Neden Toksik İnsanların Peşinden Gitmeyi Seviyoruz?
Yazan ve doğrulayan psikolog Gema Sánchez Cuevas
Özsaygımızı, bizi kontrol etmekten ve üzerimizde güç kullanmaktan zevk alan insanların ellerine bıraktığımızda, sonunda onu geri istediğimizi hissedebiliriz. Dürüst olmak gerekirse, bu öz saygı eksikliğinin açık bir temsilidir. Kendi imajımız, başkalarının bizim hakkımızda düşündüklerinden etkilenmemelidir. Aslına bakarsanız, reddedilme ve kötü muameleyle dolu hiçbir koşullu “sevgiyi” kabul etmemeliyiz. Kendimizi sevmediğimiz ve saygı duymadığımız zaman toksik insanların peşinden gideriz.
Gerçek aşk, başkalarına yardım etme ve özgünlüğümüzü gösterme konusundaki kaçınılmaz arzudan başka bir şey değildir. Toksik insanların peşinden gitmek, başka birini bulmak için gerçekte olduğumuz kişiden uzaklaşmak demektir. Temel olarak, bir dereceye kadar kim olduğumuzu unutur ve sadece başkalarını düşünürüz.
“Akılsızca yapılan muameleye bile akıllıca yanıt verin.”
– Lao Tzu
Bir ilişki içindeyken ve sevgilimizin bizi incitmekten çekinmediğini fark ettiğimizde, onların bizi bizim istediğimiz kadar umursamadıklarını fark ederiz. Bu olur çünkü aşk bizi kör eder. Toksik bir insanla, bizden kendi çıkarları için yararlanmayı seven biriyle ilişki içinde olduğumuzu fark edemediğimiz bir noktaya geliriz.
Toksik insanların peşinden gitmek zorunda değilsiniz
Gerçek aşk olduğunda, partnerimizi önemsemek kalpten gelen bir şeydir. Tabii ki bu karşılıklı olup olmadığını umursamamamız gerektiği anlamına gelmez, çünkü karşılıklılık önemlidir. Partnerimizin bizi sürekli incittiğini fark edersek, buna bir son vermekten başka yapacak bir şey yok.
Sevdiğiniz kişi size her zaman kötü davranıyorsa, o kişinin sizin için gerçekten iyi olup olmadığını kendinize sormalısınız. Neden size kendinizi iyi hissettirmeyen biriyle birliktesiniz? Bu soruyu mümkün olduğunca içtenlikle yanıtlayın; çünkü bu, gerçekten onlarla sonsuza kadar birlikte olmak isteyip istemediğinizi anlamanıza yardımcı olacaktır.
“Kendinizi toksik insanlarla ilişkilendirmeyin. Etrafınızda kendinizden nefret etmenize neden olan insanlar olmasındansa, yalnız olup kendinizi sevmek daha iyidir.”
– Robin Williams
Sevdiğimiz birine veda etmek, bizim için iyi olmasalar bile incitici olabilir. Bu normaldir. Eşinizi bir daha asla öpmeyeceğinizi anladığınızda, karışık duygulara sahip olmanız ve acı hissetmeniz normaldir. Ancak bu son öpücük sizi daha sonra gelecek daha acılarından kurtarıyor olabilir. Sonuçta, toksik insanları hayatınızdan çıkarmak mutluluğa giden yoldur.
Toksik insanlarla baş etmek zordur; aklımızla oynarlar ve bizi bir şüphe bulutuna sokarlar. Partnerimiz bizi sürekli incittiğinde, artık kendimizi bile tanımıyormuşuz gibi hissedebiliriz. Kötü muamele görmek norm haline gelir ve bu asla olmasına izin vermememiz gereken bir şeydir. Duygusal acımıza dur diyebilecek tek kişi biziz. Aşkın kendinizi sevmekle başladığını unutmayın.
Takıntı mı, yalnız kalma korkusu mu, umut mu, bağlılık mı?
İlişkilerin her zaman sona erdiğini unutmayın. İlk başta zor olabilir, ancak acınızın üstesinden gelmenin tek yolu, bittiği gerçeğini kabul etmektir. Aksi takdirde, durumu uygun şekilde yönetmeniz neredeyse imkansız olacak ve acınız saplantı, korku, umut veya bağlılığa dönüşecektir.
Bazı psikologlar, kalp kırıklığının kederden daha acı verici olabileceğini iddia ediyorlar. Bu teoriye göre yas kabullenmekle biter. Bununla birlikte, bir taraf ayrılığı kabul edemediğinde, acıları asla iyileşemeyecek kadar kalıcı hale gelebilir.
Takıntılar, aşırı yalnız kalma korkusu ve bağlılık, karşınızdaki kişiye taptığınızı ve kendinizi sevmediğinizi gösterir.
Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.