Epigenetik: Trajediler Kalıtsal Olabilir mi?
tarafından incelendi ve onaylandı. psikolog Sergio De Dios González
Neredeyse her nesil zorluklardan geçmiştir. Savaş değilse bile, açlık, soykırım ya da ağır ekonomik krizler yaşamışlardır. Bu şartlar altındaki kişilerin gelişebileceği fiziksel ve psikolojik sonuçları biliyorsunuz, ancak trajediler de miras alınıyor mu?
Bu olumsuz deneyimler acı çekenlerde genetik bir iz bırakıp onu yeni nesle aktarabilir. Hayvanlar üzerinde yapılan çalışmalar da bunun böyle olduğu kanıtlandı.
Ancak, insanlar üzerindeki araştırmalar etik dışı olabilir, bu yüzden trajedileri neden ve nasıl miras alabildiğimizi belirlemek oldukça zordur.
İlk erişim yolu: sosyal psikoloji
En dikkat çeken şey, sosyal psikoloji alanındaki büyük deneylerdir. Sonuçlar gerçekten açıklayıcıdır. Nesiller boyu süren bu çalışmalar, trajedileri tıpkı hayvanlar gibi nasıl miras alabildiğimizi gösteriyor.
Sosyal psikoloji etkilenen genleri belirleyemez, ancak cinsiyetlere göre bölünmüş bir kalıtım modeli vardır. Bu psikoloji, sosyoloji ve genetik için devrim niteliğinde bir keşiftir.
Finlandiya ve İkinci Dünya Savaşı
Uppsala Üniversitesinden Dr. Torsten Santavirta, İkinci Dünya Savaşı sırasında Finlandiya’dan tahliye edilen çocukların çocuklarının, psikolojik sorunlar nedeniyle hastaneye yatış oranlarının, bu durumlardan geçmeyen çocuklardan daha yüksek olduğunu tespit etti.
Araştırma, bunun sadece kız çocuklarını etkilediğini gösterdi. Bu ilginç durum, zihinsel hastalıkların kızlarda erkeklerden daha yaygın olması nedeniyle olabilir. Ama yine de, tesadüf şaşırtıcıdır.
“Yeni nesillere aktarılan psikiyatrik risk endişe vericidir ve çocukların korunma politikalarını tasarlarken potansiyel riskleri düşünmeye ihtiyaç vardır.”
– Dr. Torsten Santavirta
Konfederasyon askerleri
Gürcistan’daki bir esir kampında bulunan konfederasyon askerlerinin soyundan gelenlerle yapılan başka bir çalışma, Finlandiya’daki araştırmayla benzerliklere sahiptir.
Hayatta kalan esirlerin çocukları, hapsedilmemiş diğer savaş gazilerinin çocuklarından daha kısa ömürlere sahiptir. Hatta bazıları savaştan önce doğan ağabey ve ablalarından daha erken ölmüştür. Bu, çocukların ebeveynlerinin trajediler ve travmalarını miras aldıkları anlamına gelebilir.
“Genetik miras, kültürel miras veya bilginin mirası gibi iyi bilinen yöntemlerle ortaya çıkabilen bir nesiller arası insan özellikleri aktarımı vardır.”
– Neil Youngson
Soykırım kurbanlarının torunları
New York’taki Mount Sinai Hastanesi, toplama kamplarında bulunan bir Yahudi grubunun genetik yapısını inceledi ve çocuklarının genetik yapısıyla karşılaştırdı.
Çalışma, stres hormonlarını düzenleyen spesifik bir gene odaklanmıştı. Hayatta kalanların yanı sıra çocukların genlerinin de kalıtsal travmalardan etkilendiği tespit edilmiştir. İkinci nesil çocukların genlerinin, trajediler ve kendi travmatik deneyimleriyle değiştirilmiş olma ihtimalini dışlamak için ayrı analizleri yapıldı.
Garip cinsiyet ayrımı
Bunun açıklanamayan başka bir yanı vardır. Tıpkı Finlandiya’da sadece kızların travmayı miras almasında olduğu gibi, burada da tam tersi gerçekleşmiştir. Erkek çocuklar tarafından travmanın miras alındığı anlaşılmaktadır.
Bu çalışmalar ve araştırmalar, fiziksel ve zihinsel sağlık konusuna yeni bir bakış açısı sağlıyor. Görünüşe göre insanlar, atalarımızın sahip olduğu zorlukları gerçekten miras alabilir. Bununla birlikte, cevaplardan daha fazla soru vardır.
Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.