Strateji Olarak Başkalarını Suçlamak

Genellikle başkalarını suçlamak çocukların yaptığı bir şeydir. Bunun nedeni, bilişsel ve ahlaki gelişimlerinin, eylemleri için sorumluluk almanın önemini anlamalarını engellemesidir. Bu nedenle, yapmamaları gereken bir şeyi yaptıklarını bildiklerinde cezadan kaçınmayı tercih ederler. Ne yazık ki birçok olgunlaşmamış yetişkin, çeşitli durumlarda bunu bir strateji olarak kullanıyor.

Başkalarını suçlamak önce bir alışkanlık, sonra bir strateji haline gelir. Esas olarak yüksek derecede narsisizmi olan veya özerkliği olmayan kişilerde bir strateji haline gelir. Bu davranış, duyguların ve değerlerin evriminde bir durağanlık olduğuna işaret eder. Bu şekilde davranan herkes açıkça acı çekiyor ve bu nedenle bunu başkalarına da uyguluyor.

Çoğu zaman, başkalarını suçlama modelinin arkasında korku, bastırılmış öfke ve üzüntü vardır. Başkalarıyla ilişkilerinde daha sağlıklı stratejiler kullanmadıkları sürece, bu tür duygular kalacak ve hatta daha yoğun hale gelecektir. Gördüğünüz gibi etkili bir strateji değildir. Aksine, zorluklarını daha büyük hale getirir.

Başkalarını suçlama nedenleri

Genel olarak konuşursak, bazı insanların çatışmayla başa çıkmak için bir strateji olarak başkalarını suçlamayı seçmelerinin iki ana nedeni vardır. Birincisi narsisizm, ikincisi ise özerklik eksikliği. Bu iki özelliğin birbirlerinden münhasır olduğunu düşünebilirsiniz, ancak değiller. Aslında onları bir arada bulmak çok yaygındır.

Ek olarak, bir kişinin aşırı narsisizm geliştirmesi çok yaygındır. Bunu aşağılık duygularını telafi etmek için yaparlar. Dolayısıyla bir paradoks vardır. Bir kişi sevilmesi veya tanınması gerektiğine inanır, ancak bu sevgiyi veya takdiri elde etmek için gerekenleri yapmaz. Yine de, buna sahip olmamak onları rahatsız eder. Bu, başaramadıkları her şey için başkalarını suçlamaya karar verdikleri zamandır.

Bu stratejinin kullanılmasının ikinci nedeni özerklik eksikliğidir. Bir çocukta olduğu gibi, otoriteye çok fazla bağımlılık ve ceza korkusu vardır. Sonra, kötü bir deneyimden kaçınmak için başkalarını suçlarlar. Ancak, bunu yapmak bağımlılıklarını artırır ve sorumluluk duygusu geliştirmelerini engeller.

Neden başkalarını suçluyorlar?

Başkalarını suçlama davranışı görünüşe göre verimlidir. Birincisi, ego bozulmadan kalır. Bunun nedeni, bir hata yaparak ve bunu kabul ederek, kusurlu olduğunuzu ve dolayısıyla her zaman haklı olmadığınızı dolaylı olarak beyan etmenizdir. Alçakgönüllülükten yoksun bir kişi için bu, egosunun tahammül edemeyeceği bir yaradır.

Hataları kabul etmedeki zorluk, aşırı öz sevginin değil, büyük bir güvensizliğin sonucudur. Bazı insanlar bir hata yapmanın kendi değerini elinden aldığını veya yeteneklerini veya haklarını sorguladığını düşünür. Bunun yerine kendinizden emin ve kişiliğinizden memnunsanız, hatalarınızın normal olduğunu ve ondan öğrenebileceğiniz bir şeyler olduğunu düşüneceksinizdir.

Sonra, bir kişinin eylemlerinin sonuçlarından kaçınmanın tek yolu olduğu için başkalarını suçladığı zamanlar vardır. Bu nedenle hatalarını düzeltmek zorunda kalmazlar. Hem sorumluluktan hem de suçluluktan kaçmanın çocukça bir yoludur. Bu şekilde davranan herkes kendisinden saklanır ve hatalarından ders alma fırsatını kaybeder. Sadece bununla da kalmaz, daha güçlü hale gelip büyümeye devam edemezler.

Başkalarını bir strateji olarak suçladığınızda ne kaybedersiniz?

Hataları, acıları ve eksiklikleri nedeniyle sistematik olarak başkalarını suçlayan herkes kendilerine ve başkalarına zarar veriyor demektir. Yaptıkları ilk şey, bir ilişkinin samimiyetini ve açıklığını azaltmaktır. Bu koşullarda sağlıklı bağlar kurmak çok zorlaşır ve bunlar esas olarak toksik ilişkileri teşvik eder.

Hayata daha fazla değer veren özelliklerden biri, başkalarıyla tam olarak gerçek ve samimi bağlar kurmaktır. Bunlar güvenlik sağlar, kimliği güçlendirir ve cesareti besler. Manipülasyonla çökertilen yapay bağlar, yalnızca tehditkar bir dünya karşısında yalnızlık duygusu yaratır.

Benzer şekilde, sorumluluklarını üstlenmeyi reddeden biri de kişisel gelişiminden vazgeçer ve hatalarından ders almaz. Bu durgunluk duyguları etkilemeye ve gerçeklik algısını çarpıtmaya neden olur. Son olarak, zararlı bir paranoyak duruşu beslemekten başka bir işe yaramaz.

Tevazu, başkalarını suçlama eğiliminin panzehiridir. Pek çok kişinin inandığının aksine, eylemlerinizin ve hatalarınızın sonuçlarının sorumluluğunu almayı öğrenmek, bir birey olarak gelişiminizi güçlendirir ve teşvik eder.