Eve Geri Dönmek Geriye Atılmış Bir Adım Mı?

Evden ayrılmak harika bir duygudur. Özgürlük hissiyatı ve kendi başına olmak, var olan en duygusal anlardan biridir. Yuvadan ayrılırken, yepyeni bir sorumluluk duygusu ve keşfedilmemiş deneyimler dünyasının kapıları açılır. Az da olsa belirsizliği tahammül göstermeyi öğrenir, eksikliklerimizden ders alırız ve haftalarımızı, aylarımızı ve yıllarımızı daha iyi organize ederiz. Ama eve dönmeye ne dersiniz?

Yaptığımız planlar ve yaşadığımız duyular yaşımıza, kişiliğimize ve yaşam çevremize bağlı olarak az ya da çok güç gerektirir. Özgürlüğümüz, evden uzakta çalışma biçiminde gelirse, elbette ki bağımsızlık ve özgürlük duygusu daha güçlü ve daha önemli olacaktır. Bu durum, işten ya da kira ödemenin sorumluluğundan kaynaklanıyorsa, organizasyona ve günlük sorumluluklarımıza değer veririz.

Yine de, eğer bir noktada tüm planlarımız bozulmuş ve kendimizi ailemizle birlikte yaşamak için eve dönmek hususunda kaçınılmaz bir durumda buluyorsak, geri dönmek kolay olur mu? Daha önce unuttuğumuz bir şeye geri nasıl uyum sağlarız?

Eve dönmek – bilin(meye)ene geri dönüş

Eve dönerken akılda tutulması gereken en önemli şey, empatinin önemi. Özellikle bu yeni yaşam düzeni karmaşık bir hale gelebilir, unutmamak lazım.

Kendi rutinlerinizi, ebeveynlerinizin bakış açısından uzak bir biçimde geliştirdikten sonra, dünyaya dair anlayışınız ve ilişkileriniz değişecektir. Eve geriye dönerken, sadece ihtiyaçlarımızı değil, aynı zamanda bizi rahatsız eden ya da suçlu hissettiren durumları da hesaba katmalıyız. Kendinizi anne ve babanızın yerine koymanız için bir anı yakalamak, bir arada yaşama dengesini bulmak için önem arz eder.

Yuvadan ayrıldığımızda, değişen tek biz değiliz. Evet, bizim rutinlerimiz, önceliklerimiz ve düşüncelerimiz farklılaşıyor, ama aynı zamanda ebeveynlerimiz için de durum böyledir. Sizin ve ailenizin yaşadığı uyum süreci boyunca kısıtlamayı sürdürmek önemlidir. Bu gerilimi önlemeye yardımcı olacaktır. Ek olarak:

• Fikir alışverişinde  ve iletişimde bulunun
• Zaten sabit olan bir dinamiği değiştirdiğinizi anlayın.
• Program ve dengeli beklentileri ortaya çıkarın. Kararlılık ve tutarlılık olumlu olabilir. Saygı duyun.
• Unutma ki onlar sizin aileniz, oda arkadaşınız değil.
• Ailenizin durumdan sorumlu olmadığını hatırlayarak, sinirlilik düzeyinizi azaltın (eğer varsa).
• Bunu bir “durum” olarak görmeyin, ilgili kişilerin her birinin düşünceleri, duyguları ve davranışları olduğunu unutmayın.
• Aile anlarını paylaşın
• Ailede çatışma çözümünü içeren uygulamaları uygulayın. Bu, yeniden yapılanma sürecinde sizi güçlendirecektir.

Benim evim, benim kurallarım?

Bir çocuk, tek başına yaşadıktan sonra eve döndüğü zaman, kendi rutinlerine alışmış biri olarak ve çocukken sahip olduklarından farklı bir dünyayla bağlantılı bir eve geri dönüyorlar. Temel değişiklikler (ekonomi gibi) vardır, fakat psikolojik olarak da uyum sağlaması gerekir.

Bir çocuğa veya aile üyesine yardım etmek doğal olmakla birlikte, birisinin size geri döneceğini bildiğiniz dakika aklınızda bulundurmanız gereken ayrıntılar vardır. Öncelikler ne kadar açıksa, yeni yaşam durumu da o kadar iyi bir şekilde işleyecektir.

• Bir çocuğun rolünün her insan için farklı olduğunu unutmayın.
• Birlikte yaşamak için müzakere edin ve işlerini ve normlarını belirleyin
• Çocuğunuz veya aile üyeniz ile net bir şekilde iletişim kurun. Bazı zor zamanlar geçirmiş olabilecekleri gerçeği, uzun bir süre aşırı korumacı olmanız gerektiği anlamına gelmez.
• Taşındıktan birkaç gün sonra, geleceği planlayın ve tüm tarafların bu geçiş dönemi hakkında nasıl düşündüklerini öğrenin.
• Kendi ihtiyaçlarınızı ve rutinlerinizi ihmal etmeyin
• Sadece bağımsızlık veya kişisel kriz dönemi hakkında konuşmayın. Psikolojik dinlenme için anlar yaratın.
• Duyguların patlayıcı ifadesini azaltın

Görebildiğiniz gibi, eve dönüş, tüm taraflar tarafından bir destek ve anlayış sürecidir. İletişim, anlayış ve hassasiyet ile, zaten karmaşık olan bir şeyi daha zor hale getirmekten kaçınabilirsiniz.