Duyuşsal Çeşitlilik İçeren Bir Sınıfta Öğretim

Cinsel özgürlük fikrinin kabul edilmesi ve muhafazakarlık anlayışının arka plana atılması, cinsel, duygusal ve duyuşsal çeşitlilik konusunda daha kapsayıcı bir yapıdaki bir topluma yol açtı. Bu gerçeklik artık her yerde diyebiliriz: iş yeri, sokaklar ve okul gibi pek çok alanda bu olgular karşımıza çıkıyor.

Örneğin, bu yeni gerçekliğin ortaya çıkardığı ihtiyaçları karşılamak için, çocuklarla çalışan birçok profesyonel, sınıfta duygusal çeşitlilikten nasıl bahsedilebileceğini merak ediyor. Peki bu konsept, gerçekten de çocukların erken öğrenmesi gereken bir şey mi?

Ayrıca, çocuklar artık cinsel özelliklerinin ve okulda heteroseksüel, homoseksüel, biseksüel ve trans bireylerin de olabileceğinin daha çok farkına varmış durumda. Kabul etme anlayışı, cinsel tercihleri, ırkları, kökenleri veya cinsiyetleri ne olursa olsun eşitlik ve saygı için önemlidir.

Çocuklar cinsellik ile ilgili duyuşsal kökenleri anlıyor mu?

Cinsel ve duygusal çeşitlilik konuları çoğu sınıfta mevcut değildir. Aynı şekilde, bilgiden yoksun ebeveynler, bu çeşitlilik hakkında konuşmanın çocuklarını eşcinsel, biseksüel veya trans “yapacağından” korkuyorlar.

Bazı ebeveynler bunu anlamasa da çocuklar on yaşına kadar kendilerine çekici gelen kişileri tanımlamaya başlarlar. Psikolog Asia Eaton, genç yetişkinlerin cinsel anlamda bir azınlık olarak değerlendirilen grubun, ilk cinsel çekimini sekiz ya da dokuz yaşında yaşadığını ortaya koyuyor. Diğer araştırmalar, bunun 11 yaşında gerçekleştiğini öne sürüyor. Aslında, çocuk mastürbasyonu veya cinsel keşif iki yaşında bile olabiliyor.

Bu nedenle, çocuklar da kendilerine neyi sevip neyi sevmediklerini sorduklarından, okul müfredatına cinsel ve duygusal çeşitlilik konularını eklemek oldukça önemlidir. Bu sadece cinsel azınlığı oluşturan gruplara mensup çocuklar için değil, herkes için faydalı olacaktır. Bilgi sahibi olmak, nefret, korku, taciz ve reddedilmeye karşı savaşmak için güçlü bir araçtır.

Duyuşsal çeşitlilik konusu bir ders ortamına nasıl dahil edilir?

Duygusal çeşitlilik zaten okullarda, ancak olumsuz bir ışık altında görülüyor. Okullar, popüler ideolojiyi ve heteroseksist dili yansıtır. İnsanlar eşcinsel bir kişi hakkında şaka yaptığında, teneffüste aşağılayıcı ifadeler kullandığında ve cezalandırılmadığında ve evlilik örneği çiftlerin her biri heteroseksüel kişiler olduğunda bunu görebilirsiniz.

Sonuç olarak, ebeveynlerin ve öğretmenlerin davranışları ve cehaleti, çocukları yanlış sonuca, LGTBIQ çocuklarına yönelik sağlıksız bir bakış açısına, benlik saygısı ve kendini kabul etme ile ilgili sorunlara da yönlendirebilir.

