Bir Atomu Parçalamak Önyargıyı Yok Etmekten Daha Kolaydır (Varsayımlar)

Başka birinin size söylediklerini gerçekten dinlemediğiniz birçok zaman vardır. Ayrıca, onlara bir soru ya da fikir sorduğunuzda, neredeyse bilinçsizce, duymak istediklerinize cevap vermelerini beklersiniz. Başka bir deyişle, varsayıyorsunuz. Varsayımlar, bir başkasının eyleminin, hareketinin veya sözlü ifadesinin nedeni hakkında sahip olduğunuz bir fikirden daha fazla veya daha az bir şey değildir ve buna göre hareket edersiniz.

Bununla birlikte, varsayımlarınız çoğu zaman, doğru olup olmadığınızı kontrol etmeden başkalarının jestlerini, sözlerini ve modalitelerini etiketlemenize yol açar. Böylece, gerçekleri kendi kendine belirleyen kehanetler yaratırsınız. Bu, diğer kişinin gerçekte ne anlatmak istediği konusunda sizinle yüzleşmesine izin vermez.

Kendini gerçekleştiren kehanetler, onları düşündükten sonra sizi buna göre hareket etmeye yönlendiren bilişsel yapılardır. Bu, düşündüğünüzün gerçekten doğru olup olmadığını veya eylemlerinizin tepkileriyle tutarlı olup olmadığını diğer kişiyle kontrol etmediğiniz anlamına gelir.

Örneğin, partnerinizin sohbetinizden sıkıldığını varsayarsanız, onu eğlendirmeye, ilgisini çekmeye veya dikkatini dağıtmaya çalışırsınız.

Yine de bu, diyaloğunuzda kendiliğindenliğin olmadığı, rahat bir sohbetten çok daha az olduğu anlamına gelir. Aslında, ne kadar sevimli ve eğlenceli görünmeye çalışırsanız, durumu o kadar gergin ve tatsız hale getirme riskiyle karşı karşıya kalırsınız.

Sonucun, ilk varsayımlarınızın doğrulandığı diyalogda bir kırılma olması tamamen mümkün. Sonuç olarak, kesintinin nedenini partnerinizin can sıkıntısına bağlayacaksınız.

Kendine güvensizlik

Aynı şey, düşük benlik saygısı olan insanlarda da olur. İlişkilerinde, kendilerini asimetrik olarak diğerlerinin altında konumlandırırlar ve başkalarının onlar hakkında ne düşündüğü hakkında kendi kendini küçümseyen fanteziler kurarlar. Ek olarak, güvensiz ve zayıftırlar, sevgi ve tanınma aramayı amaçlayan eylemlerde bulunurlar.

Bu tür insanlar hevesle dışarıda değer bulmaya çalışırlar, oysa gerçekte (bütün insanların takdir edilmeyi ve değer verilmeyi sevdiği gerçeğinin ötesinde) durum tam tersidir. Sonuçta, kendilerini herhangi bir olumlu değerlendirmeden bu kadar uzak olarak görüyorlarsa, başkalarının onları onaylamasına izin vermek nasıl mümkün olabilir?

Bu mekanizma paradoksal sonuçlar verir. Varsayımları, başkaları tarafından tanınmak veya değer görmek için bir şeyler yapmaya çalıştıkları anlamına gelir. Ancak, bu eylemleri ne kadar çok gerçekleştirirlerse, başkalarıyla ilişkilerine o kadar bağımlı hale gelirler. Bu nedenle, daha fazla güvensizlik yaşarlar. Sonuç olarak, bu onların benlik saygısını yükseltmekten yana değil, tam tersi. Gerçekte, kalifiye olmaya çalıştıkça, kendilerini daha çok diskalifiye ederler.

Sorulara karşı varsayımlar

Bir başkasına eylemlerinin anlamını doğrudan sormak basit olsa da, varsayımlara bağlı kalmayı seçme eğilimindesiniz. Aslında, ortaya çıkan yanıtınız, konuştuğunuz kişinin niyeti değil, kendi fikriniz olma eğilimindedir.

Bu, etkileşimlerin karmaşıklığını artırır. Bir varsayım, bir başkasının tutumları veya düşünceleri hakkında yaptığınız bilişsel bir inşadır (anlam yüklemeleri). Gerçekte, diğer kişinin söylediklerinden veya yaptıklarından çok uzak olabilecek, varsaydığınız şeye yanıt olarak hareket edersiniz.

Davranışınızın diğerinin tepkileriyle işbirliği yaptığını hesaba katmazsanız, aranızdaki iletişim daha da engellenir. Yani karışmayacaksınız ve kendinize ” Ben ne yaptım ki bana böyle cevap verdiler? ” diye sormayacaksınız. Etkileşim alanında bile yokmuşsunuz gibi.

Sistemlere tutulma

Her zaman belirli sistemlere dalmışsınızdır ve tüm davranışların etkilendiğini anlamalısınız. İnsan ilişkilerinde, varsayımın neredeyse kaçınılmaz olarak ortaya çıkması, üç tür müdahaleye yol açar:

• Oluşturduğunuz varsayımı değiştirmek ve açıkça jest hakkında soru sormak. Örneğin: “Bu hareketle neyi ifade etmeye çalışıyorsun?”, “Bana ne söylemeye çalışıyorsun?”, “Neden ağzını büzüyorsun?”, “Neden yüzünü buruşturuyorsun?”.
• Varsayımınızı, hareketin ne anlama geldiğini düşündüğünüzü sormak için. Örneğin, kalkık kaşların önünde: ” Tartıştığımız şey seni kızdırıyor mu?” ya da bir esnemenin önünde “Uykun mu var?” veya “Seni sıkıyor muyum?”. Varsayımınız devreye girse de meta iletişim kullanıyorsunuz. “Sanırım kızgınsın, haksız mıyım?” demekle eşdeğerdir. Ya da “Sanırım seni sıkıyorum?” Her şey varsayımınızı destekleyebilmek veya çürütebilmekle ilgilidir.
• Varsayımınız geçerliymiş gibi davranmak (kaotik bir müdahale). Diğer kişinin ne yaptığı, hissettiği veya düşündüğü konusunda olumlusunuz ve meta-iletişim kullanmıyorsunuz.

