Sinirbilim: Zihnin Nasıl Çalıştığını Anlamanın Bir Yolu

Yazan ve doğrulayan psikolog Gema Sánchez Cuevas

Tarafından yazılmıştır Carolina López De Luis

Son Güncelleme: 21 Aralık, 2022

Sinirbilimin hedefi geleneksel olarak sinir sisteminin nasıl çalıştığını anlamak olmuştur. Hem işlevsel hem de yapısal olarak, bu disiplin beynin nasıl organize edildiğini bilmek ister. Son zamanlarda, sadece beynin nasıl çalıştığını öğrenmek değil, aynı zamanda davranışlarımızı, düşüncelerimizi ve duygularımızı nasıl etkilediğini öğrenmek istemiştir.

Fiziksel beynin kavramsal zihne bağlanması bilişsel sinirbilimin ne yaptığıdır. Nörobilim ve bilişsel psikolojinin bir karışımıdır. İkincisi, bellek, dil ve dikkat gibi daha yüksek fonksiyonların bilgisi ile ilgilenir. Bu nedenle bilişsel sinirbilimin temel amacı beynin işleyişini bilişsel yeteneklerimize ve davranışlarımızla ilişkilendirmektir.

Yeni geliştirilen teknikler bu alanda yeni araştırmalara olanak sağlamıştır. Nöro-görüntüleme çalışmaları, somut yapıları farklı işlevlerle ilişkilendirmeyi kolaylaştırmıştır. Bir araç özellikle yararlıdır: fonksiyonel manyetik rezonans görüntüleme, fMRI. Non-invaziv transkranial manyetik stimülasyon gibi araçlar da farklı patolojik durumları tedavi etmek için geliştirilmiştir.

Sinirbilimin başlangıcı

Nöron biliminin başlangıcından söz ederken, nöron doktrininin yaratıcısı Santiago Ramon y Cajal’ı anmak zorundayız. Günümüzün gelişmesi, yozlaşması ve sinir sisteminin yenilenmesi sorunlarına yaptığı katkılar bugün hala önemlidir ve bilim adamları da çalışmalarına sürekli katkıda bulunmaktadırlar. Nörobilimin başlangıcına bir tarih koymanız gerekiyorsa, on dokuzuncu yüzyıl olacaktır.

Disiplin, mikroskopun gelişimi ile birlikte gelişti. Dokuları boyamak gibi deneysel teknikler ve sinir sisteminin yapısı ve işlevselliği üzerine araştırmalar da yardımcı oldu.

Ancak nörobilim ve beynin nasıl çalıştığına dair anlayışımız birçok farklı bilgi alanından büyüdü. Nörobilimdeki birçok keşfin multidisipliner olduğu söylenebilir.

Vücudun tüm karmaşık iç kısımlarını bulmaktan sorumlu olan anatomi, önemli ölçüde katkıda bulunmuştur. Fizyoloji vücudun nasıl çalıştığına odaklandı. Farmakoloji, sırayla, nörotransmiterler gibi vücudun kendisi tarafından salgılanan maddeleri kullanarak, dış maddeler ve bunların vücuttaki ve biyokimyadaki yankılarına odaklandı.

Psikoloji ayrıca, davranış ve düşünme hakkındaki teoriler aracılığıyla nörobilime önemli katkılarda bulunmuştur. Yıllar geçtikçe psikoloji böyle bir yerelleşme perspektifinden uzaklaşmıştır. Bu bakış açısı, beynin her alanının belirli bir işlevi olduğuna inanıyordu. Şimdi, araştırmacılar beynin genel işleyişini anlama amacı ile daha işlevsel bir bakış açısı alıyorlar.

Bilişsel sinirbilim

Sinirbilim geniş bir bilimsel çalışma alanıdır. Temel araştırmalardan, temeldeki davranış mekanizmalarının yankılarıyla çalışan uygulamalı araştırmaya kadar her şeyi içerir. Nörobilim içerisinde bilişsel sinirbilim, dil, hafıza ve karar verme gibi daha yüksek işlevlerin nasıl çalıştığını anlamaya çalışır.

Bilişsel nörobilim zihinsel süreçlerin nöronal substratlarına odaklanır. Başka bir deyişle, davranışlarımız ve düşüncelerimiz beynimizde ne gibi bir etkiye sahiptir? Duyusal ve motor fonksiyonlardan sorumlu beynin belirli alanlarını tespit ettik, ancak bu alanlar sadece toplam korteksin dörtte birini temsil ediyor.

