Gençlik Hakkında Yanlış Bilinenler
Çoğu zaman gençler, toplumda sanıldığından çok daha fazla kök salmış sorunlardan dolayı suçlanırlar. Bu suçlamalar genellikle olgunlaşmamış olmalarına, genç yaşlarına ve genel olarak yaşamdaki deneyim eksikliğine atfedilir. Ne yazık ki, gençlik hakkında yanlış bilinen pek çok şey var.
Büyük Fransız şair Victor Hugo, “Genç adamın gözünde alev yanar; yaşlı adamınkilerde ışık parlar” demiştir. Ama elbette gençlerin enerjisini tutuşturan alevin her koşulda olumsuz olmaması gibi, yaşlıların da gözlerinde her zaman iyilik dolu bir ışık olmaz.
Gençlik hakkında neden bu kadar çok yanlış anlama var?
Günümüzde gençlerin tutum ve davranışları çok tartışılan konulardır. Varılan sonuçlar genellikle oldukça olumsuzdur, her şeyden önce ergenlerin kaygısız ve değer bilmeyen kişiler oldukları düşüncesi hakimdir. Ama bu noktada eğitimin etkilerini ve büyüklerinden gördükleri örnekleri unutuyoruz.
Ebeveynler ve diğer sosyal örnekler gençlerin eğitimi ile yeterince ilgilenmediğinde başka nasıl bir sonuç bekleyebiliriz ki? Eğitim ve öğretim çalışmalarının medyanın veya internetin eline geçmesi iyi bir fikir değildir. Ancak bu durumdan ebeveynleri ve eğitimcileri de sorumlu tutamayız, çünkü her koşulda bu sonucu ortaya çıkaracak çeşitli faktörler bir araya gelebilirler.
Kübalı psikolog Manuel Calviño’nun “Vale la pena. Escritos con psicología.” adlı çalışmasında “Falacias de la juventud (Gençliğin Yanılgıları)” başlıklı, bu konuyla ilgili çok ilginç bir makalesi var. Bu çalışmada, bizi gençlerimiz hakkında söylenen yalanların miktarı üzerinde düşünmeye davet ediyor.
Onları bazı durumlardan sorumlu tutabileceğimiz doğrudur, ancak her ne olursa olsun haklarında söylenen her şeyden suçlu olmaları mümkün değildir. Bu nedenle, gençlerle ilgili en yaygın yanılgıların neler olduğunu bilmek önemlidir. Burada bazılarını açıklıyoruz.
Bütün gençler aynı değildir
Calviño’nun kitabında yorumladığı, gençlik hakkındaki yanılgılardan biri budur. Hiçbir genç aynı değildir, bu yüzden hepsi eşit olarak yargılanamaz. Bir çocuğun düşünmeden ve eylemlerinin sonuçlarını ölçmeden hareket etmesi, bir başkasının, başka bir grubun veya tüm gençlerin aynı şekilde davrandığı anlamına gelmez.
Bu davranışları tüm gençleri yargılamakta kullanır ve genelleştirirsek, hata yaparız. Bir çocuk yaşı nedeniyle daha dürtüsel ve umursamaz olabilir, ancak çok sayıda yetişkin ve yaşlı insan için de durum aynı değil mi?
Belki genç bir insan, işler ters giderse düzeltmek için zamanı olduğunu düşündüğü için daha fazla risk alabilir, ama tüm gençler bunu yapmaz. Yine de, bu tutumu gençlerin göstermesi anlaşılabilirdir. Eğer söz konusu kişi bir yetişkinse, artık durum kabul edilebilir olmayacaktır, çünkü ona deneyim, bilgi, eğitim ve çağın sunduğu sakinlik atfedilir.
“Gençler sadece eğlenceyle motive oluyor”
Çok sayıda gencin partilere katılarak, dans ederek veya eğlenerek motive olduğu doğrudur. Ama dünyayı kendi başınıza deneyimlemeniz gereken bir yaşta olduğunuz da doğru değil mi?
“Gençliğimin saçmalıkları arasında bana en çok acı veren şey, zamanında bunları yapmamış olmak ve artık yapamayacak olmaktır.”
– Pierre Benoit
Gençlerde arkadaşlarla bir araya gelmek ve dışarı çıkmak normaldir. Ancak, onları motive eden tek şeyin bu eğlenceler olduğu doğru değildir. Birçok genç sanat, kültür, bilgi ve benzerlerine büyük bir ilgi ve eğilim gösterir.
Aslında, bir genç ne zaman ona meydan okunduğunu hissetse, zekasını ve verimliliğini gösterme eğilimindedir. Onları gerçekten çeken şey konusunda tutkulu olabileceklerini gösterirler. Sadece eğlenmeye odaklandıkları doğru değildir.
Gençler sahip olduklarının kıymetini bilmiyor
Gençlerle ilgili yanlış bilinenlerden biri de budur. Nankör, kaygısız ve asla uzlaşmayan insanlar oldukları konusunda bir önyargı vardır. Buna, sadece görmek istediklerini görüp onaylayan birçok yetişkinin kanaati eklenir.
Ancak, günümüz toplumlarında en ikiyüzlü olanlar genellikle gençler değildir. Genç insanlar, beğenmedikleri veya faydalı bulmadıkları bir şey olduğunda bunu açıkça söylerler. Bu aslında dürüstlüğün çok açık bir örneği değil midir? Ayrıca, onlara daha çocuklarken her zaman doğruyu söylemenin önemini aşılamadık mı?
Ayrıca, genellikle uyumsuz oldukları ve tartışmalara girdikleri için saldırıya uğrarlar. Ama onları küçük yaştan itibaren samimi olmaları ve inançlarını savunmaları için eğitirsek, cevap vermeleri, tartışmaları, tutkulu olmaları ve kendilerini tanımlamaları mantıklı değil mi? Sorun içerikten çok o içeriği ifade etme biçimidir. Ayrıca, bu tutumu sadece gençlerde varmış gibi genelleyemeyiz. Bu daha çok kişisel bir eğitim meselesidir.
“Genç olmak yetmez. Gençlik sarhoşluğu gereklidir. Tüm sonuçlarıyla…”
– Alejandro Casona
Gördüğünüz gibi, Manuel Calviño, gençlik hakkında, çoğumuzun bazen istemeden de olsa içselleştirdiği birçok yanılgıyı ortaya koyuyor. Bu onların hata yapmadıkları anlamına gelmiyor, elbette yapıyorlar, hepimiz gibi. Yaşları gereği, yeteneklerini test etmek ve sınırlarını zorlamak istiyorlar.