Maskeleme: Uyum Sağlamak İçin Maske Takmak

Toplum içinde yaşamanın tür olarak bizim için büyük avantajları var. Aslında, başkalarıyla etkileşim, fiziksel ve psikolojik sağlığımızın korunması için gereklidir. Bununla birlikte, gruba uyum sağlamak ve grup tarafından kabul edilmek için, dar görünen “normallik” kalıbına uymaya zorlanıyoruz. Bu nedenle, bundan bir anlamda farklı olanlar maskeleme kullanmak zorunda kalıyorlar. Bu, son derece zararlı olduğu kanıtlanabilecek bir stratejidir.

Hiç maske takma ihtiyacı hissettiniz mi? Belirli bir sosyal duruma uyum sağlamak için olmadığınız biri gibi davrandınız mı? Belki de yas tutuyordunuz ve gülümsemek ve işyerinizde gerçekten hissettiğinizden daha iyi olmak zorundaydınız. Ya da belki yeni insanlarla tanışıyordunuz ve normalde onlara söylemeyeceğiniz şeylerin bir listesini düşünmek zorundaydınız. Bununla birlikte, nöro-ıraksak insanlar, topluma uyum sağlamak için kendilerini her gün bu şekilde kamufle etmek zorunda bulurlar. Bu fenomen, TV realite şovu Love on the Spectrum’da bile araştırıldı.

Maskeleme

Kamuflaj olarak da bilinen maskeleme, bireyin davranışlarını sosyal olarak beklenen türe uyarlaması anlamına gelen bir başa çıkma stratejisidir. İnsanların sosyal olarak yetkin görünmek ve normallik olarak anlaşılan şeye uyum sağlamak için benimsediği bir tür sosyal kamuflajdır. Bu şekilde, herhangi bir ayrışma belirtisini gizler ve kendilerini nörotipik davranmaya zorlarlar. Son derece uyarlanabilir bir alışkanlık olabilir. Bununla birlikte, kişinin bu süreçte kimliğini seyreltmesi son derece sınırlayıcı olabilir.

Nörotipik insanlar, tipik bir nörolojik gelişim türü sunanlardır. Başka bir deyişle, nüfusun çoğunluğunun yaptığı gibi düşünür, hisseder ve hareket ederler. Öte yandan, nöro-ıraksal insanlar gerçekliğin farklı bir anlayışına ve yorumuna sahiptir. Gerçekten de, vizyonları geri kalanımız kadar geçerli olsa da, yanlış anlamalara maruz kalmaya eğilimlidirler ve reddedilmekten kaçınıyormuş gibi yapmaya zorlanırlar.

Maskeleme kendini nasıl gösterir?

Maskelemenin nelerden oluştuğunu anlamak için, nöro-ıraksal insanların yapması gerekenlere aşağıdaki örnekleri verebiliriz:

• Onlarla konuşurken kendilerini başkalarının gözlerine bakmaya zorlarlar.
• Konuşmalarını daha çekici hale getirmek için seslerini değiştirirler.
• Kendilerine doğal gelmeyen, duruma uygun jestler ve yüz ifadeleri yapmaya zorlarlar.
• Ne zaman konuşmaları gerektiğini, konuşma sırasının kimde olduğunu nasıl anlayacaklarını ve ne tür yorumların kaba veya saygısız olarak kabul edilebileceğini düşünmek için çok çaba sarf ederler.

Kim uyum sağlamak için maskeleme kullanır?

Daha önce de belirttiğimiz gibi, çoğu zaman bu tür sosyal kamuflajı yapmaya zorlananlar nöro-ıraksak insanlardır. Genellikle, bunlar otizm spektrumuna giren insanlar olma eğilimindedir. Aslında, spektrumdaki kadınlar bunu daha sık ve daha yetenekli bir şekilde yapma eğilimindedir. Aslında, davranışlarını uyarlama konusunda daha yetenekli olma eğilimindedirler. Ancak, bu nedenle, genellikle yetersiz teşhis edilirler.

Ayrıca, OKB (obsesif-kompulsif bozukluk) veya BPD (sınırda kişilik bozukluğu) gibi diğer psikolojik rahatsızlıklardan muzdarip olanlar da maskelemeye başvururlar. Nitekim, belirgin bir rahatsızlığı olmayan kişiler bile bu stratejiyi belirli durumlarda kullanabilirler. Bu, sosyal becerilerde eksiklik veya güçlük çekenlerde daha belirgindir.

Sonuçlar ve ilgili sorunlar

İlk bakışta, maskeleme oldukça işlevsel görünebilir. Aslında, uyum sağlama işlevini kesinlikle yerine getirir. Daha fazla sosyal başarı sağlar ve hatta insanların okulda veya işte zorbalığa maruz kalmasını önleyebilir. Bununla birlikte, uzun vadede ciddi zihinsel sağlık sonuçları olabilir. Örneğin:

• Sürekli doğamıza aykırı davranmak veya rol yapmak zorunda kalmak psikolojik olarak yıpratıcıdır. Bu nedenle, sosyal etkileşim dönemlerinden sonra kişi bitkin, bunalmış hissedebilir ve yeniden şarj olmak için biraz yalnız kalmaya ihtiyaç duyabilir.
• Kendilerini kamufle etmek için tüm enerjilerini önceden belirlenmiş belirli yönergelere uymaya odaklamaları gerekir. Örneğin, göz teması kurmak, sırayla konuşmak, sözlerini dikkatli seçmek ve benzerleri… Tüm bunlar, gerçekleşen konuşmanın içeriğine gerçekten dikkat etmelerini zorlaştırabilir. Bu nedenle, deneyim olabileceği kadar derin veya anlamlı olmayabilir.
• Maskeleme günlük olarak ve uzun süre muhafaza edildiğinde endişeli ve depresif dönemlere ve hatta disosiyasyona neden olabilir. Bu durumla kişi, onları sürekli yönlendirmek ve değiştirmek zorunda kaldığı için gerçek düşüncelerinden, duygularından ve dürtülerinden kopar.
• Son olarak, en büyük sorun, bu stratejinin bireyin rahatsızlığını hafifletmemesi veya özel deneyimlerine herhangi bir şey eklememesidir. Aslında, yalnızca başkalarınınkine uyarlamak için dünya görüşlerini geçersiz kılar.

Çeşitlilik için empati ve hoşgörü

Bu durumu tersine çevirmenin kolay bir yolu var. Bunu, empati geliştirerek yapabiliriz. Gerçekten de toplum olarak kendimizi çeşitliliğe açmalı ve dünyayı yorumlamanın farklı yolları olduğunu, ve ayrıca hepsinin kendilerince geçerli olduğunu anlamalıyız.

Bu nedenle, hepimizin kendimizi başkalarının yerine koymayı öğrenmemiz ve onların bakış açılarını anlamamız önemlidir, böylece onları kendi koşullarımıza göre ilişki kurmaya zorlamayız.

Farklılıklar artık olumsuz veya reddedilme nedeni olarak görülmediğinde, insanlar maske kullanmayı bırakıp başkalarıyla gerçekte oldukları gibi ilişki kurmaya başlayabilirler.