Hem En İyi Arkadaşımız Hem De Süper Kahramanımız Ablalar ve Ağabeyler

Ablalar ve ağabeyler gözümüzde her zaman bir nevi süper kahraman gibidir, tabi bazılarımız aynı zamanda süper kötü adam olduklarını (haklı olarak) söylese de. Aileye doğan ilk çocuk olmak genellikle birçok avantajı beraberinde getirse de diğer yandan birçok sorumluluk ve yük de getirir. Ebeveynler bu meşakkatli ebeveynlik görevini ilk çocuklarıyla deneyip yanılarak öğrenir. Aynı zamanda çocuklar da erken yaşta “yetişkin” olmayı öğrenirler.

Büyük kardeşler onlardan sonra gelen kardeşlerinin yolunu açar. Okula ilk başladıklarında tek başına gitmek zorunda kalan onlardır. Kardeşlerine okulun ilk günüyle nasıl başa çıkabileceklerini de bu şekilde öğretebilirler. Bunun yanı sıra kardeşlerini okuldaki tehlikelerden korumak için her zaman yanlarında olurlar. Onlara farklı oyunlar oynamayı ve kendilerini savunmayı öğretirler. Büyük kardeşler her zaman yol göstericidir.

“Her ailede ilk doğan çocuk her zaman onunla ilgilenecek bir ağabeyin ya da ablanın hayalini kurar.”

– Bill Cosby

Büyük kardeşler genellikle anne/baba figürünün bir uzantısı gibidir. Ebeveynler olmadığı zaman yetki onlardadır. Ancak ne anne ne de baba olabilecekleri için sadece yakın bir arkadaş olmakla yetinir ve kardeşlerinin yaramazlıklarını “örtbas eden” suç ortağı olurlar!

Küçük kardeşlerine bakan büyük kardeşler

Birçok ebeveynin büyük çocuklarına ilk öğrettiği şey kardeşine iyi bir örnek olması gerektiğidir. Bu da demek oluyor ki büyük çocuklar ailesi tarafından daha yakından takip edilecek ve davranışlarına daha az tolerans gösterilecektir. Kardeşlerinden önce risklerle ve zorluklarla yüzleşmek zorunda olan onlardır. Küçük kardeşleriyle ilgilenmeleri ve onlar adına hesap vermeleri beklenir.

Bugünlerde kanunlar daha sıkı hale geldi, halbuki yıllar önce 8 yaşındaki bir çocuğun 5 yaşındaki bir çocuğun bakımıyla ilgilenmesi alışılmadık bir durum değildi. Bu aileden aileye değişen bir durum olsa da neredeyse her aile, büyük çocuğundan ebeveynlik görevinin bir kısmını üstlenmesini bekler. Bu da büyük çocuğa özel bir otorite yetkisi verirken aynı zamanda da çocuğun üzerinde baskı yaratarak anksiyete yaşamasına sebep olabilir.

Yükler ve sorumluluklar

Sorumluluklarının yükü altında ezildiğini ya da ona diğerlerine nazaran daha adaletsizce davranıldığını hisseden ağabeyin karakterinde çeşitli problemler oluşabilir. Bazen omuzlarındaki fazla yükün gerginliğiyle sinirini kardeşlerinden çıkarabilir. Fakat eğer ebeveynlerinden çok korkuyorsa, kardeşlerini kötü etkilemek yerine kendine zarar verecek şeyler yapabilir.

Büyük ağabeyin ya da ablanın kuralları çiğneme korkusu geliştirdiği de sıkça görülen bir durumdur. Özellikle de ebeveynleri ona devamlı bu kuralların yaptırımını üstlenmesi gerektiğini hatırlattığı için böyle olur. Bu yüzden büyük çocuklar daha muhafazakar olur ve daha hızlı olgunlaşırlar, fakat bu genellikle yapay bir şekilde olur. Diğer yandan, sorumluluklarını yerine getirmedikleri takdirde kendilerini suçlu hissedebilirler. Buna karşılık ebeveynler, büyük çocuklarına daha çok sorumluluk yükledikleri gibi bu sorumlulukları yerine getirdikleri zaman da daha fazla ödüllendirmeleri gerekir.

Sadece ablaların ve ağabeylerin bildikleri

Bazı durumlarla karşı karşıya kalmanın nasıl bir şey olduğunu ablalar ve ağabeyler yaşadığı için sadece onlar anlayabilir. Bu anlamda her zaman bir süper kahraman olurlar. Bazen kendilerine verilen bu yetkilerden istifade edebilecekleri gibi bazen de kardeşlerini korkunç tehlikelerden kurtarmak için onların yardımına koşan “kurtarıcı” olurlar. Küçük kardeşler onlara hem hayrandır hem de gıcık olurlar. Ancak ne olursa olsun her zaman onları örnek alırlar.

Biricik ablalarımız ve ağabeylerimiz

Ablalarımız ve ağabeylerimiz şu sebeplerden dolayı bir tanemizlerdir:

• Kardeşi ne kadar büyük yaşa gelirse gelsin ondan hep koruyucu meleği olmasını bekler.
• Kardeşleri uğruna oyuncaklarından, özgürlüklerinden ve dileklerinden vazgeçmek zorunda kalır. 
• Küçük kardeşinin bazen ondan önce bir oyunu nasıl kazandığını ya da bir şeyi ondan önce nasıl başardığını anlamakta güçlük çeker. 
• Ebeveynlerinin zamanında başarısızlıkla sonuçlanan birçok deneyinde kobay faresi olduğunu içten içe bilir.
• Kendisinde kardeşlerine işkence etme yetkisini bulur fakat bir yabancının onların kılına zarar vermesine asla izin vermez.
• Kardeşinden önce ergenliğe ulaşmış olmanın ona sağladığı yeni hakları ve avantajları kardeşinin önünde hava atarak gösterir.

Ablalarımız ve ağabeylerimiz, kardeşlerinin canı gönülden büyük bir “teşekkürünü” hak ediyor. Ne de olsa bizi büyüyene kadar tehlikelerden koruyarak sayısız kez yardım ellerini uzattılar. Yaptığımız yanlışları anne babamıza itiraf ederken arabulucu oldular ve onlarla yüzleşmemize yardım ettiler. Bizi savundular, cesaretlendirdiler ve bizimle hep ilgiendiler. Ablalarımız ve ağabeylerimiz şüphesiz ki beraber büyüme ayrıcalığına sahip olduğumuz en önemli destekçilerimizden biri olmuşlardır.