Teşhircilik: Bu Cinsel Parafilinin Nedenleri

Amerikan Psikiyatri Derneğinin Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı, 8 tipik parafiliyi ve 7 tanımlanmamış parafiliyi içerir. En yaygın tipik parafililer arasında fetişizm, teşhircilik, röntgencilik, pedofili ve cinsel mazoşizm vardır.

Bununla birlikte, yukarıda belirtilen kategorilerden bir ya da birkaçına karşı bir eğilim veya ilgiye sahip olmak, kendi içerisinde klinik bir sendrom oluşturmaz. Yani, kişi alışılmamış bir cinsel nesneye, hisse ya da uygulamaya yönelik yoğun bir arzu duyar ya da cinsel fanteziler yaratırsa, bu durum bir sorun teşkil etmez. Bir hastalık olarak sınıflandırılması için parafilinin bir işlev bozukluğu yaratması ve aynı zamanda duygusal çatışmaya neden olması gerekir.

Teşhircilik nedir?

Teşhircilik, kişinin cinsel açıdan uyarılmak amacıyla cinsel organını bir yabancıya sergilemesidir. Bu hareket, cinsel eylemin kendi içinde türetilmesine denk gelir, çünkü cinsel organ üçüncü tekil kişiye gösterilerek cinsel haz elde edilir. Çoğu zaman, eylemin hedef kitlesi kadın ve çocuklardır.

Buna ek olarak, teşhirci, bir sonraki adımda cinsel aktiviteyi sürdürmek için neredeyse hiç bir zaman bir girişimde bulunmaz. Bu, nadiren tecavüze teşebbüs ettikleri ve genelde bir hastalık geliştirmedikleri anlamına gelir.

Öte yandan, cinsel bir karşılaşma aramak yerine teşhircilik uygulayan kişi bu arzusunu bastırır. Ayrıca, cinsel heyecan, benzer bir durum zihinde canlandırılarak da – mastürbasyonda da olduğu gibi – elde edilebilir.

Bu noktada sergiyi teşhircilikten ayırt etmek önemlidir. Sergi kavramı, kriminolojik ve tıbbi olarak sınırlandırılmış teşhirciliğin aksine, cinsel içeriğe sahip bir davranış anlamı taşımaz. Tamamen ve yalnızca, halka açık bir alanda bir şey göstermek demektir. (Ripolles, 1982).

Bazı insanlar neden “teşhircilikten” hoşlanıyor?

Ayrıca bakınız: Alfonsina Storni’nin 5 Ünlü Sözü

Teşhirciliğin nedenleri yetersiz öğrenmede yatmaktadır. Bu parafilide, genellikle, uygun olmayan bir sinyal bireyin güçlü cinsel aktivasyonuna bağlanır; bu başka zamanlarda cinsel olarak şartlandırılmış başka bir sinyal de olabilir. Öte yandan, söz konusu durumlar genellikle ergenlik döneminde ortaya çıkar (Muse ve Frigola, 2003).

Fantezi ve mastürbasyon yoluyla koşullandırmaya dair diğer deneyimler bahsi geçen cinsel tepkileri güçlendirecektir. Ayrıca, kişiler arası cinsel ilişki kurma zorlukları ya da öz güven eksikliği gibi, bireyi teşhirciliğe önceden hazırlayan faktörler de vardır.

Çeşitli nedenler arasında, teşhirciler, kadınlarla ilişki kurmakta zorluk yaşayan ürkek bireyler olma eğilimi gösterir. Bu yüzden, teşhirci kimsede bazen, gösterilen normal bir sosyokültürel zeka seviyesine rağmen, duygusal krizler yaşarken söz konusu arzu ve hareket ortaya çıkar.

Öte yandan, genelde tehlikeli bireyler değillerdir. Buna ek olarak, kurbanlarını suistimal etmezler. Aksine, birçoğu güvensiz bir şekilde hareket eder ve davranışlarına karşılık verilirse kaçar. Arzuları kurbanlarını şaşırtmak; onlarda korku, iğrenme ya da merak duygularını uyandırmaktır. Bu şekilde, baskın olma duygusunu yaşayabilirler. Alay edilmesinden ya da aldırışsızlıktan nefret ederler.

Teşhircilik duygusu aynada kendi çıplak vücudunuza bakmak ve şöyle düşünmektir: “şu an biri beni görse, giyinmeye zamanım olmayacak.”

Ayrıca bakınız: İnsan Beyninin Gizemleri

Teşhircilikte genel kriterler ve zorlayıcı faktörler

Amerikan Psikiyatri Derneğinin Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı’na göre, teşhircilik probleminin tanısı için kriterler iki belirtiye odaklanır:

• Yinelenen ve son derece heyecan veren cinsel fanteziler, cinsel dürtüler ya da cinsel organlarını en az altı aylık bir süre boyunca görmeyi beklemeyen bir yabancıya göstermeyi içeren davranışlar.
• Fantezilere, cinsel dürtülere ya da klinik olarak önemli rahatsızlıklara veya sosyal, mesleki veya diğer önemli aktivite bozukluklarına neden olan davranışlar.

Her ne kadar bu konuya odaklanan çalışma sayısı az olsa da, doktorlar teşhirci veya “flaşör”ün çocuk cinsel gelişiminin belirli aşamalarını aşamadığına inanıyor. Teşhirci eylemde bulunanların belirli bir cinsel olgunluğa erişemedikleri de söylenebilir. Paradoksal olsa da, teşhircinin aşağılık kompleksi ya da kendi kendini kabul etmeye ve ilişkiye dair problemlerden muzdarip olduğu tahmin edilir. Bunlara ek olarak, dürtüsel ve anti-sosyal olma eğilimleri vardır.

