Başkaları İçin İyilik Yaptığınızda Siz De Mutluluk Bulacaksınız
Bumerang etkisi ya da “Eylem Teorisi” bize “her şeyin bir etkisi vardır ve her etkinin bir nedeni vardır” demektedir. Bu yüzden olumlu düşünceler, duygular ve eylemler bize olumlu bir şekilde geri dönmektedir. Bunlar negatif olduğunda, tam tersi olur.
Komşularımız için ister düşünce veya his isterse eylemlerimiz aracılığıyla iyi bir şey yapmaya çalıştığımız zaman, kendi mutluluğumuzun yolunu otomatik olarak ortaya koyarız.
Bu yüzden düşünme, hissetme ve hareket etme şeklimize dikkat etmek çok önemlidir. Yaptıklarımızın gelecekte karşılaşacağımız sonuçları değiştirecek güce sahip olduğunu aklımızda tutmalıyız.
Bir bardak su karşılığında bir bardak su vermek, yalnızca karşılıklılık yasasını “yerine getirir”. Gerçek mağruriyet, çok daha değerli olan geri dönüş eylemlerinden oluşur.
Başkalarına yaptığımız her şeyi, kendimize bir şekilde yapıyoruz. Önemli olan, iyi eylemlerimizin kendileriyle beslenmesini sağlamaktır, karşılığında elde ettiğimiz şey ya da geçmişte elde ettiğimiz şeylerle değil.
İyi işler yapan çoğu insan bunu olumsuz şartlara rağmen yapar. Yaptıklarından gelen enerjiden ilham alırlar ve karşılığında ne elde ettiklerine bakmazlar.
“Mümkün olduğu kadar çok insan için elinizden geldiğince güzel şeyler yapın. Böylece sizi neşeyle dolduracak insanlarla olacaksınız.”
– Alessandro Manzoni
Onları iyilikle öldür
Bir kimsenin büyük değişimler için itici kuvvet olabileceğini söylerler. Dünya bazen düşman gibi görünse de, daha hoş görünmesini sağlamak için alabileceğimiz küçük eylemler vardır.
Hepimiz şu meşhur sözü duymuşuzdur: “Sağ elinizin yaptığını sol eliniz bilmemeli”. ifadesini duyduk. Bu, bir şeyler yapmamız gerektiği anlamına gelir, çünkü kimin yarar sağladığını bilmeden doğru olduklarına inanırız.
Bu, bize doğru şeyi yapmak için onay veya karşılaştırmaya ihtiyacımız olmadığını öğretir. Bu ışıkta gördüğümüz zaman, iyilik, özverili bir yolla birlikte gider. Bu, inanın ya da inanma, ödülümüzü bulduğumuz yerdir.
Diğer insanlar için kötü şeyler dile getirmek bize olumsuz şeyler olarak geri döner. Küskünlüğe ve rahatsızlığa sebep olur. Başkalarının mutsuz olmasını isteyen hiç kimse mutlu değildir. Genel olarak, kötü hisseden biri, diğer kişilerin daha kötü hissetmesini ister.
“Kahraman olmak için sadece bir ana ihtiyacın var, ama iyi bir insan olmak için bir ömür gerek.”
– Paul Brulat
İyi ve kötü fikirleri
İnsan eylemlerini inceleyen ve onları iyi veya kötülük olarak sınıflayan felsefenin kolu etiktir. Etik, iyilik yapmakla ilgilidir, ancak tüm filozoflar bu konuda aynı fikre sahip değildir. Ahlakta iyilik arzu edilir ve kötülüğün zıttıdır, ki kötülük istenmeyen bir durumdur.
Kültürel görecilik, neyin iyi olduğuna dair farklı fikirlerin olduğunu kabul eder. Etnosentrizm bu konuda daha az izin vermektedir.
Durum ne olursa olsun, özünde iyi ya da kötü olan eylemler vardır, çünkü herkes onları ahlaki açıdan kabul edilebilir ya da saldırgan bulur. Başkalarına yardım etmek, en yüksek nezaket şeklidir ve saldırganlık ile zevk için başkalarına zarar vermek ise en büyük kötülüklerden biridir.
İyi ve kötülüğe dair anlaşmazlık bize ahlakın bir savaş alanı olduğunu gösterir. Ama aynı zamanda bize tamamen göreceli olmadığını da gösteriyor. Bazı davranışların diğerlerinden daha iyi olduğunu gösterir. Ve biz mutlak olarak daha iyi olandan bahsediyoruz, bazıları için ya da kültürel normlarla ilgili olarak daha iyi olandan değil.
Birkaç katil veya terörist yüzünden endişelenmemeliyiz. İyilik her zaman kötülükten daha ağır basar, ama bunu fark etmeyiz çünkü sessizdir.
Facundo Cabral’ın sözleriyle, “Bir bomba bir okşayıştan daha seslidir, ama bizi yok eden her bombaya karşılıkhayatı besleyen milyonlarca okşayış vardır”.
“Zavallı insanların kendi acılarının sebebi olduğunu biliyorsunuz, yanlarındaki iyiliği ne görür ne de duyarlar.”
– Samos’lu Pisagor