İzole Beyin - Vücutsuz Yaşamak

Vücudun çalışması durduktan sonra beynin kendi hayatı olabilir mi? Sinirbilimci Raquel Marín bizi bu konuyu düşünmeye davet eden iki araştırmadan bahsediyor.
İzole Beyin - Vücutsuz Yaşamak

Son Güncelleme: 05 Mart, 2020

Son çalışmalar, “bir izole beyin vücut öldükten sonra kendi başına bir hayata sahip olur mu?” sorusunu sorguladı. Kendi başına canlı olabilir mi? Hadi görelim.

Beynimiz vücudumuzun “operasyon merkezidir”, gerçekleştirdiğimiz bilinçli ve bilinçsiz işlevlerin çoğunu yönetir. Günümüzde henüz bir beyin nakli yapılamamaktadır.

Nöronlar öldükten sonra hayatta kalır

izole beyin nöronları

Berlin’deki laboratuvarlar tarafından Amerika Birleşik Devletlerindeki diğer araştırma merkezleri ile birlikte yürütülen bir araştırma, yaşam desteğinden yeni alınmış geri dönüşü olmayan beyin hasarı olan kişilerde nöronların aktivitesini inceledi. Başka bir deyişle, klinik olarak ölmüşlerdi.

Bilim adamları, beklendiği gibi, nöronların oksijen eksikliğinden işlevlerini durdurduklarını gözlemlediler. Bununla birlikte, şaşırtıcı olan şey, oksijen olmadan bile, nöronların, oksijen olmamasına rağmen, geri dönüşü olmayan hasara neden olmadan bir süre devam eden belirli bir aktiviteye (dispersal depolarizasyon denir) devam etmesiydi. Daha sonra, kritik bir durum ortaya çıktı ve hasar geri döndürülemez noktaya geldi.

Bu bulgu, elektroensefalogram kayıtlarının beyin aktivitesi belirtileri göstermediği ve kalbin sonsuza dek atmayı bıraktığı gerçeğine rağmen, nöronların oldukça uzun bir süre oksijen olmadan bile hayatta kaldıklarını gösterdi. Size ölümün ötesinde yaşamın sınırları hakkında düşünmenize neden olabilecek bazı bilgiler vermek istiyoruz.

“Düşündüğün her şeye inanma; düşünceler sadece düşüncelerdir.”

– Alan Lokos

Bedenden ayrılmış beyinler hayatta kalabilir

havada uçan beyin

Nature dergisinde yayınlanan yeni bir çalışma, bedenden ayrılmış domuz beyinlerini canlı tuttu. Araştırmacılar, kesilmiş domuzlardan bazı beyinleri çıkardılar ve onları dört saat boyunca beyindeki kan damarlarından besin ve oksijenin korunmasına izin veren bir sisteme yerleştirdiler.

Altı saat sonra, nöronların metabolik fonksiyonlarını nasıl yeniden ele geçirdiğini, şeker tükettiklerini ve bağışıklık sisteminin tekrar çalışmaya başladığını gözlemlediler. Daha sonra, nöronları elektriksel olarak bilr uyarabildiler ve bunlar birbirleriyle iletişim kurma yeteneklerini geri kazandılar.

Bir beynin kalp durması sonrasında dirilip vücut aktivitesini dolaylı olarak yeniden elde edip edemeyeceğini merak ettiler. Bu, insanların yakın gelecekte beyin nakli yapabileceği anlamına gelebilir mi?

Büyüleyici bir yönü de, beyindeki nöronların davranışının aynı anda gerçekleşmediğini gözlemlemekti. Bu, nöronların seçici uyaranlardan bağımsız olarak otonom bir biçimde hareket ettiğini gösterir. Yani belli bir “bilinci” yeniden elde ederler.

Araştırmacılar, etik sorunlardan dolayı altı saat sonra domuzun izole beyin aktivitesini sonlandırdı. Bilinci diriltmek niyetinde değillerdi, ancak ilaçların veya diğer tedavilerin beyin aktivitesi üzerindeki etkilerini analiz etmek için karmaşık bir çalışma modeli elde etmek istiyorlardı.

İzole beyin: Tartışma devam ediyor

Ancak araştırmaları, farkındalığın bireyin ölümünün ötesinde nerede başladığı hakkında bir tartışma başlattı. Çoğu ülke, bir kişinin kalbi ve akciğer aktivitesi durduğunda yasal olarak öldüğünü farz eder. Beynin büyük miktarda oksijene, kana ve enerjiye ihtiyacı vardır, bu yüzden dirilmenin uygulanabilir olmadığını düşünürdük.

İzole edilmiş bir beyin, kardiyak arrest sonrasında dirilip vücut aktivitesini dolaylı olarak yeniden elde edebilir mi? Gelecekte beyin nakli yapma şansı var mıdır? Bu büyüleyici sorular artık tartışmaya açıktır.


Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.


  • García JL, Anderson ML. Circulatory disorders and their effect on the brain In: Davis RL, editor; , Robertson DM, editor. , eds. Textbook of neuropathology. Baltimore, MD: Williams & Wilkins, 1997:715–822. 
  • Hochachka PW, Buck LT, Doll CJ, Land SC. Unifying theory of hypoxia tolerance: molecular/metabolic defense and rescue mechanisms for surviving oxygen lackProc Natl Acad Sci U S A 1996;93:9493–9498.
  • Nozari A, Dilekoz E, Sukhotinsky I, et al. Microemboli may link spreading depression, migraine aura, and patent foramen ovaleAnn Neurol 2010;67:221–229.
  • Evans JJ, Xiao C, Robertson RM. AMP‐activated protein kinase protects against anoxia in Drosophila melanogasterComp Biochem Physiol A Mol Integr Physiol 2017;214:30–39.

Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.