Narsist Çocuk Ebeveyni Olmak
tarafından incelendi ve onaylandı. psikolog Gema Sánchez Cuevas
Birçok ebeveyn kendi çocuğunun en tatlı ve akıllısı olduğunu düşünür. En iyi notlar onlardadır ve her şeyin en iyisini yaparlar… Bu çok doğal bir düşünce. Öncelikle hepimiz zaten tek ve özgün bireyleriz. Yine de çocukların sadece yaptıkları iyi şeylere odaklanıp hatalarını görmezden gelmek küçük narsistler yetiştirmeye neden olabilir.
Bu durumda iki aşırılıktan söz edilebilir. Bazıları çocuklarının yetersiz olduğunu düşündürüp öz saygıyı düşürürken bazıları da hataları her zaman görmezden gelerek pozitif güçlendirme yapar. Gelin küçük narsistlerin nasıl olduğuna bakalım.
“Kendini beğenmiş bir çocuk büyüdüğünde de kendini beğenmiş bir yetişkin olur. Başkalarının etrafında pervane olmasını ister ve isteklerini yapmaları için onlara baskı kurar.”
Kendini beğenmiş ufaklıklar neyle beslenir?
Çocukları övmenin kötü bir şey olduğunu söylemiyoruz. Tabii ki başarılı olduğunda bir çocuğu bundan haberdar etmek iyidir. “Bak ne güzel yaptın” ya da “çok iyi gidiyorsun” demek gibi. Ancak, çocukların mükemmel olmadığını da biliyoruz. Hata yaparlar ve kötü şeyler yaparlar.
Küçük narsistlerin hepsi etrafımızda. Narsistik çocuklar sürekli övgüyle besleniyorlar. Bir başka faktör de ebeveynlerinin bu çocukların her hevesini tatmin etmeleridir. Ebeveynleri, yanlış olduklarında onları savunabilirler ya da başkalarını suçlayabilirler, böylece çocukları ne olursa olsun sorumlu değildir.
Çocuklara sorumlulukları reddetmeyi öğretmek pek de iyi bir şey değil. Bu yüzden sadece başkalarının hata yapacağını ve kendilerinin kusursuz olduğunu sanabilirler. Çünkü dışarıdaki hayatın ve ilişkilerin böyle işlemediğini sonradan fark etmek onlar için çok daha güç olacaktır.
Çocuğumuzun sağlıklı bir birey olarak yetişmesini istiyorsak sorumluluk almayı öğretmeliyiz.
Bir çocuk kendisi hariç herkesin hata yapacağını düşünürse mükemmel olduğuna inanır. Neden çaba harcasın? Neden başka türlü davransın? Her şey için başkalarını suçlamak varken.
Sınırsızlık ve aşırı övgü, zamanla küçük narsisistler yaratabilir. Birçok ebeveyn, çocuklarının hatalarına dikkat çekmemenin iyi olduğuna inanır. Gerçekte, onların duygusal olarak olgunlaşmasını önlerler. Bu çocuklar büyüdüğünde, başkalarıyla ilgili çok fazla problemleri olacak. Ayrıca benlik saygısı konusunda da sıkıntı çekecekler.
Anne babalar çocukları hafife aldığında gözlerine de perde çekmiş olur. Anne babası önünde bir çocuğun başka bir çocuğu ittiğini düşünün. Kötü bir şey yaptığını ve özür dilemesi gerektiğini söylemek yerine diğerini suçlamayı öğretirlerse gelecekte yetişkin olan o çocuk da suçunu kabullenmeyi bilmeyecektir.
Kendini beğenmişlik olmadan kendine güvenmeyi öğretmek
Bir çocuğu devamlı övmek ile ona değerli olduğunu hatırlatmak arasında fark var. Sağlıklı benlik saygısı oluşturmak her zaman mümkündür. Anahtar dengeyi bulmakta.
Çocukları olduğu gibi kabul etmek lazım. Bazı davranışların kabul edilebilir olmasının önemi yok. Anne babalar yanlışları söylemenin çocukları daima üzdüğünü sanmasın. Erken yaşlardan itibaren onlar karşılıksız sevgiyi göstermeliyiz.
Çocukların sevildiğini bilmelerini sağlamak çok önemlidir. Kızgın veya rahatsız edici olduklarını bildirmek, ebeveynlerinin artık onları sevmediği anlamına gelmez. Onları eşitlik hakkında eğitmek de önemlidir. Onlara diğer insanlardan daha iyi ya da kötü olmadığını öğretin. Hepimizin aynı olduğunu ama farklı nitelikler ve güçlü yanları olduğunu öğretin.
Ayrıca her şeyin zaman ve emek istediğini de anlatmak gerekir. Özellikle de istedikleri konusunda ısrarcı davrandıkları zaman.
Gördüğünüz gibi doğru eğitildiği zaman çocukların davranışları kontrol edilebilir ve bencil davranmazlar. Ancak her çocuğun kendi kişilik özelliklerinin de bu sürece katkısı var.
En önemlisi de hiçbir çocuk ebeveynlerinin sandığı kadar mükemmel değil. Öğrenme şansı vermeyen ebeveyn çocuğuna iyilik değil kötülük etmiş olur.
Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.