Vefat Edecek Olan Birine Elveda Demek

Sevdiğiniz bir kişi vefat ederken ona veda etmek için kelimeleri güçlükle bulursunuz. Bütün o acının arasında bazen de şelale gibi akıp gider sözler ama söyleyeceğiniz hiçbir şey, içinizde dönüp duran boşluğu dolduramaz. Bir zamanlar içinizde çiçekler açtıran o renkli bahçenin de solup gideceğini ve hiç kimsenin onu tekrar büyütemeyeceğini bilirsiniz.

Sevdiklerinizdir onlar: hayatınıza can katan, çöllerinize yağmur gönderen, karanlık günleri renklendiren ve güneş yakıp kavurduğunda gölge olan çiçek bahçeleridir. Bazen hiçbir bahçenin sonsuza dek çiçek açamayacağını, inatçı bir kışın sizi elveda demeye zorlayacağını unutursunuz. 

“Hayat sonsuzdur ve üstünüzdekileri çıkarmak ölmek değildir.”

– Anonim

Kısa süre öncesine kadar ölüm hiç haber vermeksizin geliveren davetsiz bir misafirdi. Ama şimdi durum farklı. Bilim, nefes alan ve kalbi atan bilinçsiz bir beden olarak da olsa sizi hayatta tutma gücüne sahip. Bunun yanında bilim bize çare imkânı olmadığında acımızı azaltma imkânını da sunuyor.

Diğer yandan, ölmek istediğiniz gün, zaman ve şekli seçmek, bilimin tam olarak adlandıramadığı bir yere yerleşmek de mümkün. Ötenazi, programı bir ölümdür ve öngörülebildiği için biraz daha fazla teselli ve kontrol duygusu vermektedir.  

Nasıl yapacağınızı bilmeksizin veda etmek

Hepimiz doğduğumuz an ölüme mahkumuz. Ama nasıl öleceğimizi bilmemek bizim için bir belirsizlik kapısı açıyor. Bu durum, korkutucu olduğu kadar da cesaret verici. Ne var ki ölümün belirli bir ayı, günü ve zamanı olduğunda saat, endişe ritmine göre işliyor. Bir dakika daha zaman, bir dakika az zaman oluyor. ve paylaşılan her tecrübe elveda demenin bir başka şekline dönüşüyor.

Ötenazi, sizi acı dolu bir paradoksla karşı karşıya getiren o karmaşık durumlardan biri. Bir yandan, diğer kişinin isteğine saygı duymak istiyor ve minnettarlıkla dolu bir kalple veda etmeniz gerektiğini düşünüyorsunuz. Ama diğer yandan, o kişi olmadan dünyanın nasıl bir yer olacağını onu arayıp da göz yaşlarınızın bıraktığı kuru izler haricinde hiçbir yerde bulamadığınızda ne hissedeceğinizi hayal edince çaresizliğe kapılırsa.

Hiç kimse üzülmeden veda edemez hayata. Hiç kimse bir türlü bulunmayan başka çözümler arayarak uykusuz geceler ve sabahlar geçirmeden ötenazi kararı alamaz. Fiziksel ve duygusal acının sona ermesi gerekmektedir.

O sınırı geçtikten sonra her şeyin değişeceğini bildikleri ama her saniye yaşadıkları acının tüm benliklerini işgal ederek bireysel özgürlüklerini yok ettiğini anladıklarında kararı vermiş olurlar. Bu noktada ölüm bir kaçış hâline gelir.

Gidiyorum ama kuşlar şakımaya devam edecek

Ölmeye karar vermiş birini anlamak ve bu kararı kabul etmek kolay değildir. Sevdiğiniz insana veda etmeyi reddedersiniz ama insanların hayatlarının sonlanacağı anı belirleyerek kaderleri üzerinde kontrole sahip olması fikrini de kabullenemezsiniz.

Bu gerçekleri kabul etmek güçtür, çünkü sizi bırakan o kişiyle beraber sizin de bir parçanızın ölüp gideceğini bilirsiniz. Elveda demek, sizi her yere ve hiçbir yere götürmeyen belirsiz bir yolculuğun başlangıcıdır.

O kişiyi her gördüğünüzde paniğe kapılırsınız. Şimdi burada olduğunu ama bir hafta sonra bir daha onu göremeyeceğinizi bilirsiniz. Bunlar son tebessümlerdir, paylaşacağınız son sözlerdir. Sonrası olmayacaktır.

Ve içinizden ağlar durursunuz, karşınızdaki cesur insan gözyaşlarınızı görmesin diye, çünkü bir kez elveda demeniz gerekmektedir  oysa onlar pek çok defa elveda diyecektir herkese. Onu kucaklamak ve hiç bırakmamak istersiniz ama tek işinizin bırakmak olduğunu bilirsiniz.  

O kişinin öleceğini fark ettiğinizde anksiyete artar ama hissettiğiniz sevgi tükenmeyecektir. O sevgi sürecek ve hafızanızda onun yokluğunu gördükçe, onun gülüşünü özlediğinizde, onun bilip sizin bilmediğiniz bir şeyi sorduğunuzda ya da sizi saran tüm soğukluğa rağmen onun sıcaklığını duyduğunuzda ilk önce sessiz bir ızdıraba dönüşecektir. O gittikten sonra bile defalarca elveda demeniz gerektiğini anlayacaksınız.

Acının geçtiği o ilk andan sonra artık kimseciklerin uğramadığı o bahçeye geri dönecek ve çiçekler kaybolsa bile kokunun gitmediğine hayret edeceksiniz. Kuşların şarkısı da devam etmektedir ve artık kalbinizi koruyan bir şarkıya dönüşmüştür. Bazı tohumların sonsuza dek hasat verdiğini anlayacak ve şair Renseki gibi “Kalbimin aynasını temizledim … Artık mehtabı yansıtıyor”, diyeceksiniz. 

Özel mesaj: Yolun açık olsun, sevgili dostum.