Ailurofobi veya Kedi Korkusu - Nedenleri ve Tedavisi

Birçok insan ailurofobi durumundan muzdarip. Bu korku, kedilerin, efsanelerin ve hatta Edgar Allan Poe’nun klasik hikayesi Kara Kedi (The Black Cat) gibi korkunç hikayelerin kahramanları olması gerçeğinden kaynaklanıyor olabilir. Bu gizemli yaratıkların oldukça zeki, meraklı ve çevik oldukları da doğru. Yine de bu korku gerçek ve oldukça sınırlayıcı.

Fobiler hakkında konuşmak, benzersiz olduğu kadar sıradan da olan bir dünyaya dalmak anlamına geliyor. Aslında, bu durum en yaygın psikiyatrik bozukluklardan biri. Bu, bir kişinin günlük yaşamındaki performansını engelleyebilecek ya da pek de engellemeyecek mantıksız bir korku. Bu tür korkuların kaynağını bulmak konusunda açık bir biçimde karşılaşılan zorluk, bu durumu tanımlayan bir özellik.

1914’te Amerikalı psikolog G. Stanley Hall, korkunun genetiği üzerine yaptığı ünlü çalışmasını American Journal of Psychology’de yayınladı. Bu çalışmanın içinde 136 fobi belirledi. Bu liste, bu çalışmadan sonra çok daha kapsamlı hale geldi. Ailurofobi veya kedi korkusu çalışmasının referansı, 1902’de bu tür fobiyi daha iyi anlamak için tüm olası bilgileri toplamaya başlayan Amerikalı nörolog Silas Weir Mitchell’in yaptığı araştırmalardı.

Araştırması, bu durumla ilgili mevcut bilgileri bağlama oturtmuş durumda.

“Kedilere sahip olunması gerekmez; kendi başlarına da son derece kötüler.”

– Peter Kreeft

Ailurofobi nedir? Nedenleri neler?

1791’de bir jüri, İngiltere’nin Plymouth kentinde bir bebeğin ölümünün sorumlusunun bir kedi olduğuna karar verdi. Bu davada yargıç, bir cadının emriyle, bu hayvanın bu çocuğun nefesini “emdiğine” karar verdi. Bu dönem cehalet ve fanatizm ile tanımlandı ve insanlar bu zaman diliminde kedigilleri kötülükle ilişkilendirdi.

Bazı insanlar irrasyonel korkuların genellikle zamanın başlangıcından beri çok yaygın olan atavistik korkularla beslendiğine dikkat çekiyor. Ailurofobi, net olmasa da bunlardan biri olabilir. Bununla birlikte, nörolog Silas Weir Mitchell, bu tür bir durumun bazı spesifik özelliklere sahip olduğunu da açıklamış.

Başlangıç ​​olarak, kedilerden mantıksız bir şekilde korkan bir kişi, tüm kedi türlerine karşı aynı tepkiyi göstermez. Başka bir deyişle, bu kişiler, vaşakları, kaplanları, aslanları vb. o kadar da umursamıyor gibi görünüyorlar. Hatta bu insanlar, hayvanat bahçelerine gidebilirler ve hatta bu yaratıkları sevebilirler. Yine de, evcil bir kediye yaklaşamazlar.

Bir hayvanın fiziksel olarak orada olmadığı, onu bu konuda fobik olan bir insandan uzak tutmak için bir odaya kilitlendiği zamanlarda bile bu fobik insanlar paniğe kapılabilirler.

Bu tür bir fobi nasıl ortaya çıkıyor?

Fobiler birçok yönden ve çeşitli yoğunluk derecelerinde kendini gösteriyor. Yani bir kediden korkan herkes aynı şekilde tepki vermeyecektir. Bununla birlikte, aşağıda sıraladığımız bu belirtiler de oldukça yaygın olacaktır:

Duygusal tepkiler

• Kedilere karşı nefret ve reddedilme.
• Korku, bu evcil hayvanlardan birine sahip olan herkesten kaçınılmasına yol açar.
• Ayrıca korku yoğun ve felç edicidir.
• Bunun yanında, bu insanların, başkalarının onları anlamadığını fark ettiklerinde kızmaları da yaygın bir durum.

Bilişsel tepkiler (düşünceler)

• Sadece ona odaklanabildikleri için onun dışında başka bir şey düşünememe.
• Kedi fobisi olan kişi, bir kedinin görünebileceği her türlü gündelik durumu görselleştirirken çarpıcı bir paranoya durumuna sahip olacaktır. Bu nedenle, bir sokakta yürümek veya belirli binalara girmek onlar için stres kaynağı olacaktır.
• Bir kedinin sadece sesinin, ailurofobik bir kişinin onu almaya geldiğini düşünmesine neden olduğu zamanlar da bulunur.

Fizyolojik semptomlar

• Taşikardi, baş dönmesi ve terleme.
• Göğüs ağrısı ve boğulma hissi.
• Karın ağrısı.
• Panik ataklar.

Ailurofobi ve nedenleri

Fobilerin kökeni spesifik değil. Yani, onlara neyin sebep olduğunu veya neyin beslendiğini belirlemek her zaman kolay değil. Bununla birlikte, aşağıdaki ailurofobi tetikleyicilerini göz önünde bulundurabilirsiniz.

• Kedilerle ilgili olumsuz geçmiş deneyimler. Çocuklukta bir noktada bu hayvanlar tarafından tırmalamak veya ısırılmak travmatik bir anıyı tetikleyebilir.
• Korkular ebeveynlerden çocuklara aktarılabilir ve tek gereken, çocuklarının fobi geliştirmesi için kedilere karşı tiksinti gösteren bir ebeveyn olacaktır.
• Çoğu durumda, belirli bir sebep olmadan kedi korkusu ortaya çıkar.

Her fobi, ne olursa olsun, irrasyonel korkuların, çarpık düşüncelerin, kontrolsüz duyguların ve kişinin kontrolü dışındaki davranışların birbirine karıştığı bir durum olan anksiyeteden kaynaklanır. Bu nedenle, ailurofobi ile sınırlanmış bir kişi, özel yardım almalı.

Bu durumla başa çıkma stratejisi genellikle aşağıdaki tekniklere dayanmakta:

• Maruz kalma tedavisi. Bu durumda, kişi kendisini endişelendiren uyaranlara (bu durumda kediler) yakınlık aramalı. Bu, esas olarak bilişsel ve duygusal tepkilere aracılık etmek için yapılmalı.
• Bilişsel-davranışçı terapi, bir kişinin fobisini etkili bir şekilde yönetmesini sağlamak için en uygun olanı. İnsanlar, uyumsuz düşünceleri tespit edebilir, duyguları düzenleyebilir ve bunun aracılığıyla daha uyumlu davranışları birleştirebilirler.
• Bu durumlarda rahatlama ve nefes alma teknikleri de uygun birer çözüm olacaktır.

Sonuç olarak, bu fobi köpek korkusu kadar yaygın olmayabilir, ancak oldukça zayıflatıcı bir role sahip olabilir. Sonuçta, kediler, oldukça popüler ve evcil hayvanlar, ayrıca, sokaklarda da özgürce dolaşırlar. Bu nedenle de, bu korkuyu tedavi etmek daha iyi bir yaşamın anahtarı olacaktır.