Tıpkı Bir İlaç Gibisin, Yan Etkileriyle Beraber

Bazı insanlar hayatınızdan geçerek silinmesi güç izler bırakır. Tıpkı bir ilaç gibi size olağanüstü duygular yaşatırlar ve onlara bağlanırsınız. Etkilerinin farkında olmadan, kimyanızı değiştirerek tamamen kontrolü yitirmenize neden olurlar. Ama duygular söz konusu olduğunda tıpkı ilaçlarda olduğu gibi bazı yan etkiler de görülür.

Zihin, ayrıntılı fantezilerde kaybolur. Beden ise düşmemeye çalışırken sağlam bir temel bulmaya çalışır. Her şeyin eskisi gibi olduğuna kendinizi ikna etmek için sessizce kendinizle bir tartışmaya girersiniz. Bedeniniz, normallik zırhına bürünür, gözlerinizin saklamakta başarısız olduğu o iç fırtınayı örtmeye çalışır.

Duygusal bir geceden kalma hali

Sadece ortaya çıkarak durgun suları dalgalandırırlar. Ama medcezir dalgası, beraberinde bir mahmurluk getirir ve bu hal, huzurlu akıntıya doğru gider.

“Çünkü okyanus hep böyledir: sakinleşir, çıldırır ama asla durgun olmaz.”

– Ángeles Mastretta

Her eylemin bir eşit karşı tepkisi vardır. Yoğun, karmaşık duygular, ruhu ve bedeni etkiler, onları dengesinden mahrum bırakarak bu tür duygularla bozulan şeyleri istikrara kavuşturmak için eyleme geçmeye zorlar sizi.

“Her eylemin eşit ve karşıt bir tepkisi vardır. Bu demektir ki her etkileşimde etkileşen iki nesne üzerinde eylemde bulunan bir çift güç vardır.”

– Newton’un üçüncü hareket kuralı

Darbenin etkisinden sonra yerinden kaldırılmış her şeyi eski konumuna getirmek için uğraşırsınız. Bazı depremler en iyi yapılandırılmış binaları bile sarsar. Ama zelzelelere rağmen gökdelen hala oradadır; tepesi sallanır ama temeli sağlam bir şekilde yere tutunur.

Aklımı kaybettim, ama tekrar bulmayı başardım

Aşağı bakayım diye uçurumdan eğildim ama düşmek değildi niyetim. Akla bağlıydım ama bir anda uçup gidiverdi aklım. Hiç uyarmadan, oracıkta uçurumun kenarında bakakaldım. İp boştu ve pencere hala açıktı.

“Kendimi kurdun ağzına bıraktım ama başka bir şey istemedim.”

– Sara Búho

Uçurumdan tekrar baktım, yükseklikten korksam bile. Ayaklarımın hala yerde olduğundan emindim. Hiç bir şey kaçamasın diye pencereyi kapadım ve gitmek için kapıyı açtığımda korkmuş bir halde aklım çıktı karşıma.

Akıl gözlerimin içine bakıp sordu: “kalmamı mı yoksa gitmemi mi istiyorsun?” Beni dinlerken cevabı biliyormuş gibi yaptım, sanki fikrimin önemi varmış gibi yaptım.

Düzenli dünyamdaki kaossun

Yan etkileriyle birlikte bir ilaç gibisin. Beni heyecanlandıran sarsan ve günlerce titreten maddesin. Beni şaşırtıp yargılama gücümü bulanıklaştıran, kendi yollarını izleyen duyguların merhametine bırakan darbesin.

Daha denemeksizin, davetsizce gelip kafesin demirlerinden giriyor ve kaosa dönüşüyorsun. Beni saniyeler içinde sarsıp perişan eden müthiş bir kaosa dönüşüyor, unuttum sandığım şeyleri hatırlatıyorsun.

Ama kaosta eğlence var, mükemmel yerleştirilmiş her şeyi dağıtmakta, planlara bağlı kalmamakta ve kalbinden geldiği gibi davranmakta neşe var.

Ama gece seni heyecanlandıran, tek bir an için onları düşünmene neden olan şeyler, ertesi gün rahatsız edici olabilir. Yan etkisiz ilaç yoktur. Sadece zaman ve düzgün bakımla kaybolabilecek yan etkiler.