Sistemik Terapi Hakkında Bilmeniz Gereken Her Şey
Sistemik terapinin kökleri aile terapisinde vardır, ancak bu günlerde sistemik olarak adlandırılacak bir aile odağına ihtiyaç duymaz. Bu yaklaşımda, önemli olan ilişkidir, yani insanlar arasındaki etkileşim süreci; yalıtılmış bireyin çok fazla gözlemlenmesi değil.
1968’de Genel Sistemler Teorisini formüle eden Avusturyalı biyolog ve filozof Ludwig Von Bertalanffy’ydi. Sistem kavramını “etkileşim içindeki bir unsurlar ağı” olarak kullandı. Daha sonra, ailelere ve ilişkilere yönelik araştırmalarda baskın model haline gelene kadar bunu terapötik çerçeve olarak uyguladı.
Bununla birlikte, sistematik bakış açısı, diğer disiplinlerin katkılarıyla da beslenmektedir. Bunlar temel olarak teorik alanla ilişkilidir. Bazıları sibernetik, iletişimde pragmatik gelişmeler ve aile psikoterapisidir. Perspektiflerin bu entegrasyonu, bireyden grup tedavilerine, çiftlere ve ailelere kadar geniş bir uygulama alanı geliştirilmesine olanak sağlamıştır (Hoffman, 1987).
Sistem kavramı
Farklı yaklaşımların buluşma noktası sistem kavramıdır. Bu, bütünün parçaların toplamından daha büyük olduğunu söyler. Bu, sistemik yaklaşımdan, sistemin farklı unsurlarının etkileşiminden kaynaklanan bütünün özelliklerine vurgu yapıldığını gösterir. Genel anlamda, önemli olan, insanlar arasındaki etkileşimden ortaya çıkan ilişkidir.
Sistemik psikologlar aşağıdaki genel fikri benimser. Bir sistem, ne olursa olsun – aile, çift ya da sosyal – bir ya da daha fazla unsuru, devletteki bir değişimin başka bir sistem değişikliğini izleyeceği şekilde birbirine bağlar. Bu, araştırmacıların, sistem üyelerinden herhangi birinin bireysel patolojisinin temel yönlerini görmelerini sağlar.
Sistemik Terapinin geçmişi
Sistemik terapilerin en önde gelen öncülleri psikanalizden gelir. Bunların örnekleri Frieda From-Reichman’ın “şizofrenojenik anne” ve Rosen tarafından “sapkın anne” veya Bell’in aile görüşmelerinin kullanılmasıdır.
Bununla birlikte, sistemik terapinin en açık başlangıçları, antropolog Gregory Bateson ve Palo Alto Hastanesindeki gazilerden oluşan ekiple ortaya çıktı. Bateson, şizofreni ailelerinde iletişim sistemini analiz etmek için Jackson, Haley ve Weakland gibi diğer araştırmacılara katıldı.
Bu araştırmanın sonucunda çıkan teorilerden en ilginci çifte açmaz teorisidir. Bu teori mesajlar arasındaki çelişkinin nasıl gerçekten kaçmak için hezeyan yarattığını açılar. Bu çelişki emirlerden birinin yerine getirilmesi halinde diğerine uyulmamasını gösterir. Bunlara bir örnek: “daha akışına bırak” veya “itaatkâr olma.”
Paralel olarak, 1962 yılında Jackson ve Ackerman, Family Process dergisini kurdu ve Bertalanffy, Genel Sistemler Teorisi’ni formüle etti ki bu tüm sistemik terapiler için ortak olan faktörleri geliştiren teoriydi.
Sistemik terapide ortak yönler
Çok geniş ve farklı disiplinler içermelerine rağmen sistemik terapilerin ortak yanları vardır. En önemlisi de daha önce sözünü ettiğimiz “birbiriyle bağlantılı birtakım nesneler veya unsurlardır.”
Bu Genel Sistemler Teorisinde Bertalanffy etkileşim kavramının da altını çizer. Taraflar arasında birbirine bağlılık olan bir sistemden söz etmiştir. Ayrıca bu sistemlerden her birinin bir alt sistem olabileceğinden de söz etmiştir.
Açık ve kapalı sistemler
Aynı zamanda açık ve kapalı sistemler olduğunu da söylemek gerekir. Ancak araştırmacılar kriterler üzerinde uzlaşmamıştır. Bertanlaffy’nin kavramsallaştırmasını izlersek, kapalı bir sistem, ortamla herhangi bir değişim yapmayan bir sistemdir. Aksine, açık bir sistem, ortam veya diğer sistemler ile sürekli iletişim halindedir.
Örneğin, kapalı aile sistemleri, çevreleriyle herhangi bir iletişim kurmazlar. Son durum, sistemin başlangıç koşullarına bağlıdır. Birlik ve aile sisteminde ilerici bir enerjinin fakirleşmesi vardır.
Bu gözlemden, Palo Alto okulundan Watzlawick, Beavin ve Jackon gibi yazarlar, Genel Sistemler Teorisinden alınan diğer kavramların çalışmalarının sonuçlarını kullanarak bize “İnsan İletişim Kuramı” veriyor.
