Logo image
Logo image

Sinirbilim Çocukların Kötü Davranışlarını Açıklayabilir

4 dakika
Bir çocuğun vücudu fiziksel değişikliklere uğrar ve bazıları çok belirgin değildir. Bu grup içinde beyinde meydana gelenlerin önemli bir kısmı vardır. Ardından, içinde ne olduğunu ve davranışları üzerindeki etkisini açıklıyoruz.
Sinirbilim Çocukların Kötü Davranışlarını Açıklayabilir
Tarafından yazılmıştır Mariana Arias
Son Güncelleme: 21 Aralık, 2022

Çoğu zaman, çocuğunuz kötü davrandığında, kendinize nedenini sorabilirsiniz. Arkasında gizli bir şey mi var? Azaltmak için ne yapabilirsiniz? Aşağıda, arkasında ne olabileceğini açıklıyoruz.

Çocukların kötü davranışlarının birçok nedeni olabilir. Örneğin, karşılanması gereken duygusal bir ihtiyaç veya biyolojik kökenli koşullar. Bu anlamda, ebeveyn olarak yanlış yaptığınız bir şey değil, kökeni genetik olan bir durum. Davranış ve biyoloji arasındaki bu ilişkiyi inceleyen birçok bilim vardır, bunların arasında sinirbilim alanı da vardır.

Sinirbilim, beyin ve sinir sistemini incelemekten sorumlu disiplinlerden biridir. Bu alan içinde bilişsel sinirbilimin dalıdır. Bu alan, bilişsel işleyişimizin temeli olan biyolojik süreçlerden sorumludur. Başka bir deyişle, düşünme, hatırlama, karar verme şeklimiz ve çoğu durumda nasıl davrandığımız.

Ancak, sinirbilim çocukların kötü davranışları hakkında ne diyor? Öncelikle, beynin nasıl çalıştığını biraz anlamamız gerekiyor.

Some figure
Çocuklarda, akıl yürütme ve karar verme gibi bilişsel süreçlerden sorumlu olan prefrontal korteks olgunlaşıyor.

Beyin bölgeleri ve işlevleri

Beynin davranışı nasıl etkilediğini açıklamadan önce, onu oluşturan farklı alanları ve her birinin nasıl çalıştığını gözden geçireceğiz.

Son derece karmaşık bir organ olan beyin, farklı işlevlerini bölgelere ayırma eğilimindedir. Aslında neredeyse bir şirket gibi ve her departmanda her talepten sorumlu bir ‘servis’ var.

İşte anlamanıza yardımcı olacak bir örnek. Eğer incinirseniz, bilgi beyninize ulaşır ve ilgili ‘bölüm’ size acı hissettirir ve bu durumu yönetebilmeleri için diğer beyin bölgelerine iletir.

Daha sonra, beynin bölgelerini ve ne yaptıklarını detaylandıracağız.

  • Prefrontal korteks. Dikkat, planlama, öz düzenleme ve davranış yönelimi. Bunlar yürütücü işlevler olarak bilinir.
  • Parietal lob. Dokunma, basınç, denge ve koordinasyon.
  • Oksipital lob. Görsel işleme.
  • Temporal lob. Karmaşık görsel görevler, işitsel işleme, duygu düzenleme ve motivasyon.
  • Beyincik. Hassas hareketlerin, dengenin, duruşun ve motor öğrenmenin yürütülmesi.
  • Broca ve Wernicke bölgesi. Dil üretimi ve anlama.

Açıklığa kavuşturulmalıdır ki, her lobun kendi uzmanlığı olsa da, bu onların ayrı ayrı çalıştıkları anlamına gelmez. Aksine, her bölge uyarana daha iyi yanıt vermek için diğerleriyle iletişim kurar.

Bu alanlardan biri başarısız olursa ne olur?

Çoğu durumda, bu bölgelerden bazılarının başarısızlığı, ister sonradan kazanılmış (araba kazası, sert düşme vb.) ister doğuştan (sorun veya zorlukla doğmuş) olsun, davranış bozukluklarına neden olabilir.

Genel olarak, davranış bozuklukları hiperaktivite ve ani duygusal değişikliklerle ilgilidir. Örneğin, disinhibisyon, dürtüsellik, sinirlilik, psikomotor ajitasyon, saldırganlık, ilgisizlik, azaltılmış inisiyatif ve motivasyon eksikliği.

