ABD Hawaii Üniversitesi Hayvan Bilimleri Fakültesinin yaptığı bir araştırmaya göre, sahiplerin % 30’u altı ay ya da daha fazla bir süre boyunca acı çekerken, %12’si bunu yaşam boyu sürecek çok travmatik bir olay kaydeder.

İstediğiniz zaman vedalaşmak acıtmaz, ama o vedadan sonra özleyeceğiniz şeyler acı verir.

Evcil hayvanımızın kaybından kaynaklanan yas ile nasıl başa çıkabiliriz?

Yas tutma süreci, bize yakın olan bir kişi öldüğün zamanda yaşadığımız gibi aynı dört aşamadan oluşur:

İnkar. Bu aşamada, kaybı kabul edemedik ve inkarı, yaşanan olayın etkisini ertelemek için bir savunma mekanizması olarak kullanıyoruz. Bu noktada verebileceğimiz pratik bir tavsiye de evcil hayvanınızın oyuncaklarından kurtulmak ya da onları saklamak olabilir.
Duyguları ifade etmek: üzüntü, depresyon ya da öfke. Kaybımızın sonucu olarak birçok şey hissedebiliriz. Bu duyguları hafifletmek için, gözyaşlarımızı tutmaya çalışmamalıyız. Durumumuz iyi değilken iyiymiş gibi davranmamalıyız, duygularımızı dışa vurmalı ve yaşamalıyız. Yapmamız gereken şey, kaybımızı hissetmek ve gözyaşlarının akmasına izin vermek, çünkü bunların hepsi iyileşme sürecinin bir parçasıdır.
Yeniden yapılanma. Bu aşamada, evcil hayvanımızın geride bıraktığı boşlukla karşılaşırız ve onunla yaptığımız tüm günlük rutinleri yeniden yapmaya başlarız. Fark etmediğimiz rutinler hayatımızın önemli bir parçası haline gelmişti. Bunlar, köpeğimizi yürüyüşe çıkarmak, onunla parkta oynamak, kanepede dinlenmek gibi rutinler… Şimdi yapmamız gereken yeni rutinler yaratmaktır.
Evcil hayvanımızın anısına farklı bir şekilde bağlanmak. Bu, geleceğe bakmak ve iyileşme yolunda ilerlemekle ilgilidir. Bunu yaparak, onlara karşı hissettiğimiz muazzam sevgiyi hatırlayabiliriz.

Üstesinden gelmek unutmak değildir, üstesinden gelmek artık onun sizinle olamayacağını ama sizinleyken sizi nasıl mutlu ettiğini fark etmektir.

Bittiği için ağlamayın, olduğu için gülümseyin

Hepimiz benzer durumları farklı şekilde yaşarız. Evcil hayvanımızın yas tutma sürecinden kurtulmak için hepimiz aynı zamanı vermeyiz. Bazılarımız başka bir evcil hayvan almayı tercih eder, diğerleri ise hayatlarına devam etmeyi tercih ediyor. Başka bir hayvana sahip olmaya karar verdiğimizde kendimizi kötü hissetmemeliyiz. Bunun bir “değiştirme” meselesi olmadığını, yeni evcil hayvanımızla yeni rutinler ve harika deneyimlerle dolu yeni bir yola başladığımızın farkında olmalıyız.

Kaynakça

Duffey, T. (2005). Hoşçakal deme: Evcil hayvan kaybı ve etkileri. Ruh Sağlığında Yaratıcılık Dergisi ( /4), 7- 95. doi: 0. 00 / J456v0 n0 _
Alan, N., Gavish, R., Orsini, L. & Packman, W. (2009).
Evcil Hayvan Kaybına Yanıt Olarak Rol Eklemesi. Ölüm Araştırmaları, , 4- 55. doi: 0. 0 0 / 074 0 0 7057
Marquis, NM ( 00 ). Yas deneyimlerinden: Ölüm ve Yaşam Döngüsü Üzerine Düşünceler. Pontificia Universidad Católica, Ponce, Halkla İlişkiler