İlk iki seçenekte, diğer kişinin yanıtına değer veriyorsunuz. Bununla birlikte, onların jestleri veya sözleri hakkında kendi fikirlerinize güvenmeye devam ederseniz, onlara inanmadığınız için herhangi bir açıklama işe yaramaz.

Kendi kendini doğrulayan kehanet

Bahsedilen bu tür durumlarda, diğer kişide varsaydığınız şeyi üretmeniz ve böylece bir kehanet yapmanız mümkündür. Aşağıdaki konuşma iyi bir örnektir:

” Kızgın mısın? ”

“Hayır ben iyiyim”.

“Kızgın olduğunu söyleyebilirim.”

” Sana söylüyorum, iyiyim.”

“Ama senin huysuz olduğunu söyleyebilirim”.

” Hayır. Sana zaten söyledim, iyiyim. Beni rahatsız etmeyi bırak”.

” Peki, bana söylemek istemiyorsan, bana söyleme”.

” Allah aşkına, iyiyim dedim. Beni sinirlendiren sensin!” (öfkeli bir ifade eşliğinde)

“Bak, kızgın olduğunu biliyordum.”

Bu, her cevabın diğer kişinin varsayımını doğrulamaya yol açtığı bir çıkmaz diyalogdur. Bu çıldırtıcı bir süreç. Bu nedenle, varsaymak yerine sormak ve diğerinin yanıtını takdir etmek her zaman önemlidir.

Diğerinin ne söyleyeceğini bildiğini düşünmek (ve tam tersi)

Varsayımlar kategorisindeki bir başka iletişimsel fenomen , diğerinin ne söyleyeceğini bildiğinize inanmaktan ibarettir, öyleyse neden onlara açıklamanız gerekir?

Bu oldukça yaygın bir varsayımdır. “Zaten biliyorsun çünkü beni anlıyorsun” gibi bir şey söylediğinde. Ya da ne söyleyeceğinizi zaten bildiklerini varsayıyorsunuz. Bunun nedeni, ne düşündüğünüzü bildiklerine ve size söyleyeceklerine inanmanızdır.

Diğerinin cevabın ne olacağını bildiği varsayımı, her türlü açıklama veya açıklayıcı gelişmenin göz ardı edildiği anlamına gelir.

Birinin açıklamalarını veya bir açıklamanın özelliklerini gerekli olmadığına inanarak görmezden geldiğinizde, onlarla netleştirmediğiniz bir şeyi doğal kabul etmiş olursunuz. Bu, sizden, anlayışınıza dayalı olarak gerçekleştirmelerini beklediğiniz yanıtları veya eylemleri beklemenizi isteyebilir. Sonuç, beklediğiniz ve aldığınız şey (cevapları) arasındaki hayal kırıklığıdır.

Bu satırlar boyunca, onayladığınız türden bir varsayım var: ” Bana ne söyleyeceğinizi zaten biliyorum”. Aslında, tıpkı diğer kişinin ne söyleyeceğinizi bilmesi gerektiği gibi, onun ne yapacağını, hissedeceğini veya söyleyeceğini bildiğinizi varsayıyorsunuz.

Bu, onların sizi dinlememelerine ya da yanıtınızı küçümsemelerine ve varsayımınızı daha da güçlendirmelerine neden olur. Hatta bazen cevabı bildiğinizi varsaydığınız için karşınızdakinin konuşmasına bile izin vermediğiniz durumlar olabilir ..

Veya onları dinleyebilir, ancak söylediklerini kaydetmeyebilirsiniz. Sonra, yanıt verdiğinizde, hayal ettiğinize veya önceki varsayımınıza uygundur.

Bu değişkenlerden herhangi biri, diğer kişinin size gerçekten iletmeye çalıştığı şeyi değil, varsayımı yaygınlaştırır.

Kategoriler

Gördüğünüz gibi, algılarınız kategoriler halinde yapılandırılmıştır. Bu kategoriler, algıladıklarınızı yerleştirdiğiniz kutular gibidir. Varsayımlar, hedefi kendinizi ifade etme şeklinizin ritmine ve tonalitesine, gerçek yanıtlarınıza, jestlerinize ve mesajlarınızın içeriğine odaklanan yorumlayıcı kategorilerdir.

Hepimiz uyguladığımız kategorilerin tutsağıyız. Soru, onları kesin olarak çalıştırıp çalıştırmadığımız ve sorgulamadığımızdır. Aslında sorgulamak şüpheyi dayatır ve bu varsayımın katı yapısına bir darbedir.

Bilişinizden varsayımları yok etmek imkansız olsa da, kendinize iddialarınız, mutlak gerçekler, değer yargıları ve diğer katı kavramsal konumlar hakkında soru sormalısınız. Bu, iletişiminizi geliştirecek ve onu akıllı bir öğrenme sürecine dönüştürecektir.