Çoğu anne inanılmaz bir baskı hisseder; çok fazla sorumlulukları vardır ve hepsini mükemmel bir şekilde yerine getirmelidirler. Bu sorumluluklar arasında onları anne yapan şey; çocuk yetiştirmektir.
Maalesef, çoğu anne çeşitli sebeplerden ötürü “kötü anneler” olarak görülürler. Örneğin, çocuklarına çok yüklenmek ya da tam tersi onları çok şımartmak, onların yargılanmalarına sebep olabilir. Fakat şunu dinleyin: bunlarla suçlanan anneler her zaman kötü anne değildirler, yalnızca gerçek annedirler.
Anne olmak kolay bir şey değil. Bazen çelişen, sahip olduğumuz onca bilgiye rağmen, hatalı düşüncelerin ortaya çıkması mümkündür. Dahası, hatalar mümkün olmaktan da öte, her şeyde olduğu gibi tekrar tekrar baş gösterirler.
Anneler hata yaparlar, çünkü mükemmel olmak imkansızdır.
“Anneleri kınama”: gerçek bir anneyi eleştirme
“Anneleri kınama” denen olay, maalesef son yıllarda artmıştır. Bu kavram dahilinde hata yapan, gerçek anneler eleştirilir. Yine bu kavram, özellikle diğer insanları yargılamanın oldukça kolay olduğu sosyal medyada oldukça yaygın hale gelmiştir.
Örneğin, Instagram hesabıyla oldukça çelişen bir özel antrenör olan Chontel Duncan vakası. Duncan, hamileyken egzersiz yaptığı fotoğraflar yükler. Çoğu insan onu, şekilli bir beli ve bebeğe zarar vereceğinin düşündükleri görülebilir karın kasları olduğu için yargılar.
Benzer bir şekilde, şarkıcı Soraya, doğumdan yedi gün sonra partneriyle akşam yemeğine çıktığı ve bebeğini başka bir insana emanet ettiği için eleştirilmişti. Fotoğraf internete düştükten sonra, eleştiri yağmuruna tutuldu: “Bir anne olarak, bebeğim olmadan bir yere gitmek aklımın ucundan bile geçmez.” ya da: “Eğer hayatınla ilgili istediğin her şeyi yapmaya devam edeceksen, çocuk yapma.”
Bu tarz eleştiriler, bazı annelerin mükemmel olma istediğini ya da mükemmellik fikrini diğerlerine empoze etmelerinin bir yansımasıdır. Kendilerince sorgulanabilir olan davranışları kınarlar. Ayrıca, bu eleştiriler toplumun desteklediği annelik tipinin de bir yansımasıdır.
Hepimizin anneliğin ne demek olduğuna dair, ya da ne demek olması gerektiğine dair belirli inanışları vardır. Fakat, yalnızca eleştiriye maruz kalmamak için çoğunluğun dediklerini kabul etmek de kötü annelik değil midir?
Tüm bunlar kadınların utandırılması ve aşağılanmasına hizmet eder; onları annelikleriyle ilgili güvensiz hissettirir. Çoğu anne çocuklarının sağlıklı olmasını ve onları mümkün olduğunca iyi bir şekilde yetiştirmeyi ister. Bu niyet ve karışık durumlarla yüz yüze gelince, bazen şüpheye düşmeleri doğaldır.
Bu bağlamda, burada bahsettiğimiz eleştirellik suratımıza atılan bir tokat gibi bizi çok sıkı kurallara uymaya zorlar. Çünkü mükemmel annelik diye bir şey yoktur. En iyisi elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışan gerçek bir anne olmak için uğraşmaktır.
“Mükemmel anne olmak için tek bir yol yokken, iyi bir anne olmak için milyonlarca yol vardır.”
– Jill Churchill
Neden kötü bir anneyim?
Yukarıdaki durumlar yalnızca toplumun “kötü” olarak addettiği durumlardır. Fakat doğru ya da yanlış olabilecek fakat yine de yaygın olarak fikir birliği sağlanana durumlar da vardır. Bunlar, kafa karışıklığına ve bu fikirleri desteklemeyen ya da takip etmeyen annelerin kınanmasına sebep olur. Onlara bir göz atalım:
Normal doğum değil de sezaryenle doğum yapmak seni daha az anne yapar.
Çocuğunu emzirmiyorsan annelik içgüdülerin yoktur.
Eğer çalışman gerektiği için çocuğunu başkasına bırakacaksan neden çocuk yaptın ki?
Dinlenmek ya da başka işlerini yapmak için çocuğunu televizyonun ya da tabletin önünde bırakıyorsan kötü bir annesin.
Eğer iyi bir anneysen, çocuğuna karşı sabrını yitirmezdin.
Gerçek bir anne mükemmel olamaz.
Anneler, bazen öyle görünseler de, başka bir gezegenden gelen varlıklar değildirler. Onlar da normal ve sıradan bir hayat sürdüren sıradan insanlardır. Bazılarının yaşamak için çalışmaları gerekmektedir. Diğer insanlar gibi dinlenecek zamana ihtiyaçları vardır. Toplumun annelerden bekledikleri, onlara inanılmaz bir yük hissettirebilir.
Eğer böyle bir eleştiri aldıysanız, endişelenmeyin. Siz insansınız. Sizi eleştiren insanların çoğu da sabırlarını yitiriyorlar ya da çocukları için vakit ayıramıyorlar. Hayal kırıklıklarını sizden çıkarıyorlar çünkü kendilerinin mükemmel anne olamamalarını onlara hatırlatıyorsunuz. Gerçekten oynamanız gereken tek bir rol var: gerçek annelik.
“Çocuğunuzu yetiştirirken bazen hatalar yapmanız önemli değildir. Önemli olan, hata yaptığınızın farkına vardıktan sonra, ona nasıl eşlik ettiğinizdir.”
– Doris Ruiz Galindo
Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.
