Kendimi Sevmeye Başladığım Gün: Öz Sevgi

Kendimi sevmeye başladığım gün, kaybettiğim her şeyin farkında varmaya başladım. İçimde tuttuğum ve asla bilmediğim şeyler oradaydı. Bunların ne kadar değerli olduğunu anladım – kendime bunu söylemek zorundaydım. Kendimi sevmeye başladığım gün, kendimi aynada görebiliyordum ve yansıttığım şey hoşuma gitmişti. Ve o anda kendim için ne kadar önemli olduğumun farkına vardım.

Kendimi sevmeye başladığım gün, kimseye ihtiyacım olmadığını anladım, terk edilmek ve reddedilmekten korkmayı bıraktım. Çünkü başkalarına ihtiyacım yok; Sadece başkalarının yanımda olmasını istiyorum, hepsi bu. O zamandan beri çevremdeki herkesin kıymetini çok daha iyi anlıyorum.

Artık hiç kimsenin içimdeki herhangi bir boşluğu doldurmadıklarını açıkça biliyorum, çünkü eğer bir şeyden yoksunsam, onu dışarıdan bulmanın imkânı yoktur. Gerekli kaynağı yalnızca kendi içimde bulabilirim.

Kendimi sevmeye başladığım gün, hayatımın hızı değişti. Yaşamın etrafında parmaklarımın uçlarına basarak dolanmayı bırakıp iki ayağımı sağlamca yere başlamaya başladım. Şimdi anın tadını çıkarıyorum ve devam etmek yerine, beklemekten zevk alıyorum, her anı çok daha yoğun ve eğlenceli hâle getiriyorum.

İşte o zaman, aşka bakışım da değişti. Şimdi biliyorum ki sevmek, hataları da kabul edip onlardan ders çıkarmaktır. Kendini sevmek, kusursuz olmadığımızı bir şekilde anlamayı ve bu gerçekle yaşadığımızı fark etmeyi gerektirir. Esasen, kendini sevmenin uzun süreli bir çaba gerektirdiğini fark ettim.

Kendimi sevmeye başladığım gün kendime destek olmaya başladım. Aynı gün, kararlarımın beni bugün olduğum yere ulaştırdığını fark ettim ve bundan büyük hoşnutluk duyuyorum. Artıları ve eksileri var, ama nerede olduğumu ve tabii ki kim olduğumu seviyorum.

Kendimi sevmeye başladım ve aniden sevmeyi öğrendim. Kendi içimde özgürlük ve huzur buldum.

Dışarıya bakmak bazen çözüm olmaz

Kendimi sevmek, şimdiye kadar aldığım en iyi karardı. Çünkü artık biliyorum ki, sadece içimi yeniden yapılandırdığımda çıkıp dışarıdaki yapı malzemelerini arayabilirim. İçimdeki tüm güzel malzemelere ihtiyacım var, çatlamış tavanlar olmamalı. Düşüncelerim ve duygularım, tüm davranışlarım, beni ben yapan şeydir. İşte bu yüzden, bir şeyler ters gittiğinde, dışarıya bakmadan önce kendi içime bakmak zorundayım.

Belki dışarıda bir şey aramak ve bulamamak yanlış yere baktığımın bir işaretidir. Bazen pes etmek de işe yarar. Kendimi sevmeye başlamak bana bunu öğretti. Ayrıca önümde uzun bir yol olduğunu öğrendim. Ama sorun değil çünkü gerekli motivasyona sahibim: kendimin en iyi versiyonu olmak. Hayatımın sonuna kadar kendimi çok seveceğim.

“Siz kendiniz, evrendeki diğer herkes kadar sevgi ve şefkatinizi hak ediyorsunuz.”

– Buddha

Kendimi sevmek bencillik değildir

Kendimi sevmek bencillik veya narsisizm değildir. Bu temel bir şeydir, gerçekten kim olduğumu ve beni nelerin mutlu ettiğini görmeye beni teşvik eder. Çünkü eğer kendimi seviyorsam, herkesten daha iyi olmam ya da onları yenmem gerekmiyor. Aksine, sadece kendimi geliştirip hedeflerime doğru ilerleyebilirim.

Kendimi sevmeye başladığım günden zevk aldım ve o günden beri coşkuyla yaşıyorum. Kendimi seviyorum ve bunu yüksek sesle ve gururla söylüyorum. Etrafımın insanlarla çevrili olmasından ve sevilmekten hoşlansam da buna ihtiyacım olmadığını biliyorum, sadece bundan zevk alıyorum.

Kendimi sevmeye başladığım gün büyülü bir gündü. Umarım, siz de ne kadar muhteşem olduğunuzu hissetmeye başlayabilirsiniz. Korktuğunuz için sakladığınız içinizdeki güzellikleri keşfetmeyi beklemeyin. Sadece kendi arkadaşlığınızdan zevk aldığınızı görün yeter. Ben kendimi sevmeye başladım, siz de bunu yapacak mısınız?