Annece veya Çocuğa Yönelik Konuşma: Neden Bu Kadar Önemli?

Annece, birçok anne veya yetişkinin bebekler ve küçük çocuklarla iletişim kurarken kullandığı özel bir konuşma şeklidir. Her şey yarım dilde ve şımartıcı bir tonla söylenirken, bebek bu kelimelerin gidişatını dikkatlice takip eder ve ebeveynlerine gülümser, şaşkınlık veya ilgiyle karşılık verir.

Hatta bebekle bu şekilde konuşmanın dil gelişimini zorlaştırdığı için doğru olmadığı bile söylenmiştir. Bugün bunun tam tersinin gerçekleştiğini biliyoruz: çocuğun dil becerilerini geliştirmesine yardımcı olur ve iletişim kurmayı öğrenmesi için harika bir yoldur.

Annece dilinde bebeğe söylenenleri sadece basit ve bazen de saçma şeyler oluşturmaz. Özel bir tonlama ve birçok taklit içeren hareketler vardır. Bu konuşma şekli annenin, bebeğe gösterdiği şefkatini ifade eder ve anne çocuğuyla bu şekilde ilişki kurar. Bu nedenle bu konuşma şekli bir taklitten daha fazlasıdır.

“… konuşmanın ve aileler arası sosyal ilişki kurmanın bebeği ilk hecelerini söylemeye teşvik ettiğine birinci elden şahitlik ediyoruz. Bu hecelemeler daha sonra kelimelere ve daha sonrasında da cümlelere dönüşür: İnsan iletişimin sanatında bebekleri eğitmek.”

– Patricia Kuhl

Annece nedir?

Annece, annenin bebeği ile iletişim kurmasını sağlayan bir dilden bahsetmesine rağmen, babayla olan iletişimine bir atıfta bulunmak için de ebeveyn dilinin var olduğunu savunanlar vardır. Ancak bu isim, çocuklarla iletişim kurmaya çalışan herkes için geçerlidir. Bakıcıyla olan ilişkisi de buna dahildir.

Çok belirgin bir telaffuz ve seslendirmenin olduğu bir lehçedir. Ses keskinleştirilir ve kelimeler kısa ve tekrarlayan ifadeler kullanılarak belirgin bir şekilde ayrılır. Sürekli olarak yapılan şey yalnızca şimdiki zamanda konuşulmasıdır.

En yaygın olan şey, annecede kelimelerin basitleştirilmesi veya onomatopoeia (ses yansımaları) haline gelmesidir. Örneğin, “bebek biberonu” değil, “biberon” dersiniz, direkt olarak kediden değil, “miyav miyavından” bahsedersiniz. İfadeler küçültme ifadeleriyle doludur ve buna hareketler ve yüz ifadeleri de eşlik eder.

Bu şekilde konuşurken fiziksel temas da yaygındır. Örneğin bebek okşanır veya öpülür. Konuşan yetişkin, bebekten bir yanıt bekler ve bu genellikle bir tekme, mırlama, bakışma ya da duyduğunu tekrar etme girişimiyle geri döner.

Annece neden önemlidir?

Pek çok yetişkin, çocuklarla anneceyi spontan bir şekilde kullanır ve bunu neden yaptıklarını veya bu iletişim biçiminin ne anlama geldiğini düşünmeden kullanır. Annece aslında bebek için çok mantıklıdır. Çünkü ona eşlik eden tonlama ve mimikler ilk başta bebekler için son derece duygusal bir anlam taşır ve çocuk bunu böyle algılar. Kendisine karşı olumlu bir tutum olduğunu algılar.

Aynı şekilde, bebekle bu şekilde konuşma bir monolog değil, bir etkileşim önermektedir. Bebek bunu öyle algılar ve bu yüzden kendi tarzında yanıt verir, böylece onunla konuşan kişiyle duygusal ve iletişimsel bir bağ kurar.

Kelimelerin abartılı tonlamaları da bebeklerin dikkatini çeker. Özel tonlama, şarkı söylemeye benzer bir rolü yerine getirir: hafızada daha sabit olmasına yardımcı olan kelime ve cümlelerin öğrenim ve konuşmanın gelişimine katkıda bulunur.

Bu kısa ve tekrarlanan sözler, yetişkinin yaptığı bu tür sevecen parodilerle birlikte, küçüğün ona ne söylemek istediğini yavaş yavaş anlamasını sağlar. Bu bir öğretme ve öğrenme sürecini temsil etmez, ancak öğrenme sürecinin başlamasına zemin hazırlar.

Konuşmadan daha fazlası, iletişim kurma

İnsan dilinin bir makine dili gibi olmadığını unutmayın. Bu, sadece diğer kişinin kelimenin içindeki kodlamayı bulup, onu anlaması için kodlamayı çözmesi değildir. İnsanlarda bu çok daha ileri gider ve duygusal bir temas, düşüncelerin, duyguların, algıların vb. paylaşımını içerir.

Annecede çocuğa konuşması değil, sohbet etmesi öğretilir. Bununla ilgili en değerli şey, örtük olan etkileşim önerisidir. Aslında, bu tür bir iletişim, küçüğün yanıt vermesini ve belli bir anlayış düzeyine ulaşmasını kolaylaştırır. Bütünsel gelişiminde çok değerli olacak bir iletişim prosedürüdür.

Yetişkin yaşamında, hemen hemen her zaman bir eşle veya evcil hayvanlarla annece kullanılır. Aslında bilim, mutluluk hormonu olan oksitosin hücumunu tetikleyen herkes üzerinde kullanılma eğiliminde olduğunu söyler. Sonuç olarak, annece duygu dolu bir etkileşim şeklidir.