Çocuklara Karşı Sabırlarını Kaybeden Ebeveynler

Ebeveynler genellikle çocuklara karşı olan sabırlarını zaman zaman yitirirler, bu da evlerindeki o küçük insanlara gerçekten de zarar verebilir. Çoğunun bunu bilerek yapmadığı doğrudur, çünkü çocuklarını gerçekten seviyorlardır ve sadece onlar için en iyisini istiyorlardır. Ancak, ne yazık ki, bu durumlardan biri, diğerinin vereceği zararları dışarı atamaz. Özellikle de kendi duygusal sorunlarınızdan bazılarını çözmeden ebeveyn olduğunuzda bu çok daha dramatik bir biçimde meydana gelecektir. Ayrıca, yetiştirilme tarzından kaynaklı problemleri de atlatmak için de yeterli ve gerekli stratejilere sahip olmadığınızda da bu tür problemleri yaşamaya devam edersiniz.

Çocuklarına karşı sahip olmaları gereken sabır konusundaki eksikliğin, ebeveynlerin sonradan pişman olacağı haksız davranışlara yol açması yaygındır. Bu nedenle, bu eksiklik, çocuklarında kafa karışıklığı yaratır ve ne kadar tuhaf görünse de, genellikle bu ebeveynler için, çocuklarındaki en anlaşılmaz ve şiddetli davranışları da ortaya çıkartır.

Bu genellikle daha küçük çocuklarda olur, ancak gençlerde de sıklıkla görülür. Peki çocuklarla ilgili bu sabır eksikliği durumunu tetikleyen nedir? Bu sorun nasıl çözülür? Bu soruların cevabını öğrenmek için bugünkü makalemizi okumaya devam edin!

“Çocuğunuza, siz çocukken size davranıldığı gibi davranmak yerine, onlara büyürken anne ve babanızdan istediğiniz ve beklediğiniz sevgi ve ilgiyle davranın.”

– Jonathan Anthony Burkett

Çocuklara karşı sabrınızı ne tüketiyor?

Kısacası, çocuklara karşı bu sabır eksikliği, onlara ya da temsil ettiklerine yönelik gizli bir öfkeyi gösteriyor. Başka bir deyişle, sabırsızlık daha derin bir şeyin tezahürü aslında ve bir hoşnutsuzluk, hayal kırıklığı ve rahatsızlık halinden kaynaklıdır.

Bu sabırsızlığın nedenleri genel itibarıyla şunlardır:

• Yerine getirilecek rollerin dağılımında netlik eksikliği. Bir kişi gerçekte ne ile baş edebileceğinin farkında olmadan ebeveyn olduğunda ortaya çıkar. Çoğu insan, bu duygunun doğal olarak geldiğini düşünüyor. Bu nedenle önceden hazırlanacak hiçbir şey yokmuş gibi geliyor. Ancak, tabii ki, yanılıyorlar.
• Ebeveynlik, bireysel hedeflerin gerçekleştirilmesinin önünde bir engeldir. Çoğu zaman, bir kişi ebeveyn olmak zorunda olduğu için yapamayacağı şeyleri yapmak ister. Böylece bunu bir yük olarak görmeye başlarlar.
• Diğer ebeveynle olan ilişki iyi değildir ve çocuklar, kendi hataları olmaksızın, çoğu zaman aralarında bir çatışma kaynağıdır. Bu ölçüde, bir ebeveyn veya her ikisi de, çocukları romantizminden zevk almanın önünde bir engel olarak görmeye başlayabilir.
• Duygusal anlamda tacizci ve istismarcı ebeveynler tarafından yetiştirilen ve bu durumlarını pek çok şekilde görmezden gelen insanlar, bu durumlarına çözüm üretmedikleri ve iyileşmedikleri takdirde, bu tür kalıpları kendi çocukları üzerinde tekrar etme eğilimindedirler.
• Dürtü kontrolüyle ilgili sorunlar meydana gelmektedir, bu nedenle de, soruna sahip olan kişinin duygularını anlayıp kontrol edemediği zamanlar vardır. Bu sadece kendi çocuklarına karşı sabırsızlık olarak değil, günlük yaşamda da çıkan sorunlar olarak tezahür eder.
• Bir ebeveyn bilinçsizce çocuğu reddedebilir. Bu onların canavar oldukları anlamına gelmez, sadece bir nedenden ötürü anneliklerini veya babalıklarını tamamen kabul edemedikleri anlamına gelir. Birçok ebeveyn, evdeki o küçük insanları aslında gerçekten de çok seviyordur.

