Z Kuşağı: Giderek Daha Üzgün ve Endişeli Bir Nesil

Yazan ve doğrulayan psikolog Valeria Sabater

Son Güncelleme: 22 Aralık, 2022

Z Kuşağı… 21. yüzyılda doğan kız ve erkek çocuklar. Yeni teknolojileri dünyayı anlama ve yönetme yolları olarak gören dijital yerlilerdir. Ayrıca hepsi, 21. yüzyılda tüm bunların ima ettiği şekilde doğdular. Örneğin belirsizlik, sosyal değişimler, bilimsel gelişmeler ve hatta bir salgın.

Bu yeni nesil gençleri tanımlayan bir şey varsa, o da akıl sağlığıyla ilgili sorunlarıdır. Aslında, diğerleriyle her zamankinden daha fazla bağlantılı bir nüfusa ait olmalarına rağmen, kendilerini hiç olmadığı kadar yalnız hissediyorlar. Doğal olarak, istisnalar vardır ve birçoğu hayaller, güçler ve mutluluklarla dolu genç bir coşkuyla tanımlanır.

Ancak bariz gerçeği göz ardı edemeyiz. Geçen yıl, dünya nüfusunun zihinsel esenliği hakkında bilimsel veriler sağlayan bir rapor olan Mental Health Million Project yayınlandı. Sonuçlar daha net olamazdı. 18-24 yaş arasındaki kişilerin yüzde 44’ü ciddi psikolojik sorunlar yaşıyor.

Gençler hem akademik hem de iş yerinde büyük bir sosyal baskı sergiliyor. Ek olarak, sosyal medyanın çoğu zaman onlar üzerinde büyük bir olumsuz etkisi vardır.

Z kuşağına neler oluyor?

Uzmanlara göre, Covid 19’un ruh sağlığındaki yansımaları, pandeminin dördüncü dalgası olabilir ve genç nüfusu daha fazla etkileyebilir.

Bununla birlikte, bu sorunların çoğu, birden fazla ergen veya genç yetişkinde zaten uykudaydı. Salgının koşulları yalnızca gömülü bir gerçeği artırdı. Belki de en iyi hazırlanmış ama en mutsuz nesille karşı karşıya olabilir miyiz? Cevap düşündüğünüzden daha karmaşık. Hadi bir bakalım.

Akademik ve iş hayal kırıklığına bir yanıt olarak ilgisizlik

Y kuşağı gibi Z kuşağının gençleri de çılgınca hüsrana uğradı. Nitekim her iki nesil de her çabanın bir faydası ve mükafatı olduğu düşüncesiyle yetiştirilmişlerdir. Bununla birlikte, mükemmel bir eğitime sahip olmak, becerilerine uygun bir iş buldukları anlamına gelmez. Aslında, genel olarak, gençler için işgücü piyasası güvencesizdir.

1995 ve 2000 yılları arasında doğan bu gençlerin çoğu yüksek akademik ve iş kaygısı yaşıyor. Son derece talepkar, yaratıcı ve kararlılar, ancak dünyanın onların ihtiyaçlarına yeterli bir yanıt vermediğini biliyorlar. Ayrıca, durumun gelecekte düzelmeme olasılığı çok yüksek. Bu, ilgisizlik ve hoşnutsuzluk duygularının ortaya çıkmasına neden olur.

Z kuşağı onları bekleyen geleceğin vaat edildikleri kadar parlak olmadığını varsayıyor. Aslında, muhtemelen ebeveynlerinden daha kötü durumda olacaklarını biliyorlar.

Sosyal medya aracılığıyla dünyayı (ve kendilerini) anlamanın etkisi

Günümüzde her çocuk ve ergenin “ben” inşası da dijital dünyadan beslenmektedir. Kendilerine dair sahip oldukları imajın sosyal medya ile doğrudan bir ilişkisi vardır. Günlük takviyelerini bu ortamda ararlar, kendilerini karşılaştırırlar ve çoğu durumda bedenlerinden nefret etmeye veya kendilerininkinden son derece farklı başka yaşamlar için özlem duymaya başlarlar.

Hamburg-Eppendorf Üniversitesi Tıp Merkezi (Almanya) , sosyal medyanın yoğun kullanımının stresi, ertelemeyi ve duygusal düzenleme ile ilgili sorunları artırdığını iddia eden bir araştırma yaptı.

Başka bir bariz sorun var. Yeni teknolojiler, ergenlerin birbirleriyle bağlantı kurmasını kolaylaştırıyor gibi görünse de, gerçekte, açıkça çarpık ilişkileri besliyorlar. Gerçekten de, gençler giderek daha fazla yalıtılmış hissediyorlar ve birçoğunun bir noktada bir tür çevrimiçi tacize maruz kalması yaygın bir durum.

Duygusal olarak hazırlıksız bir nesil

Bu nedenle, Z kuşağının duygusal konularda yetersiz becerilere sahip olduğu görülmektedir. Ancak bu, önceki nesillerin daha yetenekli olduğu anlamına mı geliyor? Gerçekte, 40’lı veya 50’li yaşlarındaki insanlar bugünün gençlerinden çok farklı bir bağlamda büyüdükleri için zorunlu değildir.

Belki de sorun, kısmen ebeveynlerinden aldıkları aşırı korumadır. Çocuklarının her ihtiyacını karşılayan, onlara hayatı kolaylaştıran, her talebine cevap veren türden. Bu yeni neslin karakterini daha da ‘zayıflatma’ eğilimindedirler.

Bu nedenle, bu çocuklar hayal kırıklığına karşı çok az dirençle büyürler. Ayrıca, giderek daha fazla dolaysızlığın egemen olduğu bir toplumda yaşıyorlar. “Şimdi istiyorum” tutumu, çabuk sıkıldıkları ve yeterli duygusal öz-düzenleme geliştiremedikleri anlamına gelir.

Z Kuşağı’nda bireycilik ve “olabildiğince hayatta kalın”

Z kuşağı giderek daha bireysel ve kutuplaşmış bir sosyal bağlamda yetiştirildi. Narsist davranışların giderek daha sık hale geldiği de doğrudur. Benlik kültü, kişinin kendi ihtiyaçlarını karşılaması ve her ne pahasına olursa olsun şu anda istediğini elde etmesi, diğerine saldırması bugün sabit görünüyor.

Sosyal ağlar aynı zamanda değerler ve şiddetli bireysellik sorunları için katalizördür. İlişkiler giderek daha istikrarsız hale geliyor, hızla sona eriyor ve tek bir tıklamayla başka ilişkiler aranıyor . Z kuşağının neden boş, umutsuz ve endişeli hissettiğini anlamak zor değil. Yardıma ihtiyaç duyduklarında kaynak ve destek bulmayı zor buluyorlar.

Akıl sağlığı problemlerini görünür kılmak iyi bir fikir olsa da, onları normalleştirmek ve onlara cevap vermemek o kadar da faydalı değil. Aslında gençlerimizin üzüntüsü ve hoşnutsuzluğu büyük ölçüde toplum olarak bizim başarısızlığımızın sonucudur.

Köklü bir değişime ihtiyaç var. Her şeyden önce psikolojik yardım hizmetlerimizi genişletmek ve geliştirmek.