Baba Çocuğunu Besleyemeyebilir, Fakat Yine De Onu Yetiştirir

Bir baba, çocuğuna nasıl bakacağını anlayabilir, her gün sevgiden, sarılmaktan ve çocuğuna uykuya gitmeden şarkı söylemekten ve bunların getirdiği yakınlıktan keyif alabilir. Ayrıca, çocuğu o besleyemese de ve çocuk içinde büyümemiş olsa bile, yine de onun bir parçası olduğu için bütün gece çocuğa bakar, güler, acı çeker ve onun adına endişelenebilir.

Cinsiyete ilişkin roller değişmektedir ve bu şüphesiz takdir edilen bir şeydir. Bugün, adam evdeki tedarikçinin münhasıran verildiğine değil. Babalar sadece çocukları yetiştirmeye ‘yardım’ etmezler, sadece yardımcı bir aile ferdi değillerdir, aynı zamanda kalıcı bir figürdürler, her zaman yakında olan ve hep çocuklarının hayatlarında olacak kişilerdir; böylece onları yetiştirerek, severek ve yönlendirerek bir iz bırakırlar.

“Bizi babalar ve oğullar yapan et ve kan değildir, kalptir.”

– Friedrich Von Schiller

Birçok eğitimcinin ve uzmanların çocuk yetiştirme konusunda yorumladığı bir şey, bir çocuğun bir soya ait olmasıdır. Daima, annelik ve anneyle çocuğu arasında kurulan samimi bağ hakkında konuşuruz. Bununla birlikte, çocuklar; anne-babanın, büyükannelerin, büyükbabaların, teyzelerin, amcaların, ebeveynlerinin arkadaşlarının ve öğretmenlerinin de yaşadığı küçük bir evrende yetişmektedirler.

Tüm etkileşim, tüm alışkanlıklar, her jest ve her kelime, genç beyinleri üzerinde bir izlenim bırakır ve ebeveynler çocukları üzerinde büyük bir olumlu etki yapabilme olanağına sahip olurlar.

Baba, psikolojik iyiliğin figürü

Hepimiz, iyi ve kötü annelerin olduğunu bildiğimiz gibi, babaların da hatalı olabileceğini biliriz; yanlış yapabilirler, hatta yanında olmak yerine, hiç olmamayı seçenler bile var. Anne ve baba, eğitim ve çocuk yetiştirme kaynağı olmanın ötesinde onlar da insandırlar ve olgunluk düzeylerine, psikolojik ve duygusal dengelerine bağlı olarak çocuğun en iyi veya en kötü gelişimine neden olurlar.

Michigan Üniversitesinde yapılan bir araştırma, bir babanın kendi duygusal refahının çocuğun duygusal durumunu nasıl etkilediğini gösterdi. İşsizlik, stres veya dengesiz bir nitelik taşıyan basit davranışların etkileri, bir çocuğun sosyal becerileri de dahil olmak üzere bilişsel gelişimini olumsuz yönde etkileyebilir.

Bir babanın, bebeğin konuşma ve dil gelişimin üzerindeki etkisi de inkar edilemez. Bu, bebeğin, anneden farklı, farklı bir ton ve sesle bir uyarıcı aldığı anlamına gelir ve bu nedenle daha geniş bir destek aralığından yararlanacaktır. Uzun vadede, yaşamın ilk üç yılında bu yakınlık, sevgi, eğlenme ve babaya erişim dil ile ilişkili bu hassas süreçleri güçlendirir.

Baba figürünün verdiği şeyler

Bekar ailelerin sayısı gün geçtikçe artmaya devam ediyor. Gittikçe, babalar ve anneler, seçimleri veya kaderin isteği sebebiyle, tek başlarına çocuk yetiştirme durumu ile yüzleşmek zorunda kalıyorlar. Durum ne olursa olsun, dikkat, bakım ve eğitim, yaşamda yeni miniklere güvenlik hissini ve gerçek sevgiyi vermek için her şeyden önce fiziksel ve duygusal yakınlığı gerektirir. Bu, hem kadınların hem erkeklerin sağlayabileceği bir şeydir.

“İyi bir baba, 100 öğretmene denktir.”

– Jean Jacques Rousseau

Öte yandan, hepimizin bildiği şey şudur ki, çocuklar bir kullanım kılavuzu ile dünyaya gelmez. Bunun sebebi de onların makine veya robot olmamalarıdır. Çocuklar, etten ve kemikten, ihtiyaçlardan, kuvvetle atan bir kalpten ve her şeyi absorbe eden ve çevresi ile bağlantı kurmaya hevesli bir beyinden meydana gelmişlerdir. Besin maddelerine ve anne sütünün ötesine geçen yiyeceklere ihtiyaçları vardır, ve ayrıca bir babanın bildiği ve sağlayabileceği şeylere ihtiyaç duyarlar.

Bir babanın vermesi gereken en değerli şeyler

Ailemiz ve onlarla bağımızın türü, kim olduğumuzun büyük bir bölümünü oluşturur. Genetik ve paylaştığımız kanın ötesinde, duygularımızın, korkularımızın, sınırlamalarımızın ve değerlerimizin krallığını oluşturan samimi ve özel bir yapı vardır. Bunların hepsi, iyi bir babanın doğru yollarla beslemesi gereken boyutlardır. Bazı örneklere bakalım:

• Duygusal erişilebilirlik. Çocuğun ihtiyaçlarına verilen cevap ve bu cevabın kalitesi, çocuğun yaşamının uzun vadede optimum gelişmesini ve daha fazla olgunluğu garanti eder.
• Tanıma. Her çocuğun ailesi tarafından tanınmış ve değer verilmiş hissetmesi gerekir. Dikkatli, yakın, değer veren ve şefkat dolu olan babasının bu özelliklerine güvenebilme, çocuğun sağlıklı bir özsaygı geliştirmesini etkiler.
• Katılım. İyi bir baba kendini sadece orada bulunmakla sınırlamaz; daha çok, çocuğun yeni şeyler keşfetme isteğini ve hissini, yeni duyguları ve öğrenimleri uyandırmayı, iyi bir dinleyici, müzakereci ve yorulmak bilmeyen bir iletişimci olmasını destekler.
• İlham. Ebeveynlerin çoğunun yaptığı şey, çocuklarına yetenekli hissedecekleri yeni dünyalar açarlar ve aynı zamanda kendilerini keşfederler. Anne-babaların çoğu çocuklarına tutkularını geçirmiştir: müzik, kitaplar, doğaya duydukları sevgi. Bu değerler, artık yetişkinler olarak hayatlarımızı tanımlayan değerlerdir.

Sonuç olarak, unutulmaması gereken şey, iyi bir ebeveynin çocuğunu güldürmeyi seven büyük bir çocuk olmadığını bilmesidir. ‘Gerçek’ bir baba, duygusal yetenekleri olan, kendinden emin, her anne kadar cesur ve her zaman çocuğuna güvenlik, teşvik ve sevgi sağlamakla meşgul olan kişilerdir. Böylelikle çocuk daha sonra kendi kanatlarını çırpabilir, özgür, olgun ve mutluluk verebilecek ve alabilecek nitelikte bir yetişkin olur.