Benim Ne Olduğum Önemli Değil, Birlikte Ne Olabileceğimiz Önemli

Eğer beni şimdi olduğum gibi tanıdıysan, bir zamanlar nasıl biri olduğum kimin umurunda? Kendimi yeniden inşa edebilmek için tek tek parçalarıma ayırdıysam, geçmişte yaptığım hatalar neden önemli olsun? Şimdi beni bu halimle tanıyorsun ve senden isteğim bu halimi alkışlaman değil, sadece benimle birlikte keyfini çıkarman. Ne olduğum önemli değil, önemli olan tek şey birlikte bir gün ne olabileceğimiz.

Birbirimizi bulmak zaman aldığı için, elbette ikimiz de tüm o öpüşmeler ve sarılmalar boşa gitti gibi hissediyoruz. Bize bilgelik ve bakış açısı kazandırarak zamana karıştılar ve havada asılı kaldılar. Artık bizim içimizde yaşamıyorlar. Belki de başka insanların duygusal olarak olgunlaşmasına ve gelişmesine yardımcı olmak için gittiler. Biz şimdi farklı bir şekilde, başka hikayelerle büyümeye, ilerlemeye, hatalar yapmaya devam ediyoruz.

Bir hikayeyi başka bir hikayemizin olması için geride bırakırız

Her birimiz kendi yolumuzda yavaşlamadan ya da hızımızı kesmeden gidiyoruz. Ancak, yolda giderken tökezlersek herhangi bir uçurumdan aşağı düşmeyeceğimizi biliyoruz. En azından diğer kişinin bundan kaçınmamız için elinden geleni yapacağını biliyoruz. Eğer bu şekilde düşünmez ve davranmazsak birlikte olmak ne fayda getirirdi?

Çünkü kimse birbirini kurtarmadı ya da kurtarmayacak. Ancak paylaştığımız sevgiyi ve tutkuyu hissetmek bize güç verir. Böylece her günün sonu bir kurtuluş, beraberce girilmiş kahramanca bir iddia gibi hissederiz. Romantik aşka inanıyor muyum, bilmiyorum. Bana anlatılan romantik aşkın zararını gördüm. Şimdi yalnızca beni daha iyi yapan aşk türüne inanıyorum.

Daha önce nasıl biri olduğumu ya da yaptığım pek çok şeyi açıklayabilirim. Ancak bunu yapmayı tercih etmem. Birlikte olmak için önemli sebepler varken açıklamalara ihtiyaç yok. Gözlerinizi beklentiyle dolduran ve her bir düşüncenizi o gizemli kişiye yönelten sebepler.

Pek çok şekilde birlikte olabilirsiniz ancak çok azında aşkı hissedebilirsiniz. Bu yüzden kendimi belli bir medeni durumun içine sokmam gerektiğini de hissetmiyorum. Belli bir safhada değilim, herhangi bir şeye kendimi sabitlemek istemiyorum. Hayatın temposuna ve ritmine göre yürümek istiyorum. Dış dünyanın yarattığı zorunluluklara göre değil. Çiçek açmak istiyorum. Yaşamak için büyük bir tutku hissediyorum. Başkalarına gösteriş yapma ihtiyacı değil. Benim aşkım, diğer pek çok insan gibi, egomun kölesi değil.

Peki, ya sen?

Seninle senin hakkında konuşacağım. İlgimi çeken ve gerçekten önemli olan şeylerden konuşacağız. Hayatında tam olarak neler yaşadığını bilmiyorum. Yatağın hangi tarafında uyumayı sevdiğini bilmek istiyorum. Seni mutlu görmek adına arka planda kalmak için sebep istiyorum…ve mutluluğunun benimle bir ilgisi olduğunu bilmek.

Birbirimize eskiden nasıl insanlar olduğumuz hakkında pek çok şey anlatabiliriz. Ancak o zaman her şey darmadağın olur. Eğer geçmiş hakkında endişelenmek yerine sana bakan o gözlere bakmak daha fazla ilgini çekiyorsa aşık olmuşsun demektir. Geçmiş deneyimlerime göre bu, beni seninle olmaya yönelten iyi bir işaret. Seni bulmak için doğmadım ya da seni bulmak için yaşamadım ama seni buldum. Şimdi birlikte olduğumuz için de çok mutluyum.

Kim olduğumuzla ilgili her şeyi bilmeden “biz”den ne bekleriz

Arkadaşının geçmişte neler yaptığını eksiksiz bilmeyen birinden ne bekleyebilirsin ki? Bazı insanların söylediği şey budur. Bu kişiler aşka iş görüşmesi gözüyle bakar ve hisler onlar için belli bir tarif için ihtiyaç duydukları malzemeler gibidir.

Diğer kişi hakkında ne bilmemiz gerektiğini biliriz. Bir geçmişinin olduğunu biliyorum. Geçmişteki hayatını bırakmadan ruhunu ortaya çıkarmanın gizemine ait olan bir şey. Bu yalnızca mikropların gelmesine sebep olur.

Her şeyin ötesinde, önemli olan senin de birlikte sahip olduğumuz şeye değer vermen. Senin için uygun oldukları için değil, beni mutlu ettiklerini bildiğin için kararlarımı desteklemen. Kontrol etmek istediğin için değil, beni daha iyi anlamak istediğin için ne yaptığımı umursaman. Konuştuğumuz ya da tartıştığımız için endişelenme çünkü tartışmadığımız zamanlara hak ettikleri değeri veriyorsun.

İdeal bir aşk değilsin. Sen bir prens değilsin ben de senin prensesin değilim. Ergenlik çağımızda tanışmadık ve bize sihirli bir değnek değmedi. Biz birlikte gelişen bir çiftiz çünkü zaten gelişmeye ve iyileşmeye değer bir sebebimiz var. Bu sebep de birbirimizi sevmemiz. İstediğim, hayalini kurduğum gibi harika bir hikaye değildi. Geleneksel yollarla ortaya çıkan kusursuz bir aşk değildi.

Sakin ama aynı zamanda güçlü bir aşk istemiştim. Dağınık, zorlu ama tehlikeli olmayan bir aşk. İlham veren ama cevapsız bilmecelerle dolu olmayan. Senin hakkında başka bir şey bilmeme gerek yok. Çünkü bildiklerimle zaten yeterince şaşkına dönmüş durumdayım.

Şu anda bildiklerim ve geleceğimiz hakkında düşüncelerim, idare etmem, anlamam ve keyfini çıkarmam gereken yeterince duyguya sahibim. Bu yüzden, eğer seninle aynı fikirdeysek bizden ne beklenebilir? Sanırım hiçbir şey ve aynı zamanda her şey, samimi olmak için ortada olanları es geçmenin büyüsü de burada yatıyor.