Yolsuzluk Anonim İnsanlarla Başlar

İnsanların yolsuzluk sorunundan şikayet etmesi yaygın hale geldi. Güçlü insanlarda, özellikle politikacılarda gördüğümüz haysiyetsizliğe nafile şaşırıyoruz. Her gün haberlerde yeni vakalar görüyoruz ve çoğumuz duyduklarımızın buzdağının sadece görünen yüzü olduğunu düşünüyoruz.

Yolsuzluk toplumlara zarar verir. Özünde, bu her uygarlığın kalbindeki anlaşma olan kanunlardan bir sapmadır. Bu aynı zamanda, toplumun diğer tüm üyelerinin bu zararın pasif kurbanları haline gelmesinden ötürü hain bir eylemdir. En kötüsü de, çoğu yozlaşmış insanın hiç ihtiyaç bile duymadığı paraları çalmasıdır. Çoğunlukla diğerlerinden yararlanmaya dair antisosyal bir zevkten motive olmuş gibi görünüyorlar.

“Yolsuz politikacılar diğer %10’unun kötü görünmesine neden oluyor.”

– Henry Kissinger

Bunların hepsi bir öfke kaynağıdır. Ancak, insanların çok fazla bahsetmediği bir yolsuzluk türü daha vardır. Bu, daha küçük ölçekte de olsa, sıradan vatandaşların içinde bulunduğu yolsuzluktur.

Hukuk ve yolsuzluk

Kanun, bir topluluğa üye olan herkese sınır ve zorunluluklar getiren bir dizi emir ortaya koymaktadır. Yasayla aynı fikirde olmamanız söz konusu olamaz. Aslında, tarihi yönlendiren en büyük güçlerden biri: yasanın ne emretmesi gerektiği konusundaki tartışmadır. Yeni yasalar bu tür tartışmalardan kaynaklanmaktadır. Bazen yeni ve eski yasalar da farklı bir şeyler yaratmak için harmanlanır.

Yasaya katılmıyorsanız, ona meydan okuyacak mekanizmalar var. Bunlar sivil itaatsizlikten devrimlere ve siyasi tartışmalara kadar uzanmaktadır. Hiç kimse yasalara körü körüne uymak zorunda değildir. Ancak, kişisel sonuçlar çok ciddi değilse, en iyi seçenek hala yürürlükte olan yasalara uymaktır.

Yolsuzluk, yasanın belirttiğine paralel ve ayrı olarak çalışan bir yükümlülükler sistemi olduğunda ortaya çıkar. Bu sistem, yasal olanın aksine, bir bireyin çıkarlarına yöneliktir. Toplumun iyiliğini tamamen görmezden gelir.

Bu sistemde, bir bireye kazanç getiren her şey yasaldır. Haklarına saygı gösterilmesi gereken diğer insanlar eşit olmaktan çıkarlar. Bunun yerine, bir amaç için bir araç veya engeller haline gelirler. Bu şekilde hakları hiçe sayılır. Yolsuzluğun amacı, temel olarak, bireysel fayda sağlamaktır.

Vatandaşlar ve yolsuzluk

Kendimize sorabileceğimiz önemli bir soru, diğer insanların haklarının nasıl etkilendiğine bakılmaksızın, yalnızca politikacıların mı yoksa iktidar sahiplerinin mi kişisel kazanç arayışı felsefesine göre davrandıklarıdır. Bu bakımdan, bazı günlük durumlar hakkında düşünürseniz, birçok insanın aynı yolsuzluk ilkeleri altında faaliyet gösterdiğini göreceksiniz. Onlar için kendi çıkarları yerine ortak iyilik adına kanunlara uymak yaşamanın en iyi yolu değildir.

Bunun yerine, yaşamlarında öncelikli olan şey bireyciliktir. Bazı toplumlarda, bazı insanlar bunu aşırı uçlara götürür. Kanunlar temel olarak anlamsız kelimeler haline gelir. Bunun yerine, toplumdaki yeni standartlar en az dürüst üyeler tarafından tanımlanmaktadır. İnsanlar sadece biri onları izlerken yasalara uyma eğilimindedirler. Yolsuzluk, sırada öne geçme veya bir ayrıcalıktan yararlanmak için biriyle arkadaşlık kurmak gibi küçük eylemler halinde yaşamlarını istila eder.

Belki de bu yüzden büyük yolsuzluk eylemleri yaşanmaya devam ediyor. Toplum, bu eylemleri kesin olarak kınamak yerine hoşgörülü davranır, çünkü insanlar bunları kendi davranışları için örnek olarak kullanabilir. Toplum basitçe geriye yaslanır ve tüm bunları pasif bir şekilde izler. Toplumlar, müdahale etmeye ve sınır koymaya çalışarak işleri zorlaştırmak istemezler.

Yolsuzluğun yol açtığı ekonomik veya politik zararın ötesinde, en kötüsü bu olgunun kültürü aşındırma şeklidir. Sosyal bağlar yolsuzluk nedeniyle yozlaşıyor. Güven bozulur. Otorite duygusu kaybolmaya başlar.

Bu olduğunda, medeni davranış isteğe bağlı hale gelir. Uygulamada, en güçlü yasa yürürlükte olan yasadır. Bununla birlikte, yolsuzluk toplumları rastgele yönde hareket eden düzensiz ordulara dönüştürür.