Sevilmeye Layık Olmadığını Hisseden İnsanların Beş Özelliği

Sevilmeye layık olmadıklarını hisseden insanlar genellikle hayatlarını performanslarını ciddi şekilde sınırlayacak şekilde yapılandırırlar. Bununla birlikte, bu özgüven eksikliği, kişisel gelişimleri üzerinde büyük bir engel olduğunu kanıtlıyor.

Ayrıca, sevilmeye layık olmadığını hisseden insanlar, başkalarıyla sağlıklı ilişkiler kurmakta da zorluk çekerler. Bu nedenle toksik veya istismar edildikleri ilişkiler kurma riskleri artar.

Değişmek için kendileriyle barışık olmaları önemlidir. Bu olmazsa, büyümeye devam etmeyi ve yaşamlarında herhangi bir denge veya istikrara ulaşmayı zor bulacaklardır.

Sevilmeye layık olmadığını düşünen insanlarda bazı ortak özellikler vardır. İşte bunlardan beşi:

“Bir insan kendi onayı olmadan rahat olamaz.”

– Mark Twain

1. Başkalarını memnun etme motivasyonu son derece yüksektir

Sevilmeye layık olmadığını hisseden insanlar, başkalarından kabul görmek için fazladan yol kat etmeleri gerektiği inancıyla yaşarlar. Aslında, kaynaklarının büyük bir kısmını bu hedefe ulaşmaya yatırma konusunda kendilerine baskı yaparlar. Bu, başkalarını memnun etmek için sürekli bir arzu şeklinde kendini gösterir.

Onlar için sosyal pekiştirme son derece önemlidir. Birinin işini veya değerini tanıması, onlar için çabalarının buna değdiğinin bir göstergesidir. Öte yandan, gerçek bir eleştiri korkusu hissederler. Bunun nedeni, bu eleştirileri kişisel olarak alma eğiliminde olmalarıdır. Gerçekten de, içlerinde derinlerde var olan, aşırı derecede yoğun bir sosyal ret korkusudur.

2. Şüphe onları felç eder

Sevilmeye layık olmadığını hisseden insanları karakterize eden bir başka özellik de, düşündükleri, hissettikleri ve oldukları konusunda sürekli şüphe duymalarıdır. Yanlış olma korkuları yoğun olduğu kadar tekrarlayıcıdır. Fırsatları veya zorlukları, yanlış gidebilecekleri tuzaklar olarak görürler ve başkalarına gerçekte ne kadar az değerli olduklarını gösterirler. Bu nedenle risk içeren herhangi bir adım atmadan önce tereddüt ederler.

Bu durumlarda, kişi fikirlerinin gerçekten çok değerli olmadığı fikrinden yola çıkar. Bu nedenle onları kendilerine saklamayı tercih ederler. Aslında, onları detaylandırmaktan kaçınırlar ve başkalarının görüşlerine tutunmayı tercih ederler. Bir takımda çalıştıklarında genellikle karar verme işini başkalarına bırakırlar. Aslında, orta-düşük zorluktaki görevler verildiğinde kendilerini çok daha rahat hissederler.

3. Sormazlar ve kesinlikle talep etmezler

Bu tür insanların bir şey istemesi çok zordur. Bu bazen son derece acil son dakika talepleri yapmak zorunda kaldıkları anlamına gelir. Doğal olarak, bu onlara yardım etmek isteyenler için çok az pay bırakır.

Bu insanlar, başkalarından herhangi bir yardımı hak etmedikleri temelinde çalışırlar. Aynı zamanda, yardım taleplerinin bir zayıflık imajı yansıttığını düşünme eğilimindedirler.

Ayrıca, bir talepte bulunurlarsa ve bu talepleri reddedilirse ortaya çıkabilecek çatışmadan korkarlar. Bu anlamda, başkalarının yaşamları üzerinde mümkün olan en az etkiye sahip olmaya çalışırlar. “Benden uzak dururlarsa saklanmam daha kolay olur ve zayıf yönlerimi görmezler” gibi düşünürler.

4. Duygularını gizlerler

Sevilmeye layık olmadığını hisseden insanlar duygularını da saklarlar. Aslında, hissettiklerine çok az değer verirler, öyle ki çoğu zaman onu görmezden gelirler. Bu durumlarda, her zaman biraz bağlam dışı, yanlış yerde veya baş belası olduklarını hissetme eğilimleri vardır.

Hissettiklerini ifade etmeleri çok zordur. Bunun nedeni, hissettiklerinin gerçekten önemli olmadığını düşünmeleridir. Ayrıca, duygularını artık içlerinde tutamayacaklarını fark ettikleri durumlarda da sıklıkla özür dilerler. Bu, özellikle öfke gibi iddia içeren duygularla ilgilidir.

5. Kendilerine ilgi gösterenlere aşırı değer verirler

Bir şekilde çelişki gibi görünse de, sevilmeye layık olmadığını hisseden insanlar başkalarıyla güçlü duygusal bağlar kurarlar. Bununla birlikte, yabancılardan gelen saygısızlığı bile görmezden gelmeleri nadir değildir. Aslında, buna hırpalanmış duygusal bedenlerinde açılan bir yara olarak bakarlar. Aynı zamanda, kendilerine ilgi ve şefkat gösteren herkese aşırı değer verme eğilimindedirler.

Aslında, sanki karşılarındaki kişi, onların sahip olmadığı şeye, yani kendilerine karşı sevgiye sahipmiş gibidir. Ne yazık ki, bu genellikle oldukları kişiyi daha iyi takdir etmelerine değil, simbiyotik bir ilişki kurma girişimine yol açar. Gerçekten de, diğer kişiyi idealleştirmeleri ve daha sonra onlara bağımlı hale gelmeleri son derece kolaydır.