Sevilmeye İhtiyacı Olan İnsanlar Nadiren Aradıklarını Buluyor

Yazan ve doğrulayan psikolog Sergio De Dios González

Tarafından yazılmıştır Valeria Sabater

Son Güncelleme: 22 Aralık, 2022

Birkaç ıstırap sebebi, aşka ihtiyacı olmak ya da aşktan yoksun olmak kadar yorucudur. Bazen, kalanlar olsa bile, her zaman karşılığında bir şey almanın takıntılı bir umuduna dönüşür… Her şeyden önce sevilmeye ihtiyacı olan insanlar ya da her şeyi feda etmeye istekli olan insanlar, her zaman hak ettiklerinden daha azına razı olan ve yanlış yerlerde sevgi arayan insanlar olacaktır.

Aynı eski hikaye olduğunu biliyoruz. Bunu kendimiz deneyimleyebilir, üstesinden gelebilir ve arkamızda bırakabilirdik, ama net olan şu ki, günümüzün sıradanlaşmış hayatlarında çok az kelime öbeği bulunur. Akşam yemeğinde arkadaşlarla, psikologun bürosunda ya da radyo dinlerken arabada: “… ama sadece sevilmek istiyorum!”

“En iyi şey, herkesin bahçesine çiçek ekmesi ve çiçek getirmesini beklemeden önce kendi ruhunu dekore etmesidir.”

– Jorge Luis Borges

Bu kişiye, “Seni her zaman seven birisi var: o kişi de sensin” diyerek cevap vermemiz gerekir. Bu tabi ki bazen işe yaramıyor, çünkü bazı insanlar çok büyük boşluk hissi, ihtiyaç aciliyet ve umutsuzluk gibi duygulara sahip olduğunda kendilerini nasıl seveceklerini adeta unutuyorlar ve beceremiyorlar.

Sevilmeye ihtiyacı olan insanlar, bir hastanın aynaya yansıyan kişiyle oturmanın sabrından daha fazlasını barındırmazlar, onunla konuşurlar ve ona, hiçbir şeyin öz-sevgi olmadan hiçbir anlam ifade etmediğine ikna ederler.

Belki de bu, geçirdiğimiz en büyük psikolojik ve duygusal çabalardan biridir: insanları, özellikle de gençleri, sevginin zorunluluktan var olamayacağını göstermek. “Seni seviyorum çünkü sana ihtiyacım var” bu cümlenin korkunun içine salınmış kökleri vardır ve bu hiç de sağlıklı değildir.  İyi sevgi, özgürlüğün, kişisel tatminin ve esenliğin ifadesidir.

Herkes sevilmek ister, ancak buna ihtiyaç duymak özgürlüğümüzü veto eder

Hepimiz teoriyi biliyoruz, ama günümüzde günlük hayatımızda pratiğe dökmekte zorlanmıyoruz değil. Sevilmeye olan ihtiyaç kişisel gelişimimizden ötürü buna karşı çıkmamızı gerektirir, ki bu bizi yanlış insanlara, tutunduğumuz kişilere esir yapar. Umuyoruz ki, onlar bizim kalbimizde ve duyularımızda yer edinen boşlukların her birine anlam veren kurtuluşumuz olacaktır.
Fakat bu davranışlar neden kronikleşiyor? Neden hala sevilmeye ihtiyaç duyduklarına artan bir şekilde inanan ve devam edenlerin var olduğu aşikar? İşte sebeplerden bazıları:

• Obsesif olarak sevilmeye ihtiyaç duyanlar, genelde kendilerini temel alan referans bir modele sahip değildir. Onların çocukluk aile dinamikleri için yanlış bağlanma stilini temel alması yaygındır ve ayrıca onlara geliştirilmesi gereken güçlerinden ve öz saygısından uzak, sevginin ciddi eksikliklere neden olduğu öğretilir.
• Daha fazla sevgiye ihtiyaç duyan insanlar daha azına tamah ederler. Bu, onları değerlendirmeden veya filtrelemeden onlara gelen her şeyi kabul etmelerini sağlayacaktır. Yuvarlak bir deliğe kare bir mandalı sokmak gibi bu ilişkiye kuvvetle kendilerini adapte edeceklerdir. Sevgiyi, ilgiyi ve dikkati ele almak için layık olmak için neredeyse her şeyi yapacaklardır. Ancak, bunu gerçekleştirememekle birlikte, boşlukları daha da büyütecek ve sevilme ihtiyaçları daha da yoğun bir hale gelecektir.

• Sevilmeye ihtiyacı olan insanlar sürekli çelişki içinde yaşarlar. Bu gerçek, kuşkusuz, çok acı çeken kişi için yıkıcıdır. İşaret ettiğimiz gibi hepimiz sevilmenin ve tanınmanın obsesif ve sabit ihtiyaçlarının sağlıklı olmadığını biliyoruz.

Ancak, tabi ki yardım edemeyenler de var. Bazı insanlar, kırık bir kalbi ve kırık haysiyetleri olsa bile aynı büyüklükte, şekil ve renkte bir ilişkiye geri dönerler, çünkü bildikleri tek şey budur ve bu ilişkide kendilerini yabancı hissetmedikleri için geri dönerler. Kendi içlerinde duyguyu ve hissiyatı, veya sorunu aramak yerine dışarıda neyi kaçırdıklarını hissederler.

Sevilmeye ihtiyacı olan insanlar için gereksizliğin önemi

Hepimizin “ihtiyaçları” ya da önemli hedefleri vardır: iyi bir iş, daha büyük bir ev ve hatta bu hayatta biraz daha şans gibi. Ancak bunlar, nadiren bağımlılık yaratan veya herhangi bir derinlik kazandıran hafif, boş ve anekdot “ihtiyaçlar” dır. Bu hedeflere ulaşırsak günlük yaşantımızın biraz daha iyi olabileceğinin farkındayızdır, ama bunu takıntı haline dönüştürmeyiz: sevilmeye ihtiyacı olan insanların ihtiyaçlarından daha çok arzuları olduğunu biliyoruz.

Sevilmeye ihtiyacı olan insanlara göre terminolojinizi düzeltmek ve dürüstçe yaşamak iyi bir fikirdir. Sevilmek için “ihtiyaç duymak” yerine sevilmek için “istemek” önemlidir. Sevgiyi “bulmak” yerine, sevginin sana ulaşmasına “izin ver” demeliyiz.

İçimizdeki ruha dikkat etmemize karşın, bizzat bizlere, o özel kişiye daha da yaklaşmak için kader, şans ya da yaşamın kendisine izin verelim. Bu yalnızlıkta, imkansız bir ideale yapışmaksızın, boş hayallere kapılmaksızın veya boş bir kaseyi diğerlerinin önüne koyarak onun diğer kaseler tarafından doldurulmasını beklemeyin ve bunun zevkine varın.

Bu nedenle, kendi sevgimizi ve çevremizin sevgisini paylaşarak sevgiyi önemsemeli ve çoğaltmalıyız. Kendimize kötü muamele yapılmasına izin vermemeliyiz ve kendimizi, sevdiğimizi hissettirmek için haysiyetimizi teslim etmekten alı koymalıyız.