Etkileşimli Öğrenme Tam Olarak Nedir?

Pek çok psikolog, biyolog ve matematikçi öğrenme süreciyle ilgili çalışmalar yürütüyor ve bu sürece yönelik genel anlamda sahip olunan anlayış düzeyini geliştirmek adına halihazırda da belirli bir girişimde ve literatüre katkıda bulundular. Etkileşimli öğrenme hakkında daha fazla bilgi edinmek için yazımızı okumaya devam edin.

Konuya öğrenmeyi ve etkileşimi tanımlayarak başlayalım. Sözlükteki tanımlara göre, ilk kavram “pratik yoluyla kalıcı davranış edinme” ve ikincisi de “iki veya daha fazla nesne, kişi, aracılar, güçler ve işlevler arasında gerçekleştirilen eylem” anlamına gelir. Peki etkileşimli öğrenme tam olarak nedir?

İnteraktif veya etkileşimli öğrenme

Genellikle hareketle ilişkilendirilen dinamik öğrenme modelini uygulamaya çalışan faaliyetlerden oluşur. Bu yöntemin temel özellikleri, bir kişiyi aktif kalmaya ve bilgilerini derinleştirmeye teşvik eden motive edici faaliyetler sağlaması. Bunun için çeşitli aktörler ve unsurlar gerekli:

• Öğretmen. Öğrenmeyi motive eden bir lider işlevini görür.
• Öğrenciler. Öğrenme sırasında aktif kalırlar.
• Ortam. Bu bir sınıf olabilir veya olmayabilir; önemli olan, öğrenmeye elverişli olması.

Etkileşimli öğrenmeye, bir dizi hedefe ulaşılmasına yardımcı olmak için çeşitli araçlar dahil edilebilir. Örneğin, bu araçlardan düzenli olarak kullanılanlardan biri öğrenmeye devam edilmesini sağlayacaktır. Bu şekilde, erteleme davranışından kaçınmış olursunuz.

Etkileşimli olarak nasıl öğretilir

Sürekli diyalogun aktif öğrenmenin temeli olması önemli. Buradaki fikir, öğretmenin genel anlamda ve etkin bir şekilde öğrenmeye daha fazla dahil olması. Başka bir deyişle, teorik olanın da ötesine geçmek gerekiyor.

Çevre ve hedeflerle uyumlu olarak öğretmen:

• Öğrenme sürecini planlar.
• Öğrenmeyi motive etmek ve öğrencileri yönlendirmek için müdahale eder.
• Öğrencilerin çalışmalarını denetler.
• Diyaloğa açıktır.
• Ele aldıkları içerik hakkında olumlu beklentiler oluşturur.
• Söz konusu öğrenme süreci olduğunda yenilikçidir.
• Dinamiktir ve içerik tarafından öngörülen süreçle de uyumludur.

Böylece öğretmen, öğrenmeyi kolaylaştırıcı etken olarak hareket eder. Bunun için yukarıda belirtilen özelliklerin yanı sıra, öğretmenlerin, kendilerini iyi tanımaları ve yönetmeleri gerekir. Bu nedenle, bu tür öğrenmede duygular, bilişsel konular ve davranışlar da önemli. Aslında, bu kişi, tam anlamıyla öğrencileri için bir örnek olmalı. Bu liderler, öğrenme ortamında öğretirler ve öğrenciler öğrendiklerini özümser, tekrarlar ve yeniden yaratır.

Ek olarak, etkileşimli öğrenme zekası oldukça kapsamlı bir yapı olarak kabul edilir. Dolayısıyla, tek amacı entelektüel arayışların geliştirilmesi değildir. Sanatsal, kültürel, empatik ve özdenetim becerileri de gerektirir. Öğretmen bir rehberdir ve bu yeteneklerin farkında olmalı ve geliştirilmesine yardımcı olmalıdır. Harika, değil mi?

Etkileşimli öğrenme

Etkileşimli öğrenmeye gelince, öğrencinin aktif bir rolü vardır ve bu nedenle tüm aktivitelere katılabilirler. Örneğin bir sunum yapmak. Dahası, geri bildirim alırlar. Sadece öğretmenlerinden değil, sınıf arkadaşlarından ve hatta kendilerinden. Aşağıdaki modeller ile etkileşimli öğrenme ortamı oluşturulabilir:

• Tersine sınıf. Burada sanal ve yüz yüze stratejiler geliştirilebilir. Ek olarak, öğrenci kapsamlı bir şekilde öğrenmesine olanak sağlayacak çeşitli beceriler geliştirebilir.
• Yetkinlik edinmeyi teşvik eden faaliyetler. Bu, belirli bir yetkinlik geliştirene kadar adım adım öğrenmekten ibaret bir süreç.
• Kaynaklarla etkileşim. Teknolojik yada teknolojik olmayan ama öğrenmeyi kolaylaştıran çeşitli araçlarla etkileşim içerisinde olan bir öğrenciyi ifade ediyor. Örneğin, sanal ve paylaşılan bir alanda beyin fırtınası oturumuna katılmak, sunum yapmak ve oyunlar aracılığıyla öğrenmek gibi.

Son notlar

Etkileşimli öğrenmeyi esas amaçları yapan ve bu tarz eğitime adanmış birçok yer var. Burada önemli olan her nevi teknolojik ilerlemeyle güçlenen ve zenginleşen bu modelin bir parçası olmak istiyorsanız bu tür kurumları aramak ve bulmak. Sadece ilkokullarda değil, aynı zamanda yüksek öğretimde de belirgin bir biçimde ön plana çıkmaya başladılar.

Bu tür bir öğrenme çabasına dahil edilen sanal platformlar hakkında da çalışmalar yapılmakta. Media and Education (Medya ve Eğitim) dergisinde yayınlanan bir makalede, Arenas Márquez, Domingo Carrillo, Molleda Jimena, Ríos Martín ve Ruiz del Castillo (2009), klasik yöntemle oluşturulmuş materyalleri bir web sitesine aktarmanın yeterli olmadığını ve bu tür materyalleri de artık yeni ortamlara uygun hale getirmek gerektiğini öne sürüyor. Bu nedenle, bu sadece modelleri birbirleri ile karıştırma ve birleştirme ile ilgili değil, yenilikçi ancak yönlendirilmiş, denetlenen ve güçlü bir teorik temeli olan bir öğrenme türü.

Kısacası, etkileşimli öğrenme, öğretmenlerin, öğrencilerin ve sınıf arkadaşlarının dinamik ve bilinçli bir şekilde dahil oldukları çeşitli ortamlarda kurulan bir ilişkiyi vurgular. Her katılımcının bir şeyler kattığı bir süreç bu. Klasik öğrenme modellerinin ötesine geçerek onları yenilikçi bir ortamda bütünleştiriyor.