Çocuğun beyni

Bir çocuğun beyninde prefrontal korteks olgunlaşma sürecindedir. Nitekim birçok çalışma, yirmi ila yirmi beş yaşına kadar olgunlaşmanın bitmediğini iddia ediyor. Buna ek olarak, çocuk en ilkel beyin (veya sürüngen beyni) olarak bilinen beyinle hareket etmektedir.

Beynimiz arkadan öne doğru gelişir. Bu, hassas alanların veya duyuların (tat, koku, dokunma ve görme) ilk etkinleştirilen alanlar olduğu ve bilgilerin bunlardan geçtiği anlamına gelir. Daha sonra, yürüme, konuşma ve yazma gibi istemli hareketlerden sorumlu motor alanlar geliştirilir.

Ayrıca, beyin sağ yarım küreden gelişir. Bu en duygusal kısım dikkat, hafıza ve akıl yürütme ile ilgilidir. Bu nedenle duygular, çocukların davranışlarına yetişkinlerden daha fazla nüfuz eder.

Son olarak, yanlış davranışın sinirbilimini açıklayalım:

Çocukların kötü davranışlarının arkasındaki sinirbilim

Ünlü bir Amerikalı sinirbilimci olan Paul Maclean, üçlü beyni tanımladı. Şimdi biraz tartışmalı olan teorisini (1960) kullanacağız çünkü bu, çocuklarımızın beyinlerini anlamamıza yardımcı olacaktır.

Bu teori bize beynimizin üç bölümden (komplekslerden) oluştuğunu söyler. Bunlar aşağıdaki gibidir:

Some figure
Neokorteks, bir çocuğun beyninin gelişen son kısmıdır.

Sürüngen kompleksi (kertenkele beyni)

Bu, bazal ganglionlardan oluşur ve bisiklete binmek, enstrüman çalmak veya çizim yapmak gibi motor aktiviteleri kontrol etmemiz için gereklidir. Duyusal bilgilerin iletilmesinden sorumlu olan beyin sapı tarafından oluşturulur.

Bu beyin en eskisidir. Aslında, birkaç milyon yaşındadır ve varlığımızı garanti altına almaktan ve kan basıncımızı, solunum hızımızı ve sıcaklığımızı düzenlemekten sorumludur. Bu, tehlikeli bir durumda son derece farklı iki kişinin benzer şekilde tepki vermesi anlamına gelir.

Çocuklarımızın bazı tepkileri, beynin henüz olgunlaşmakta olan bu bölümüyle yakından ilişkilidir.

Paleomammalian kompleksi (limbik sistem)

Bu beyin biraz daha karmaşıktır. 150 milyon yıldan biraz daha eski ve sürüngen beyninin üzerinde yer alıyor. Sevinç, üzüntü, iğrenme, korku vb. duyguları temsil eder. Ayrıca geçmiş deneyimlerin anılarını biriktirir. Bu davranışlarımızı büyük ölçüde etkiler.

Örneğin, sinirliyken masaya vurursanız, sorumlu olan limbik beyindir.

Neo-memeli kompleksi

Son olarak, neo-memeli kompleksi neokorteksten oluşur. Beynin en çok gelişen kısmıdır ve sadece iki veya üç milyon yaşındadır. Temel işlevi, bilişsel becerileri kullanarak duygusal dünyamızı yönetmektir. Örneğin, diğerleri arasında konsantre olma, hafıza, davranışsal seçimler, kendini yansıtma ve problem çözme yeteneği.

Mantık ve akıl, diğer şeylerin yanı sıra okumamızı ve planlamamızı sağlayan bu beyinden kaynaklanır. Bu kısım, masaya vurmanın doğru olup olmadığını size söyleyecektir.

Bu, beynin gelişen son kısmı olduğu için, çocukların duyguları ve tepkileri üzerinde çok az kontrol gösterdikleri anların neden olduğunu açıklar.


Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.


  • Barco, A. N., Engeby, T. W., & Ribal, J. B. (2004). Cerebelo y procesos cognitivos. Anales de Psicología/Annals of Psychology20(2), 205-221.
  • Carlson, N. (2019). Fisiología de la conducta . Pearson, 2-3.
  • Matute, E. y. (2010). Neuropsicología infantil: historia, conceptos y objetivos. En S. Viveros Fuentes. . Neuropsicología del Desarrollo Infantil, 3.
  • Ripoll, D. R., Adrover-Roig, D., & Rodríguez, M. P. A. (2014). Neurociencia cognitiva. Editorial médica panamericana.
  • Tamayo, J. (2016). La relación cerebro-conducta ¿hacia una nueva dualidad? Revista Internacional de Psicología y Terapia Psicológica, 285-293.

 


Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.