Savanna Mutluluk Teorisi: Yalnızlık Kötü Birliktelikten İyidir

Savanna Mutluluk Teorisi, İngiliz Psikoloji Dergisinde yayınlanan bir bilimsel araştırmadan çıkarılan sonuçlardan ortaya çıktı. Henüz yeterince kavramsallaştırılmamış olmasına rağmen, ilginç bir yaklaşımı temsil etmektedir.

Her şey bir grup araştırmacının mutluluk hakkında kapsamlı bir anket yaptığında başladı. Mutluluğun insanların yaşadığı çevre ile ilgili olup olmadığını belirlemek istediler. Kırsal ortamlarda yaşayanların yaşadığı mutluluk derecesini kent ortamlarında yaşayanlarla karşılaştırmaya koyuldular.

Araştırmada ayrıca görüşülen kişilerden demografik ve IQ verileri toplandı. Toplamda, 18-28 yaş arası 15.000 yetişkin araştırıldı. Bir sonuç Savanna Mutluluk Teorisi idi.

Savanna Mutluluk Teorisinin ilk sonucu

İlk sonuçlardan biri ve aynı zamanda en şaşırtıcı olanlardan biri, IQ ve tercih edilen yaşam çevresi arasındaki ilişki ile ilgilidir. Araştırmaya göre, daha akıllı insanlar kentsel çevrelerde yaşamayı tercih ediyor. Öte yandan, düşük IQ’lu olanlar kırsal alanlara özel bir ilgisi var.

Buldukları cevap, beynimizin atalarımızdan kalan bir mirasıydı. Bu bizi kırsal ortamlara (veya savanlara) yöneltiyor – çünkü başa çıkmak daha kolay.

Ancak beynimiz gelişti ve daha fazla stresli olmasına rağmen, yüksek nüfus yoğunluğuna sahip ortamlara uyum sağlamaya başladı. Daha yüksek IQ’lu insanlar bu şartlarda daha iyi başa çıkabilir. Aslında orada çok fazla fırsat da buluyorlar.

Yalnızlık, anahtar faktör

Anket ayrıca katılımcıların ilişkilerinin niceliğini ve kalitesini sordu. Veriler başka ilginç bir desen gösterdi. Daha yüksek IQlu insanların daha az sosyal etkileşim ile daha mutlu hissettiklerini söyledi. Fakat daha düşük IQ’lu insanlar için tam tersi olur: sahip oldukları daha fazla sosyal etkileşim, daha mutlular.

Benzer şekilde, araştırmacılar daha yüksek IQ’lu olanların aslında kent stresini daha başarılı bir şekilde ele almak için bir mekanizma kullandığını açıkladı. Uyaranların sayısını azaltmanın yollarından biri, diğerleriyle olan ilişkilerini sınırlamaktır. Bu onların stresten kaçınmasına yardımcı olur ve uzun vadeli projelere yatırım yapmalarına daha fazla zaman tanır.

Savanna mutluluk teorisinin geçerliliği

Özetle, Savanna Mutluluk Teorisi’nin önerdiği şey, en zeki olanların daha şehirli ve yalnız olmalarıdır. Ve daha düşük IQ’lu olanlar daha sosyal, kırılgan ve kırsal çevreye bağlılar. Birincisi kötü bir ortamda yalnız olmayı tercih ederken, ikincisi yalnızlıktan çok az tatmin buluyor.

Ancak, tüm bu ağırlığı, bu teorinin ardına atmak biraz aceleci davranılmış gibi olabilir. Her ne kadar çok kapsamlı bir çalışmaya dayanıyor ve bazı yeni fikirler sunuyor olsa da, daha fazlasına ihtiyaç var. Tek bir çalışma temelinde katı bir teori oluşturulamaz, ancak kapsamlı ve teknik bir teori olabilir.

IQ’ye bu kadar önem vermeleri de çok sürdürülebilir görünmemektedir. Gerçek şu ki, zekanın ölçülmesi hala tartışmalı bir konudur. Örneğin, tarih boyunca hem “grefli dahiler” hem de “yalnız dahi”leri görürüz. Mozart, eskiden birinciliğe aitti ve ikincilik Beethoven’e aitti. Demek istediğimiz yapılan her çalışma yeni şeyler ortaya çıkarabilir ve eski araştırmaların geçerliliğini yitirmesine yol açabilir. Sonuçta akıl akıldan üstündür sözünü unutmamak lazım. Yine de, çalışma ilginç ve birçok yeni gelişmeye ve teoriye yol açacağından emin olabiliriz.