Sistemik modeller
Bu teori, aşağıdaki gibi tüm sistemik modellerde ortak olan yönleri ve fikirleri sağlar:
- İletişim kurmak imkansız. Bu teori, tüm davranışların sessizlik de dahil olmak üzere iletişim olduğu fikrine dayanmaktadır. Ayrıca, “semptom” un kendisinin iletişim biçimi olduğu durumların mümkün olduğunu düşünmektedir.
- Sistemlerin mekanizmaları geribildirim ile kendini düzenler.
- İki iletişim seviyesi vardır: dijital veya içerik seviyesi ve analog veya ilişkisel seviye. İki seviye arasında uyumsuzluk varsa, paradoksal mesajlar ortaya çıkar.
- Etkileşim katılımcıların ortaya koyduğu derecelendirmelere göre belirlenir. Bu, gördüklerimizin ve deneyimlerimizin oluşturduğu versiyona bağlı olarak, diğer insanlarla olan ilişkiye ve bunun tersine karar vereceğimiz anlamına gelir. Dolayısıyla, gerçekleri nasıl değerlendireceğine dair anlaşma eksikliği, ilişkilerde birçok çatışmanın sebebidir.
- Sistemik terapistin bilmesi gereken bir kurallar sistemi vardır: tanınmış kurallar, simetrik kurallar, gizli kurallar ve hedef kurallar.
Yine de her sistem ekolünün bir dizi özelliği vardır. Biraz daha derinlerine bakalım.
MRI Interactional Ekolü: Watzlawick, Wakland ve Fisch
Bu sistemik okul, ikinci nesil Palo Alto araştırmacıları ile tanımlanmıştır (Watzlawick, Weakland & Fisch, 1974, Fisch, Weakland & Segal, 1982).
Bu ekolün bazı öğretileri:
Denenen çözümler, sorunları devam ettirenlerdir. Bu, bir kişi bir durumu düzeltmek için bir şey yaptığında, genellikle sadece onu sürdürmeyi başardığı anlamına gelir.
Müdahaleler, ilişkiye giren devrelerin ve denenen çözümlerin belirlenmesini amaçlamaktadır. Amaç, başarısızlığa uğramış çözümlerin Değişim 1 veya “daha fazlası” olduğu için Değişim 2 olarak bilinen etkileşim kalıplarını modifiye etmektir.
Kullanılan stratejilerden biri paradoksal müdahalelerdir. Yani, ortak sistemden uzak görevler yazmak ya da fikirleri iletmek, ancak sistemin çerçevesiyle uzlaşmak. Bunu yapmak için “hasta dilini konuşur.”
Yapısal ve stratejik ekol: Minuchin ve Haley
Minuchin ve Haley bu ekolün ana temsilcileridir. Üyelerinin sahip oldukları ilişkilerin türünü ve gerekli tedaviyi bilmek için sistemin yapısını analiz etmenin gerekli olduğuna inanırlar. Her ikisi de ailelerin ittifaklar ve koalisyonlar etrafında örgütlendiklerini belirtir.
Örneğin, bir ittifak, iki üyenin daha uzak bir üçün aksine, yakınlığıyla tanımlanır. Ancak bir koalisyon, üç üyeye karşı iki üyeli birlikten oluşur. Farklı kuşakların koalisyonları sapkın üçgen (anne ve babaya karşı son) olarak adlandırılır.
Bu açıdan terapist, aile yapısını değiştirmek için teknikler kullanır. Bu şekilde, ailenin tanımlarına meydan okur ve belirtinin olumlu bir tanımını yapar.
Ayrıca, ailenin belirli üyelerine yapılan görevlerin reçetesini seçerler. Bu şekilde, sınırların yeniden yapılandırılmasına ya da Haley’nin paradoksal müdahalelerine ihtiyaç yoktur.
Milan sistem ekolü: Selvini- Palazzoli, ailede psikoz
Bu ekol Mara Selvini-Palazzoli ve ekibinin çalışmalarından doğmuştur.
Genellikle katı işlem ailelerinde ortaya çıkan anoreksiya veya psikotik bozukluklar gibi bozukluklara odaklanırlar. Milano’daki sistemik ekol, sevk anında ve ilk temastan toplanan verilere özel bir önem veriyor.
Oradan, ilk oturumun gelişiminde tezat oluşturdukları bir çalışma hipotezi oluşturuyorlar. Esas olarak semptomla ilişkili olarak ailenin anlamları ile çalışırlar. Ayrıca tespit edilen hasta ile uzlaşma ve muhalefet bulmak amacıyla çalışırlar.
Bu ekol tarafından oluşturulan müdahalelerden biri de değişmez reçetedir. Bu, tüm aileye aynı görevi vermekten oluşan psikotik ailelerle çalışmak için özel bir programdır, ebeveynleri bir sır kullanarak ittifak etmeye çalışmaktadır, alt sistemlerin ayrılmasını, özellikle de çocukların oluşturduğu bir formu desteklemektedir.
Sistemik tedaviler, problemlerimizin ve zorluklarımızın bir başka perspektifini sunar. İnsanların yaşamlarını iyileştirmeye yardımcı olmak için birey üzerindeki ilişkileri önceliklere göre sıralayan bir bakış açısıdır. Bu tedavi alanında giderek önem kazanan alışılmadık ve ilginç bir yöntemdir.
İlginizi çekebilir ...
