Murderabilia Nedir?

Yeni Quentin Tarantino filmi, Charles Manson’un tarikatının işlediği cinayetlerin hikayesine olan ilgiyi canlandırdı. Hollywood’u sarsan ve günümüzde bile insanları büyülemeye devam eden bir olaydı. Bu hayranlık, ortak bir payda ile sayısız teoriye yol açmıştır: Sharon Tate cinayetini çevreleyen koşullar hakkında hastalıklı bir hayranlık. Bu vaka, bugünkü yazımızın da konusu olan Murderabilia kavramının çıkış kaynağı gibi görünüyor.

Neyse ki, Tarantino her zamankinden daha zeki ve olgundur, ve hikayeyi baş aşağı etmeyi başarır. Kamerasını cinayetten önce genç aktrisin neşesine ve yeteneğine odakladı. Tarantino bu açıyı kullanarak Sharon Tate’in hatırasını yalnızca trajik bir cinayet kurbanı değil canlı, yetenekli bir kadın olarak geri kazandırmayı başardı. Kan ve şiddet onu hak edenler için ayrılmıştır (ve bu konuda söyleyebileceğim tek şey bu).

Murderabilia nedir?

Murderabilia, bir şekilde toplu cinayet işleyen katiller veya seri katiller ile ilgili nesneleri toplama uygulamasını ifade eden kelimeler üzerinde bir oyundur. Katiller hakkında sayısız belgesel, film ve TV programı var ve izleyiciler onlardan asla bıkmıyor gibi görünüyor. Bazı hayranlar bu ünlü suçlulara ibadet edecek kadar ileri gidiyor.

İnsanlar her zaman korkunç olan şeylerden etkilenmişlerdir. Öyle ki, tek bir kelimeye dayanan bir endüstri bile vardır: cinayet. Bununla birlikte, mağdurların ailelerinin, insanların acı çekmesine sebep olan faillere ait eşyalar için para ödenmesine, hastalıklı bir durumdan başka bir şey değildir. Kapitalizmin kesinlikle karanlık bir tarafı vardır, ancak tecavüz veya cinayetten para kazanmak mümkün olmamalıdır.

Satıcılar, serbest konuşma özgürlüğü ve serbest piyasa hakkını kullandıklarını iddia ederek eleştirenlere karşı kendilerini savunurlar. Satıyorlar çünkü ürünleri için bir piyasa var. Ne yazık ki, bu ürkütücü işin yan etkisi seri katillerden birer yıldız yaratmasıdır. Bu arada, mağdurların cesetleri (özellikle tecavüz ve cinayet davalarında) gelecek nesiller için korku hikayeleri gibi anonim kalacaktır.

Gündüz sıradan bir sanatçı, gece katil

Amerika Birleşik Devletleri’ndeki en ünlü suçlularının sanat eserleri sıradan veya basitçe kötü olma eğilimindedir. Çalışmaları dikkate değer bir yaratıcılık veya özgünlük eksikliği göstermektedir. Ancak onların çalışmalarını eleştirmek, sanatçıdan ziyade eleştirmen hakkında daha fazla şey anlatır. Halkın böyle bir canavarın çok sıkıcı bir şey yapabileceğine inanması zordur. Gerçekte olan şey, efsaneye göre daha sıkıcıdır.

Örneğin John Wayne Gacy’nin tablolarının, korkunç bir şey yapmamış olsaydı kesinlikle hiçbir değeri olmazdı. Kimse onları çok güzel oldukları için satın almıyor. Murderabilia kavramı, azizlerin kalıntılarından idamların dehşetine kadar insanların ölüme dair duyduğu o iştah ile benzerlik gösterir. Kalabalıklar sadece şehitlerin cesedini talep etmiyorlardı, aynı zamanda kutsallığını da koruyorlardı.

Murderabilia nerede başladı?

Bu tür bir “sanat” ve koleksiyonculuk, sıradan insan ile rezil, yüreksiz ve antisosyal katil arasında bir köprü olabilir. Sanat, bastırılmış materyali, hayatınızın karanlığını keşfedebildiğiniz halde, normalde geçici olan bilinçli bir eser haline gelir. Başka bir deyişle, sanat, sanatçı ile gözlemci arasında bir tür ayna olabilir.

