Güven, Her Şeyi Bilme İhtiyacı Hissetmemektir

Birisine güvenmek ona verebileceğiniz en narin hediyeyi, kalbinizi vermek gibidir. Güven değerli bir mülk, dikkatle dağıtılması gereken bir hazinedir çünkü arkadaşlığın en güzel yanı, ilişkinin en güçlü bağıdır. Güveninizi verdiğiniz kişinin her şeyini bilmeniz gerekmez. Sahip olduğunuz bağ istisnaidir çünkü. Samimiyetin gelişmesi için güven gerekir.

Bu konu psikoloji alanının da ötesine geçer. Sosyal davranışlarımıza şekil veren duygusal bir güçtür. Öyle ki psikoloji ve sosyoloji bilimlerine göre insanlarda görülen güven diğer canlılara kıyasla daha sahicidir ve saklı şeyleri açığa çıkaran bir yapısı vardır. Diğer canlılar kendi türlerinin üyelerine basit içgüdüsel davranışlar aracılığıyla güvenir. İnsanlar da sıklıkla deneyim süzgeçlerini kullanarak bilinçli olarak güven duyar.

“Herkese güvenmek saçma, hiç kimseye güvenmemek ise deli sakarlığıdır.”

– Juvenal

Bağlarımıza güç veren olumlu bir duygudur güven. Pek az şey, bireyin spesifik kişilik türünü diğer insanlara duyduğu güvenden daha iyi tanımlar. Düşük özgüven, travmatik çocukluk ya da ihanete uğramış olmak bu hediyeyi vermekten alıkoyabilir insanı.

Güven sorunları duygusal anlamda çok yorucudur

Güvenin psikolojik ve evrimsel faydalarından biri de kendimizi koruma, belirsizlik ve korku içgüdülerimizi geçici olarak askıya alma fırsatı vermesidir bize. Yara almaktan ya da sırtımızdan bıçaklanmaktan korktuğumuz zamanlarda olduğu gibi pek az şey sürekli savunma halinde bulunmaktan daha büyük duygusal bozukluğa sebep olabilir.

Birine güvenmek, kişisel ilişkimizi sadeleştirmek için belirsizliği yok etmeyi içerir. Karşınızdaki insanın davranışlarına bir tehdit olarak bakmayı bırakıp gelecekte birbirinize olumlu davranacağınızı ve karşınızdakinin size zarar vermeyeceğini, size el uzatacaklarını, ışıklarını sizinle paylaşmaya hazır olacaklarını ve size rehberlik edeceklerini varsaymaya başlarsınız.

Güven, partneriniz, aile üyeniz ya da arkadaşınız hakkında her şeyi bilmek zorundasınız demek değildir. Bir açıklamaya ihtiyacınızın olmaması demektir. Gözlerine baktığınızda samimiyet görmeniz demektir. Zihinleriniz ahenk içinde demektir. İkiniz arasında talep, kontrol veya sürekli onay ihtiyacı yoktur.

Hepimizin doktorun ne yaptığını bildiğine ve bize yardım edeceğine olan güveni tam. Hepimiz evden çıktığımızda her köşe başında ölümle burun buruna gelmeyeceğimize güveniyoruz. Eğer bu otomatik pilotu işlerin başında bırakmasaydık bizi gerçeklikten tamamen koparacak ve denge anlayışımızı alt üst edecek bir sinir hastalığına yakalanırdık.

İnsanların size güvenmesini istiyorsanız onlara güvenmelisiniz

Biri bizi yarı yolda bıraktığında onlara yeniden güvenmenin çok zor olduğunu kabul ediyoruz. Sanki Venedik Taciri’ndeki Shylock ödeme olarak etimizi kabul etmiş de bizden bir parça koparmış gibi. Yarı yolda bırakılmak, bizi başkalarına tekrar güvenmekten alıkoyan derin, kalıcı bir yaradır.

“Birine güvenip güvenemeyeceğinizi öğrenmenin en iyi yolu ona güvenmektir.”

– Ernest Hemingway

Çoğumuzu en derinden yaralayan hayal kırıklıkları bize en yakın insanların ürünüdür. Ama en kötüsü de bu güvensizlik duygusunun hayatımızın tüm alanlarına yayılmasıdır. Herkesten korkan, dinmek bilmez üzüntünüz tarafından toplumun sessiz köşelerine itilmiş bir hayalete dönüşene kadar insanlara olan güveninizi kaybedersiniz.

Yeniden güvenmek hayati zekanın anahtarıdır

İnsanlar sırtından bıçaklandığında, “Bir daha asla kimseye güvenmeyeceğim. İnsanlar canımı acıtıyor. İnsanlar kıymet bilmez ve bencil,” gibi şeyler düşünürler.

Bu şekilde düşünmek hayatınızda isteseniz de istemeseniz de geri dönülmez bir kaosa sebep olur. İnsanlar hem kalıtımsal hem de evrimsel olarak birbirleriyle bağ kurmaya programlanmıştır. Bağ kurmak için, psikolojimizi, zihnimizi ve duygularımızı güçlendirmek için, hayati zekaya ulaşmak için güven duyarız.

Hayati zeka, bizi hayatta kalmaya ve kendimizi gerçekleştirmeye iten bilinç altıdır. Kendimize ve insanlara güven en güçlü cesaret kaynağıdır burada. İsteyin ya da istemeyin, önünde sonunda içimizi birisine açmalı, onları olduğu gibi kabul etmeliyiz ki kendimizi bulabilelim yine.

Hayatta pek az şey bundan daha tatmin edicidir.

Öne çıkarılmış görsel Pierre Mornet’e aittir.