Talepkar Ebeveynlerin Çocuklarının Akıbeti

tarafından incelendi ve onaylandı. psikolog Gema Sánchez Cuevas

Tarafından yazılmıştır Raquel Lemos Rodríguez

Son Güncelleme: 22 Aralık, 2022

Ebeveynler çocukları için hep en iyisini isterler. Ancak, talepkar hale geldiklerinde sorun başlar. Çocukların, ebeveynlerinin dileklerini talep olarak gördüklerini ve bu nedenle ailelerin istediklerinden farklı davrandıklarını anlayamıyorlar. Ancak bu durum ailelerin davranışlarını haklı çıkarmıyor.

Birçok talepkar ebeveynin de kendi talepkar ebeveynleri vardı. Onların ebeveynleri için de hiçbir şey  yeterli görünmüyordu ve bu konu sadece okulda iyi notlar almakla ilgili de değildi. En iyisi olmadıkları bir spor yapıyorlarsa, her zaman bir “ama” ya da “daha ​​iyisini yapabilirsin” ile karşılaştılar.

Bu şekilde yetiştirildikleri için, talepkar ebeveynler bunun çocuk yetiştirmenin en doğru yolu olduğunu düşünüyorlar. Bununla birlikte, bu ebeveynlik tarzının bazı kötü sonuçları olabilir.

Talepkar ebeveynlerin mükemmellik takıntısı vardır

Talepkar ebeveynleri olan çocuklar daima ebeveynlerinin beklentilerini karşılamaya çalışırlar. Yaptıkları hiçbir şeyin yeterli olmayacağını düşündükleri için çocuklar suçlu hissetmeye başlarlar. Ne yazık ki, çocuklar  kendilerinden, yeteneklerinin veya ellerindeki kaynakların ötesinde çok fazla şey talep etmeye başlarlar. Bu durum çok fazla stres ve kaygı sorunlarına yol açabilir.

ANAR Vakfı’na göre, risk altındaki çocuklar ve gençler için, “Belirli bir kişilik yapısı (kendinden aşırı taleplerde bulunulması, kontrol ihtiyacı, mükemmelliği arama…) anoreksiya veya bulimia gibi bazı yeme bozukluklarına yol açabilir.” 

Eğer bir çocuğun ebeveynleri onlara “Matematikten 80 alırsan harika olur” derse ve o notu aldıklarında “Bunu yapabileceğini biliyorduk. Şimdi, bir 95 almaya çalış. ” derse bu, durumu çocuk için karmaşık hale getirir. Ebeveynlerinin onunla asla tamamen gurur duymayacaklarına veya tatmin olmayacaklarına inanmaya başlar. Belki ilk başta değil, ancak çocuk 95 aldığında ve ailesi 100 almasını istediğinde, sonunda patlar.

Ebeveynler çocuklarının okulda iyi olmasını isterler, ancak bu durum ebeveynlerin bir sonraki büyük başarıya kadar asla gurur duymadıkları bir kısır döngüye dönüştüğünde, daha önce de belirtilen rahatsızlıklara yol açabilecek talepkar bir ortam oluşur: Anoreksiya ve bulimia. Ancak, çocukların talepkar ebeveynlerine tepki verebilmelerinin tek yolu bu değildir.

Herhangi bir sonuçtan memnun olmayan ebeveynler

Zorlu ebeveynleri olan çocuklar baskı altında kırılabilirler. Klinik psikolog ve profesör Dr. Amy Bobrow’a göre, “İyi bir iş çıkardıklarında ve onlarla gurur duyduğunuzda bu konuda çocuğunuzla iletişim kurduğunuzdan emin olun. Bunu dengelemek önemlidir. Aksi halde, “Neden sürekli peşimdesin?”, “Neden sürekli dırdır ediyorsun?” gibi tepkilerle karşılaşabilirsiniz.

Yaptıkları hiçbir şey yeterli olmadığı için çocuklar farklı tutumlar göstermeye başlayabilirler. Yine de herkesin karakteri farklıdır. Bununla birlikte, yukarıda belirttiğimiz bozuklukların yanı sıra, bir şeyler yolunda gitmediğinde bunu size bildiren bazı uyarı işaretleri şunlardır:

Pasif bir tutum, sanki hiçbir şey umurlarında değilmiş gibi görünüyor. Üzgün, cesareti kırılmış gibi başlarını aşağıda tutarlar. İçlerinde kendilerini başarısız gibi hissediyorlar. Bu durum depresyona yol açabilir.

Ebeveynlerini rahatsız etmek veya vandalizme varmaya başlayan asi eylemler. Dikkat çekmek istiyorlar.

Birçok davranış biçimi var. Ancak, çocuk tetikte kalamaz ve her zaman onaylanmaya ve ebeveynlerinin beklentilerini karşılamaya çalışır.

Çocuk ya da geç, depresif hisseder ya da ebeveynlerinin istemediği her şeyi özellikle yapar, çünkü içinde bulunduğu durumdan dolayı hayal kırıklığına uğramış hisseder. Sorun şu ki, her iki reaksiyon da kötü sonuçlara yol açıyor.

Çok sık olmamakla birlikte, bu durumdaki birçok çocuk  sevdikleri bir sporu yapmayı  ya da okulu bırakıyor bırakıyor. Artık kaldıramadıklarından. Çok fazla baskıdan ötürü. Bu nedenle, talepkar ebeveynler sadece çocukları için en iyisini istiyor olasalar da, çoğu durumda, tam tersi bir sonuç alırlar.