Aşk İçin Yalvarmanız Gerekiyorsa, O Gerçekten Aşk Değildir

Aşk için yalvarmak zorunda kalıyorsak, o gerçekten aşk değildir, kendinize duyduğunuz onur ve saygı eksikliğidir. Çünkü birini sevdiğiniz zaman, onlara özen gösterirsiniz ve onların acı çekmesini önlemeye çalışmak için elinizden geleni yaparsınız. Kendinizi “yanlış aşktan” korumazsanız, acı çekmekten korumazsanız, o halde kendinizi gerçekten sevmiyorsunuz demektir.

Kendinizi sevmek, tam bir biçimde sevmeye doğru atılan ilk adımdır, böylece manipülasyon ya da kötü muamele kurbanı olmaktan kendinizi kurtarırsınız. Bu durumlarda acının kaçınılmaz olduğunu düşünebilirsiniz, ancak bu doğru değildir.

Herkes kendini geliştirme, diğer insanların onların duygularından yararlanmalarını imkansız hale getirme ve onlara mutluluk, zevk ya da ilerleme sağlamayan bir ilişki içinde olmayı hak edip etmediğini değerlendirme gücüne sahiptir.

Sizi sevmeyen birini sevmenin acısı

Sizi sevmeyen bir kişiye, ilgisini ya da sevgisini göstermeyen birine elveda derken, hüzün döneminize saygı duymanız gerekir; bu size neler olduğunu anlamanız için kendinize yer açmanızı gerektirir.

Söz konusu acı hakkında derinlemesine düşünmek ve acının üzerinde durmak gerekir, çünkü başkasının sizi sevmediğini fark etmenin acısı sizi içten içe bir şey yiyormuş gibi hissetmenize neden olabilir. Sevginin yokluğunun, duygularınıza ihanet ve sevme kabiliyetiniz ile ilgili alay konusu olduğunuzu düşünebilirsiniz.

Kendinize karşı öfkeli olmak, gerçeği inkar etmek, fantezi kurmak, dehşete düşmek, kendinizi kötü hissetmek, içinizi çiğneyen duyguları hissetmek, kendinizin hem kırık yanlarınızın hem de hiç el değmemiş yanlarınızın her ikisini de önce inkar etmek ve sonra geri kazanmak için kendinize zaman ayırın.

Bütün bunlar, kendinizi sevmeniz, önemli hissetmeniz ve kendinize değer vermeniz için gereklidir. Sonunda, sizi sevmeyen birini bıraktığınız zaman, acıya veda etme katarsisini içeren duygusal özgürlük sürecine başlarsınız.

İlgi kaybı sevgiyi öldürür

Aşkın kolaylıkla gösterilmesi gerekir; bunun için yalvarmak zorunda kalmamalısınız. Eğer aşkı görmek için yalvarırsanız, bu, kendinizi en kötü işkence moduna sokuyorsunuz demektir: kayıtsızlık. Kayıtsızlık, ilişkide bir dengesizlikten oluşur ve ilişkinin zayıf temeli tarafından devam ettirilir.

Hiçbir şey, kayıtsız davranışların devam etmesi kadar, gözlerinizi kapatmak istediğiniz zaman bile gözlerinizi açamaz. Ve bu nedenle, her “aşkın” gerçek aşk olmadığını ve sırf siz birini istiyorsunuz diye onun da sizi geri isteyeceği anlamına gelmediğini anlarsınız. Bir çiftin birlikte mutlu olabilmesi için her iki üyenin birlikte gülmesi, birlikte karar vermeleri ve birbirlerini sevmesi gerekir.

Sadece duygulara değil, sağlıklı davranışlara dayanan bir sevgi ancak yalanlar, mazeretler ve kayıtsızlığın bulunmadığı durumlarda yaratılabilir. Değerli, paylaşılan bir zamana ve karşılıklı sevgiye dayanan yakın ilişkiler içinde olmayı hak ediyoruz.

Öz saygıyı beslemek gereklidir

Kimse sizi izniniz olmadan mutsuz edemez. Mutlu bir ilişki kurmak için kendinizi sevmeniz, kendinize değer vermeniz ve önemli olduğunuza inanmanız gerekir. Başka bir deyişle, her gün kendinizi sevdiğinizi kendinize göstermelisiniz.

Bunu yaptıktan sonra, size ilgi göstermeyen insanlarla birlikte olmaya son vereceksiniz. Kendinizi, sizi görmezden gelen mesajlar ve asılsız sessizliklerle yıkan kayıtsızlıktan oluşan duygusal işkenceye sokmayı bırakacaksınız.

Sizi kimin hayal kırıklığına uğrattığı ya da hayatınızın aşkıyla birlikte olup olmadığınız ya da sonsuz aşka inanıp inanmamanız hiç önemli değildir. Esas olan, temel sevgi, kendinize duyduğunuz sevgidir ve bu duyguyu temel alarak, hak ettiğiniz ve hak etmediğiniz şeyleri değerlendirebilirsiniz.

Ana görsel referansı Benjamin Lacombe