İnsanlar neden sabırlarını kaybederler?

Çocuklara karşı sabır eksikliği bir semptomdur ve böyle görülmelidir. Bu, çözülmesi gereken sorunun bu olmadığı anlamına gelir, esas olarak arkasında yatan şey bu değildir. Bu durumu yaşayan bir insan için, sebep (leri) belirlemek, kendini düşünmek ve kendine karşı dürüst olmak zorunda olmayı gerektirir.

İyi bir başlangıç ​​noktası, ebeveynleri böyle olmaya motive eden nedenleri düşünerek başlamaktır. Bu semptomlar, her zaman bir planın parçası veya sonucu olarak ortaya çıkmış değildir ve her zaman en uygun zamanda gerçekleşmezler. Gördüğünüz gibi, bu var olan ve ebeveynlerinin hayatında bir yer işgal eden herhangi bir başka kişiye karşı hoşgörüsüzlükten kaynaklanıyor da olabilir.

Ebeveynlerin aralarındaki ilişkinin durumu ve ortaya çıkan çeşitli örüntüler üzerine düşünmek de önemlidir. Bu örüntüler nereden geliyor? Bu davranışların temeli nedir? Gerçekten işe yarıyorlar mı?

Sabrınızı kaybetmek üzereyken kendinizi kontrol etmeniz için ipuçları

Kendi kendine iç gözlem yeteneğine sahip olmak oldukça önemlidir çünkü bu öfkeyi bir şekilde durdurup sakinleşmenin ve öfkenin kökenlerine inmenin tek yolu budur. Bununla birlikte, bu arada çocuklarınıza karşı sabrınızı daha ileri bir seviyeye taşımak için de bazı önlemler almanız gerekiyor.

Kendinizi veya sabrınızı kaybetmek üzere olduğunuzu hissettiğinizde aşağıdakileri deneyin:

• Kızgın olduğunuzda konuşmayın veya hareket etmeyin çünkü bu sadece hata yapmanıza yol açar. Bu nedenle, kötü bir şey yapmak veya söylemek yerine, örneğin, ona kadar saymak daha iyidir.
• Çocuklarınızın yetiştirilmesi sırasında durum üzerinde tam kontrole sahip olduğunuz anların neredeyse hiç olmayacağını kabul etmek önemlidir. Bunun nedeni, birçok gerçekliğin beklentileri karşılamamasıdır, bu yüzden bununla başa çıkmayı öğrenin ve hayatınızdaki dramayı da bir kenara bırakın.
• Ebeveynliği enerjinizi aşan bir yük olarak algılarsanız, bir profesyonelden veya bir yakınınızdan yardım isteyin. Partnerinizle, arkadaşlarınızla veya dışarıdan biriyle bu konuda mutlaka konuşun.
• Çocuğun bu konudaki davranışıyla birlikte öfkenizi tetikleyen zamanları ve nedenleri gözlemleyin ve bunlara daha fazla dikkat edin.

Son olarak, eşinizle konuşmanız ve çocuklarınızı büyütme ve görev dağılımıyla ilgili kurallar üzerinde anlaşmanız önemlidir. Çocukların düzgün bir şekilde yetiştirilmesi için bazı başka ve yeni stratejileri de öğrenmelisiniz.