Charon Efsanesi: Yeraltı’nın Kayıkçısı

Charon efsanesi, Yunan mitolojisindeki en esrarengiz hikayelerden biridir: yeraltı dünyasının kayıkçısıdır. Görevi, yakın zamanda ölenlerin ruhlarını sonsuza dek yaşayacakları Hades’e taşımaktır.

Bu karakter, keçeleşmiş beyaz sakallı, pejmürde ve umursamaz bir ihtiyardır. Ayrıca yüzü kirli ve kasvetlidir, ifadesi acımasızdır ve çok kötü bir tavrı vardır. Efsaneye göre Charon, teknesini yelkenleri kontrol eden bir direk yardımıyla hareket ettirir ve teknesi her zaman paslı ve neredeyse harap durumdadır.

Charon, “Acı Nehri” anlamına gelen Acheron nehri boyunca seyahat eder. Mesaisi sonsuz ve sıkıcıdır, bu yüzden oldukça somurtkan bir tavrı vardır. Onu bu sonsuz rutininin dışına çıkaran tek durum, yaşayan bir insanın yeraltı dünyasına girmek istemesiydi. Bu Herkül ve Orpheus’ta gerçekten oldu. Aksi takdirde, yaptığı iş rutininin ebedi bir tekrarıydı.

Charon mitinin kökeni

Efsane yeraltı dünyasının kayıkçısı olan Charon’un Nyx ve Erebus’un oğlu olduğunu söylüyor. Ayrıca, o kadar eski bir zamanda doğmuş ki, doğumunun hiçbir anısı yok. Öncelikle, Nyx gecenin tanrıçasıydı, o kadar büyük bir güzelliğe sahipti ki Zeus bile ondan korkuyordu. Ek olarak, Nyx Kaos’un kızıydı ve evrenin yaratılışı sırasında oradaydı.

Benzer şekilde, Erebus karanlık ve gölgelerin tanrısıydı. Böylece, dünyanın uçlarını çevreleyen derin sislerin hükümdarıydı. Ayrıca yeraltında olan her yerde de bulunuyordu. Aslında Nyx’in erkek kardeşiydi ve Nyx ile iki çocuk sahibi oldular: Eter (parlaklık ve ışık), ve Hemera (gün).

Charon efsanesine göre Nyx, erkek kardeşi ve kocası Erebus’un dahli olmadan diğer çocuklarını kendi kendine yaratmayı başardı. Kayıkçı böylece kardeş sahibi oldu: Moors (Bataklıklar), Destiny (Kader), Bane (Afet), Thanatos (Ölüm), Hipnoz (Hayal), Geras (Yaşlılık), Ozys (Acı), Apate (Hile), Nemesis (Hak edilen ceza), Discord (Anlaşmazlık), Philotes (Hassasiyet), Momo (Alay Etme), Hesperidler (Gün batımı perileri), Onirolar (Uğursuz rüyalar), Kere’ler (Yıkım ve ölüm ruhları) ve Moirai (Kader).

Kayıkçı Charon efsanesi

Charon efsanesi, bu karakterin adının kelimenin tam anlamıyla “şiddetli parlaklık” anlamına geldiğini söyler. Bunun nedeni, ölmeden sadece bir saniye önce insanların bakışlarında belirli bir ışıltı oluşmasıdır, ya da öyle diyorlar. Bu, ışık kayıkçının adıyla anılır. Aslında, yaygın çevirilerden biri “vahşi bakışlı olan” veya “ateşli bakışlı olan” dır.

Kız kardeşleri Moirai’lerin, görevini yerine getirmesi için Charon’u çağırdığını söyleyenler de var. Bir kişi ölmek üzereyken onu öfkeli bir sabırsızlıkla çağırdılar. O zaman Charon kıyıya ulaştı ve yakın zamanda ölenlerin ruhlarını bekledi.Ancak, hepsi onunla birlikte acı nehrini veya Acheron’u geçemezdi. Ruhların seyahatlerini ödemek için iki gümüş sikkeye ihtiyacı vardı.

Bu nedenler Antik Yunanlılar; kayıkçı Charon’un onları Hades’e götürmesi için ödeme yapabilsinler diye ölülerini dillerinin altına iki gümüş sikke koyarak gömerlerdi. Çünkü, eğer ölülerin iki gümüş sikkesi yoksa madeni ya da uygunsuz bir şekilde gömülmüşlerse, yüz yıl buyunca nehirde dolaşmak zorunda kalacaklardı. (Charon, bu süre dolduğunda ücretsiz olarak geçmelerine izin verirdi).

Charon ve Hades

Son olarak, Charon Efsanesi’ne göre, yalnızca iki karakter, denerken ölmeden Hades’e  ulaşabilmiştir. Bunlardan biri, Charon’un nedenini çok iyi bilmeden ve ödeme talep etmeden yeraltı dünyasına götürdüğü Herkül’dü. Bu nedenle tanrılar onu cezalandırdılar ve bir yılını hapiste geçirmek zorunda kaldı.

Büyülü müziğiyle kayıkçıyı büyüleyip onu etkisi altına aldıktan sonra nehri geçebilen diğer ölümlü ise Orpheus oldu. Ayrıca Charon kafasını karıştırmak ve onu kandırmak için kullandığı hileler sayesinde Ruh’un tanrıçası Psyche’nin de nehri geçmesine izin vermiştir.

Charon, esas olarak Acheron nehrinde faaliyet göstermesine rağmen, aynı zamanda, ağlama nehri olan Cocytus, ateş deresi Phlegeton, unutkanlık nehri Lethe ve incinmezlik nehri Styx gibi yeraltı dünyasının diğer nehirlerinde gezinme hakkına da sahipti.