Bu teorinin, katilin zihninin bir kısmının şiddet içermeyen yollarla kendini ifade edebileceğini varsaymasından ötürü en umut verici bakış açılarından birini sunduğu doğrudur.

Öte yandan, sanat, film ve belgeseller izleyiciyi uyandıran ama aynı zamanda merakını dindiren suçlar ve şiddet ile temas içerisine sokar. Bu tür hikayelere duyulan merak, bir seyircinin normal merakından belirli bir katil veya suça karşı büyülenmiş hissetme arasında değişmektedir.

Biri bir katilin eşyalarını neden satın alsın ki?

Koleksiyon koleksiyoncunun aklındaki pozitif ilişkileri tetikleyerek onu istediği zihinsel duruma ulaştırır. Bu, şiddet içeren haberleri kişisel olmayan bir eğlence türü olarak gören insanlar için anlaşılması kolaydır.

Koleksiyonerler ayrıca özcü akıl yürütme ve şöhreti “yakalama” kavramları ile de motive edilebilirler. Ünlülerin niteliklerinin (iyi ya da kötü) eşyalarını edindikten sonra onlara geçeceğini umuyorlar. Son olarak, bu tür nesnelere sahip olmak, ünlü bir kişiye özel bir şekilde erişmelerini sağlar.

Murderabilia meraklıları ne satın alıyor?

Katillere duyulan hayranlığın tehlikesi, koleksiyoncuların katilin hayatından çıkarılan öğelerle hissettiği sapkın sempati duygusudur. İnsanlar bir tutam saçtan orijinal sanat eserine kadar her şeyi satın almak istiyorlar.

Şimdiye kadar satılan en pahalı murderabilia parçalarından bazıları BTK (“bind”, “torture”, “kill” : bağla, işkence et, öldür) Katili zarfları, Albert Fish’in imzası, Kray kardeşlerinin fotoğrafları, Jack Ruby’nin tabancası, Ted Bundy’nin Noel kartı, Charles Manson’un bir bukle saçı, Ed Gein’in Ford Sedan’ı ve John Wayne Gacy’nin çizimlerini içeriyor.

Ted Kaczynski’nin 1996’da tutuklandığında geride bıraktığı şeyler bugüne kadarki en yüksek profilli murderabilia açık artırmasında satıldı. 2011 yılında çevrimiçi satılan ürünler arasında: Kaczynski’nin sweatshirt’i, güneş gözlükleri, Smith Corona daktilosu, Frida Teyzesinin mektupları ve el yazısı manifestosu bulunmaktadır.

“Unabomber” olarak bilinen Ted Kaczynski, sıradan bir katil iken, zihni ve manifestosundaki argümanları murderabilia parçalarını, kana susamış katillerin eşyalarına kıyasla koleksiyoncular için daha çekici kılmaktadır.

Çok sayıda murderabilia koleksiyoneri kadındır

Kadınlar genellikle tecavüz, kaçırma ve cinayet hikayeleriyle daha çok ilgileniyorlar. Erkekler, eğer tercih imkanları varsa, genellikle savaş hikayelerini tercih ederler. Ayrıca kadınlar, zor sorulardan kaçınan kitaplar yerine, suçla ilgili birçok kesin ayrıntıya sahip kitapları tercih etmektedir.

Bunun bir açıklaması kadınların istatistiki olarak tecavüz mağduru olma ihtimalinin daha yüksek olduğu, erkeklerin şiddet suçu mağduru olma ihtimalinin daha yüksek olduğu olabilir.

Kadınların ayrıca seri katil hayranı olma ihtimali daha yüksektir. Bazı araştırmacılar kadınların aşırı şiddet uygulayan erkeklere yönelik takıntılarının atalarımızdan kalan anakronistik evrim stratejisinden kaynaklandığını iddia ediyor. Şiddetin, grubun en değerli erkeğinin bir işareti olduğunu söylüyorlar.

Son olarak, kadınların geçmişlerinden gelen açık yaraları olan erkeklere karşı daha fazla çekim duyduklarına dair başka bir teori daha vardır. Canavarı evcilleştirip zavallı istismara uğramış küçük çocuğu iyileştirebilirler.