Kokusuz Çiçeklerin İlham Veren Kısa Öyküsü

Kokusuz çiçeklerin kısa öyküsü aslında herkesin saygı duyduğu bilge bir Samurayın hikayesini anlatır. Yaşlı adam her zaman gençlere bir şeyler öğretmek için evinde toplantılar düzenler, gençler de onu pür dikkat dinlermiş. Öfke ve öfkeyle nasıl mücadele edileceği hakkında büyük bir ders almak üzerelermiş.

Bilgenin ünü öyle yayılmış ki komşu bölgelerden insanlar onu dinlemek için gelmeye başlamışlar. Yaşlı Samuray özellikle tarafsız olma ve içimizdeki bencil duygulardan kurtulma üzerine konuşmalar yaparmış.

Ona en çok sadık olan genç öğrencisinin adın Alino imiş. Bilgeden her şeyi öğrenmek istediği için evindeki toplantıları hiç kaçırmazmış. Herkese toplantılar sırasında çay yapan gencin herkes yardımsever biri olduğunu düşünürmüş. Samuray ise onu alçak gönüllü ve ilgili bir olduğu için severmiş.

Öfke ve kokusuz çiçeklerin öyküsü

Bir gün toplantılar sırasında çay içilirken biri çayını bir başkasının üzerine döktü. Üzerine çay dökülen kişi bir an bile tereddüt etmeden çıkışmaya başladı: “Ne yapıyorsun böyle? Çok dikkatsizsin!” dedi. Çin ipeğinden yapılma kıyafetlerinin tamamen mahvolduğunu söyledi.

Yaşlı Samuray hiçbir şey olmamış gibi davrandı ve tepki vermedi. Bazıları ise kısık sesle söylenmeye başladılar. Bilgenin kendi evinde böyle bir şeyin olmasına nasıl izin verdiğine akıl erdiremiyorlardı. Birçoğu olaya müdahale edip adamın öfkesini geçirmesi gerektiğini düşünüyordu.

Alino’nun kafası karışmıştı ve toplantı bittikten sonra dayanamayıp bilgeye sordu. “Neden buna sessiz kaldınız? Üstelik edeceğiniz tek bir kelime haksız adamın yerine oturmasını sağlayacaktı? Neden onu evden kovmadınız?”

Bilge ise sadece gülümsedi. “Bazı kokusuz çiçekler vardır ve onların bahçemizde yeri yoktur.” diye Alino’ya cevap verdi. Bu Alino’yu daha da şaşırttı. Bilgenin vermek istediği mesajı anlamamıştı. Daha sonra yaşlı Samuray ekledi: “Öfke sadece bahçede hiç özgürlük olmadığı zaman yetişen istenmeyen kokusuz bir çiçektir.” Bu kokusuz çiçeklerin ilk öyküsüdür.

Öfkeli adam geri dönüyor

Kazadan birkaç hafta sonra kimsenin beklemediği bir olay yaşandı. Bir gün agresif adam bilgenin evine geldi ve o andan itibaren herkese karşı düşmanca davranıyordu. İnsanları yarıp yoluna devam etti ve neredeyse herkese bağırıyordu. Bilgenin konuşmasını da umursamıyordu.

Aniden herkesi hayrete düşüren bir şey yaptı. Ayağa kalktı, öğretmene gitti ve bir söz söylemeden yüzüne tükürdü. Öğretmen birkaç saniye sessiz kaldı. Herkes hayrete düşmüştü. Başta kimse tepki göstermedi, ama kısa süre sonra kızgın sesler duyulmaya başladı.

Alino nöbet tutuyordu. Evdeki kılıçlardan birini aldı. Eski Samuray’a şöyle dedi: “Bana izin ver, usta, bu adama hak ettiği dersi vereyim!” Öğretmen şefkatli kalmaya devam etti ve elini hiçbir şey yapmaması gerektiğini belirterek yukarı kaldırdı. Alino’nun kokusuz çiçeklerin olayını hala anlamadığı anlaşılıyordu.

Şaşırtıcı bir son

Bilge sakinlik istedi. Tamamen sakince bekliyordu. Saldırgan ise kendine karşı gelenlere cevap vermeye hazırdı. Bölgenin en ünlü kişisine karşı geldiği için yüzünde menün bir gülümseme vardı. Birden kendisine tüküren adama bakan bilge “teşekkür ederim” dedi.

Kimse duyduklarına inanamadı. Alino ne düşüneceğini bilemiyordu. “Ne anlatmaya çalışıyorsunuz? Evinize gelip size saygısızlık eden birine nasıl olur da böyle davranabilirsiniz?”

Bilge Samuray öfkeli adama dönüp dedi ki: “Sayende öfkenin bende kalmadığını teyit etmiş oldum. Sana karşılık vermek zorunda hissetmedim. Kokusuz çiçeklerin bahçemde büyümesine izin vermeyeceğim.”Alino utanmıştı.

Bilge onlara aylardır kendilerini çok beğenmemelerini ve öfke gibi tutkuları bir kenara bırakmaları gerektiğini öğretmeye çalışıyordu. Sinirli, huzursuzluk veren ve olumsuz davranan insanlar da bahçedeki kokusuz çiçekler gibidir. Mantıklı tek şey bu çiçekleri yok saymak ve bunların bahçemize zarar vermesine engel olmaktır. Kokusuz çiçeklerin kısa öyküsünü dinlediğinize göre şimdi bunu hayatınıza uygulamaya başlayın.