İlişkilendirme alanları belirli bir işleve sahip değildir. Bunun yerine, duyusal ve motor fonksiyonların yorumlanmasından, bütünleştirilmesinden ve koordine edilmesinden sorumludurlar. Bu onları üstün zihinsel işlevlerden sorumlu kılar. Hafıza, düşünce, duygu, bilinç ve kişilik gibi işlevleri yöneten beyin bölgelerini bulmak çok daha zordur.

Bellek, beynin merkezinde bulunan hipokampusa bağlıdır. Duygular söz konusu olduğunda, limbik sistemin susuzluk ve açlık (hipotalamus), saldırganlık (amigdala) ve genel olarak duyguları kontrol ettiğini biliyoruz. Ve beynin bilişsel yetenekleri bütünleştirdiği korteks. İlişki kurabileceğimiz ve karmaşık akıl yürütme yaptığımız yerde farkındalık oluşturma kapasitemizi oluşturuyoruz.

Beyin ve duygular

Bilişsel sinirbilimin anlamamıza yardım ettiği bir alan, duygulardı. Bir insanın yaşamında duygular çok önemlidir. Hepimiz onları deneyimliyoruz. Tüm duyguları viseral motor değişiklikleri ve basmakalıp somatik ve motor yanıtlar, özellikle de yüz kaslarının hareketleri aracılığıyla ifade ederiz.

Geleneksel olarak araştırma, duyguları limbik sisteme bağlamıştır. Bu hala geçerli olarak kabul ediliyor, ancak beynin diğer bölgelerinin de dahil olduğunu keşfettik.

Bu diğer alanlar arasında amigdala ve frontal lobun orbital ve medial yönleri bulunur. Bu bölgeler duygusal bir motor sistemi oluşturmak için birlikte çalışırlar. Duygusal sinyalleri işleyen aynı yapılar, rasyonel karar verme ve hatta ahlaki yargı gibi diğer görevlere katılır.

Viseral motor çekirdeği ve somatik motor nöronlar duyguları nasıl ifade ettiğimizi koordine eder. Duygular ve otonom sinir sisteminin aktivasyonu yakından bağlantılıdır.

Korku veya sürpriz gibi herhangi bir duyguyu hissetmek kalp atış hızınızı, terlemeyi, titremeyi yaşamadan imkansız olurdu… Bu duyguları bu kadar zengin kılan şeyin bir parçasıdır bunlar.

Duygular, başkalarını zihin durumumuz hakkında bilgilendiren uyarlamalı bir araçtır. İnsanların neşeyi, hüznü, öfkeyi, vb. nasıl ifade ettikleri konusunda ortaklıklar ortaya konmuştur. Aslında araştırma, farklı kültürlerde benzerlikler gözlemlemiştir. Bu, başkalarıyla iletişim ve empati kurmamızın yollarından biridir.

Kaynakça

• Cavada, C. Sociedad Española de Neurociencia: Historia de la neurociencia. Recuperado de http://www.senc.es/es/antecedentes
• Eriksson, P.S., Perfilieva E., Bjork-Eriksson T., Alborn A. M., Nordborg C., Peterson D.A., Gage F.H. (1998). Neurogenesis in the Adult Human Hippocampus. Nature Medicine.4(11), 1313–1317.
• Kandell E.R., Schwartz J.H. y Jessell T.M.(2001) Principios de Neurociencia. Madrid: McGraw-Hill/Interamericana.
• Lupien S.J., King S., Meaney M.J., McEwen B.S.(2000). Child’s stress hormone levels correlate with mother’s socioeconomic status and depressive state. Biological Psychiatry. 48, 976–980.
• Purves, Augustine, Fitzpatrick, Hall, Lamantia, McNamara y Williams. (2007). Neurociencia(Tercera edición).Buenos Aires: Editorial Médica Panamericana.
• Rizzolatti G., Craighero L. (2004).The mirror-neuron system. Annual Review of Neuroscience.27, 169–192.
• Stern, Y. (2009). Cognitive reserve. Neuropsychologia, 47(10), 2015–2028. doi:10.1016/j.neuropsychologia.2009.03.004