Sürüngen Beyin: Bilinçsiz Kararlar

Üçlü beyin modeli, 1960’lardan bu yana beynin nasıl çalıştığı hakkında popüler fikirleri şekillendirdi. Ancak, gerçek biraz farklıdır. Beyin, omurgalılardaki en karmaşık organdır. 15 ila 33 milyar birbirine bağlı nöron içerir. Bilincimizi ve bilinçsiz kararlarımızı barındırır. Fakat en önemlisi, beynimiz vücudumuzun geri kalanında merkezi bir kontrol uygular.

Üçlü beyin modeli

Fakat beyin zaman içinde nasıl yapılandırılmıştır? Beynin hangi kısımlarına diğer işlevleri bağlayabiliriz? 1960’lı yıllarda, Amerikalı fizikçi ve sinirbilimci Paul D. MacLean, bu soruyu üçlü beyin modelini geliştirerek cevaplamaya çalıştı. Bu model, insan beyninin farklı evrimsel anlarda ortaya çıkmış olabilecek üç beynine bölünebileceği fikrine dayanıyor:

• Sürüngen beyin (veya R-Kompleksi): Bu, bilinçsiz kararlarımızın çoğunu üreten beynin en içgüdüsel kısmıdır. En temel ihtiyaçlarımızı yerine getirmek ister: üreme, hakimiyet kurma, kendini savunma, korku, açlık, kaçış, vb. Sürüngen beyni ayrıca nefes alma ve kalp atış hızı gibi otomatik süreçlerimizi de kontrol eder. Diensefalon ve bazal gangliyanın içinde beyin sapında bulunur.
• Paleomemeli beyin (veya limbik sistem): Bu, beynin duyguları depolamak ve duyguları deneyimlemekle sorumlu olan kısmıdır. MacLean’a göre, hem memelilerde hem de kuşlarda görülür. Limbik sistem açısından sadece “hoş” ve “hoş olmayan” vardır.
• Neomemeli beyin (veya neokorteks): Bu, beynimizin mantıklı, rasyonel ve yaratıcı kısmıdır, memelilere özgüdür ve insanlarda özel olarak gelişmiştir.

Bu model yıllar önce bilimsel olarak kenara kaldırılmıştır. Ancak halkın kafasında yer etmiş gibi görünüyor. Böylece, birçok yanlış anlama ortaya çıkmıştır.

Sürüngen beyin

Beyin, sadece ilerici ve tek yönlü bir gelişmeyi yansıtan “katmanların” eklenmesiyle gelişmemiştir. MacLean modeli bunun olası görünmesini sağlıyor. Aksine, beyindeki tüm merkezi devreler zamanla yeniden düzenlenmiş ve bazılarının genişlemesine ve gelişmesine neden olmuştur.

Ek olarak, evrim aşamaları MacLean tarafından ana hatlarıyla belirtilenlerle kesişmemektedir. Balıklar ve amfibiler de “sürüngen beyni” ile benzer yapılara sahiptir. Kertenkeleler limbik bir sisteme ve neokorteks’in basitleştirilmiş muadillerine sahiptir.

Sürüngen beyin bilinçsiz kararlarımızdan sorumlu değildir…

Tüketicilerin tüketimini ve çevrimiçi nöropazarlamayı araştırırsak, MacLean’ın teorisine yapılan atıflarla sıklıkla karşılaşırız. Bu konular ayrıca tüketici satın alma karar sürecinde sürüngen beyninin önemine dikkat çekmektedir, çünkü işlevi duyusal uyaranlara (yani deniz manzarası, kanın rengi veya kahvenin kokusu) verilen duygusal tepkilerin (yani bilinçsiz kararların) aktivasyonuna dayanmaktadır.

Ancak bu, tüm bilinçsiz kararlarımızı “sürüngen beyninin” içgüdülerine bağlayamaz. Bu kararlar ayrıca limbik sistemdeki (amigdala gibi) yapıları da içerir. Ek olarak, tüm neokorteks, insanlarda içgüdüsel ve duygusal kararları yoğun bir biçimde etkiler. Mevcut çalışmalar, kararların çoğunun yüksek oranda dağılmış bir beyin alanı ağı tarafından alındığını belirledi.

On yıl önce nörolog John-Dylan Haynes tarafından yapılan araştırma, beyin faaliyetlerimizin çoğunun kendi kararlarımızın farkında olmadan önce 10 saniyeye kadar sürdüğünü ortaya koydu. İşin garibi, bu aktivitenin çoğunun “rasyonel beyne”, özellikle prefrontal ve paryetal kortekse düşmesidir.

… tüketim ile ilgili olanlardan da sorumlu değildir

Sosyal hayvanlar olarak evrimsel başarımızın büyük bir kısmını, korteksimizin aidiyet duyguları aracılığıyla başkalarıyla ilişki kurmamıza izin vermek için geliştiği gerçeğine borçluyuz. Böylece, çoğu zaman bilinçsiz davranış taklidi yoluyla sosyalleşiriz. Unutmayın ki empatinin ilk şartı kendimizi başka birinin yerine nasıl koyacağımızı bilmektir.

Belirli bir franchise’dan kahve almayı seçtiğimizde, bunu susadığımız için mi yapıyoruz? İklimden korunma ihtiyacımızı karşılamak için başka bir mağazadan giysi alıyor muyuz? Yoksa bu “havalı” bir markaya veya topluluğa ait olmaya dair daha karmaşık bir dürtü mü?