Yapılan çalışmalar sonucunda doğrulanan bir şey varsa o da, teşhircinin güçlü ve zorlayıcı bir arzu nedeniyle kendilerini yabancılara gösteriyor olmalarıdır. Ayrıca, gözlemciyi şaşırtmaya ve etkilemeye dair duydukları ihtiyacın da farkındalar.

Bu parafiliden muzdarip olan çoğu birey, davetsiz veya uygunsuz gördükleri ısrarcı bir doğaya dair fikir, düşünce, dürtü veya görüntüye sahiptir. Bu faktörler bireyde kaygıya ve şiddetli rahatsızlığa neden olur. Bu nedenle, söz konusu duygusal rahatsızlık, teşhircinin kendisini tanımadığı bir kişiye göstererek bu zorlayıcı düşünceleri nötralize etmesine neden olan şeydir.

Duygusallık ve teşhircilik, ergenlerin ve gençlerin birbirine karıştırdığı iki kavramdır. Bir bakış ve şehvetli bir gülümseme, binlerce erotik fotoğraftan daha değerlidir.

Teşirciliğin Tedavisi

Bilişsel-davranışsal perspektif

Bilişsel-davranışsal yönelim, parafililerin edinilmesini ve korunmasını, koşullandırma paradigmaları ve bilişsel şemaların oluşumu aracılığıyla açıklar (Muse, 1996).

Parafililerin büyük çoğunluğu kendini ergenlik döneminde gösterir. Bu bağlamda, bir cinsel uyarıma şartlanmanın bu olgunlaşma döneminde özellikle bir fırsat penceresi yakalayabileceği anlaşılabilir.

Söz konusu parafilik davranışları değiştirmek genellikle çok araçlı bir müdahale gerektirir. Bunlardan bir tanesi klasik ve sosyal koşullama yoluyla önceki öğrenilene müdahale eder. Buna ek olarak, bireyin bilişsel yapısının temel şemalarını da (Muse ve Frigola, 2003) değiştirmelidir.

Erkek hormonları tabiatları gereğiyle cinsel motivasyonu korumaya çalışsa da, erken yaşta öğrenmek, cinsel ilginin yönünü belirler. Bu nedenle, parafili tedavisinde kimyasal madde kullanımı genellikle psikoterapiye yardımcı tedavi olarak tercih edilir (Muse ve Frigola, 2003).

Bu nedenle, psikolojik terapi, bu tür rahatsızlıktan muzdarip olanlara yardım etmenin tek yoludur. Teşhir arzusunu ortadan kaldırmak mümkün olmasa da, terapi arzuyu işlevsel hale getirebilir. Zorlayıcı ve yıkıcı eylemin yanı sıra genellikle bu cinsel dürtüyü uyandıran suçluluk üzerinde çalışmak gerekir.

Ayrıklık, teşhirci açısından önemlidir. Çünkü kibirli olan karşısında ayık, güvensiz olan karşısında ise emin olurlar; bencil karşısında cömert, rahat karşısında çalışkan, mesafeli olan karşısında ise kendini adamış.

Kaynakça

• Arteaga Vera, R. B. (2014). Tipificar la penalización de conductas delictivas que identifican las parafilias criminales, dentro del capítulo ıı, del título vııı, del libro ıı, del código penal del ecuador (Lisans Tezi).
• De Dios Blanco, E. (2007). Las parafilias: De Krafft Ebing a Kafka.
• Diez Ripolles, J. L. (1982). Exhibicionismo, pornografía y otras conductas sexuales provocadoras: la frontera del derecho ceza cinsel.
• Gamboa, I. (2006). La constitucion de trastornos sexuales en la Psiquiatria. Diálogos Revista Electrónica de Historia, 7(1).
• Giordano, E. (2004). Apuntes para una crítica de los medios interactivos. De la degradación cultural al exhibicionismo tecnológico. Revista Iberoamericana de Educación, 36, 69-88.
• Herrera, J. L. (2014). Una mirada a ” La Tupida copa de un árbol,” de Julieta García González: entre el voyeurismo, la pareidolia y el exhibicionismo. Romantizm Notları, 54 (4), 131-141.
• Jiménez, C. G. T. Seminario Temático: Parafilias.
• Manuel diagnóstico y estadístico de los trastornos mentales: DSM-5. Editoryal medica panamericana, 2014.
• Marshall, W. L., & Fernandez, Y. M. (1997). Enfoques cognitivo-conductuales para las parafilias: el tratamiento de la delincuencia cinsel. Manuel para el tratamiento cognitivo-conductual de los trastornos psicológicos, 1, 299-331.
• Molina de la Cueva, M. F. (2017). Anteproyecto de Ley reformatoria al artículo 175 del código orgánico integral penal, que establece la obligatoriedad de tratar psiquiátricamente a los agresores sexuales.
• Muse, M., & Frigola, G. (2003). La evaluación y tratamiento de trastornos parafílicos. Cuadernos de Medicina Psicosomática y Psiquiatría de Enlace, 65, 55-72.
• Romi, J. C. (2008). Las perturbaciones sexuales. Críticas a su inclusión como trastornos mentales en el DSM IV-tr. Revista de Psiquiatría Forense, Sexología y Praxis, 6(1), 24-49.