Örneğin, duygusal çeşitliliğe sahip sınıflarda kullanılacak birkaç dinamik ölçüt aşağıda sunuluyor:

• Okuldaki tüm çalışanların aynı hedef için çalışmasını sağlayın. Elbette çocuklar izleyerek ve yaparak öğrenirler ve rol modelleri okulun aşçısı, bahçıvanı, öğretmenleri veya hemşireleri olabilir.
• Okul müfredatına duygusal çeşitlilik konusunu da dahil edin.
• Bu cinsel koşullara eşcinsellik, biseksüellik, transseksüalizm ve fobi ile ilgili didaktik faaliyetleri de dahil edin.
• Öğretmenlerin ve okul konseyinin bilgi, eğitim ve rehberliğinin iyileştirilmesini de göz önünde bulundurun.
• Kütüphaneye bilgilendirici içerik ekleyin ve ayrıca yalnızca heteroseksüel ilişkileri değil, farklı ilişki türlerini yansıtan eserleri de bulundurun.
• Homofobi, transfobi veya bifobi için aktif bir önlem kılavuzu oluşturun. Öğretmenlerin, öğrencilerin ve ebeveynlerinin, sokaklarda olmaması gerektiği için sınıfta bu tür davranışlara izin verilmediğini anlamasına izin verin.

Öğretmenim, erkekleri değil kızları seviyorum

Çoğu zaman, öğretmenler sadece okulda değil, aynı zamanda çocuğun kişisel görüşünde de önemli bir referans noktası olur. Bu nedenle, bu profesyoneller çocuğun gerçek cinsel kimliğini bilen ilk ve tek kişi olabilir.

Bazen çocuklar ebeveynlerini hayal kırıklığına uğratacaklarını, sinirlenebileceklerini hissederler ve farklı ya da tuhaf hissettikleri bu durumlar da onlara güvenebilecekleri tek kişinin öğretmenleri olduğunu düşündürebilir.

Bu durumda bir öğretmen ne yapabilir? İşte birkaç öneri:

• Aktif olarak dinleyin ve kaygılarını ve streslerini anlayın. Öğretmen meşgul olsa da bu önemli bir konudur. Cesaretlerine değer verin ve onlara zaman tanıyın. Bu onlar için önemli bir konu ve sizin için de öyle olmalı.
• Öğretmen olarak hazırlıklı değilseniz veya nasıl davranacağınızı bilmiyorsanız, onu, bunu yapabilecek birine götürün. Bu önemli bir konudur ve onlara sırtınızı dönemezsiniz.
• Onların müttefiki olun. Öğretmen, cezalandırabilen veya ödüllendirebilen bir otorite figürüdür. Çocuk için önemlidir çünkü cezalandırılmadıklarını ve ihanete uğramadıklarını görürler. Bu, çocuğun cinsel yönelimlerinin kötü olmadığını anlaması için iyi bir örnek teşkil eder.
• Okulda nasıl olduklarını görün; bunu yapmak size genel anlamda nasıl hissettiklerine dair bir ipucu verecektir.
• Referansları olarak siz, sonuçta, onların gözünde de, duygusal çeşitlilikten yanasınız. Nasıl hissettiğini onaylayan ilk kişi sizsiniz ve çocuğa beklenmedik şekilde tepki vereceğiniz de bir gerçek: Kızgın, üzgün veya hayal kırıklığına uğramış olmayacaksınız.

Sonuç olarak: duyuşsal anlamda çok yönlü değişim ihtiyacı

Duygusal çeşitliliğin sınıfa dahil edilmesi, her okulda olması gereken bir şeydir. Müfredata duygusal çeşitlilik hakkında birkaç atölye çalışması dahil etmek yeterli değildir. Okullar, tüm öğrencileri için bir kabul yeri olmalıdır.

Bu nedenle, dil değişmeli, cinsel bir kolektif yapı hakkında basmakalıp düşüncelerden kaçınmalı ve bunlarla doğal bir şekilde ilgilenmelidir. Ayrıca sadece teorik değil eğitici faaliyetler de yapmak iyi bir şeydir. Bu aktiviteler öğrencilerin katılımını sağlar ve motivasyonlarını yüksek tutar.