Andy Warhol ve Onun Zaman Kapsülleri

tarafından incelendi ve onaylandı. psikolog Sergio De Dios González

Tarafından yazılmıştır Camila Thomas

Son Güncelleme: 21 Aralık, 2022

Andy Warhol muhtemelen 20. yüzyılın pop art hareketinin en büyük ismidir. Popülerliği onu hızlı bir şekilde dünyanın en ünlü sanatçılarından biri haline getirmiştir. 6 Ağustos 1928’de Pittsburgh Pennsylvania’da doğan Andy Warhol hem bir ressam hem de film yapımcısıydı ve tonlarca zaman kapsülü yaptı.

Bazıları onu 1960’ların pop art hareketinin hem babası, hem de ana figürü olarak değerlendirir. Yarattığı kitlesel biçimde üretilen eserler Amerika Birleşik Devletlerinin reklam kültürünün bayağılığının bir eleştirisiydi.

Kendisine ait imajı kişisel olmayan, boş bir artist olarak yansıtabilen harika bir öz-reklamcıydı. Bununla beraber, Warhol aynı zamanda ünlü biri, bir iş adamı ve sosyal statüsünü başarılı bir şekilde yükseltmiş biriydi. Bu yazımızda, bu sanatçının hayatını ve eserlerindeki bazı ana temaları keşfetmeye çalışacağız.

Andy Warhol: Hayatı ve Mirası

Andy Warhol bugün Slovakya olan ülkeden göç eden Sovyet göçmenlerin oğluydu. 1949’da Carnegie Teknoloji Enstitüsünün (şimdilerde Carnegie Mellon) grafik tasarım bölümünden mezun oldu.

Sonrasında New York’a taşındı ve burada aşağı yukarı on yıl boyunca bir reklam illüstratörü olarak çalıştı.

Andy Warhol 1950’lerin sonunda resim yapmaya başladı ve 1962’de aniden çok bilinen bir figür haline gelmeye başladı. Bu, Campbell konserve çorba kutularının, Coca-Cola şişelerinin ve Brillo sabun kutularının ahşap replikalarının resimlerini sergilediği dönemdi.

1963’te, bu tüketici ürünlerinin kasıtlı bir şekilde dünyevi olan resimlerini seri olarak üretiyordu. Şablon baskı adlı bir teknik kullanıyordu. Bundan kısa bir süre sonra ünlülerin gözü yakalayan renklerde yapılmış portrelerinin sayısız varyasyonlarını basmaya başladı.

Şablon baskı Warhol için mükemmel bir araçtı çünkü bu imajları tekrar tekrar üreterek kültürel ikonları anlamsız, insanlıktan çıkartılmış figürlere dönüştürdü. Ona göre, bu ikonlar Amerikan materyalizminin boşluğunu ve kendisinin eserlerine karşı sahip olmadığı duygusal bağlılığı temsil ediyordu.

Kanon

Eğer estetik teorilerine bir göz atarsanız göreceksiniz ki uzun bir süre boyunca insanlar sanatı güzellik ile bağdaştırmıştır. Sanat dünyayı güzel hale getirmiştir ve genel olarak gerçekçi sahnelerle resmetmiştir. Bu, tanıdık şeylerin bir temsilidir.

Ancak, geçen zaman ile beraber, bu trendler evrimleşmiş ve değişmiştir. Aynı zamanda, yüksek kültür ve alçak kültür arasında açık bir ayrım her zaman olmuştur. Fakat, bu durum şu soruyu da beraberinde getirir: sanat olarak değerlendirilmeye değen şeyler nelerdir?

Kanon sabit bir şey değildir ve biz de zaman geçtikçe bunu tekrar tekrar değerlendiriyoruz, ancak popüler şeyler hep “alçak kültürün” bir parçası olarak görülmüştür. En azından, 20. yüzyıla kadar bu böyledir. Bu zaman aralığında artistik etkiler sadece “yüksek kültürden” değil popüler kaynaklardan da gelmeye başlamıştır. Televizyon, haberler ve müzik sanatta karşımıza çıkmaya başlamıştır.

Her şeyin satın alınabileceği, reklamının yapılabileceği, dolayısıyla insandışılaştırılabileceği bir dünyada bu insandışılaştırılmış sanat eserleri devrim niteliğindeydi. Bu, pop kültürünün ve Batı toplumunun lehine bir çığlıktı. Sanat artık sadece güzel olmak zorunda değildi, çünkü sanat, tıpkı toplum gibi, evrim geçirmişti.

Warhol’un çalışmaları onu 22 Şubat 1987’de gerçekleşen ölümüne kadar onu Amerika Birleşik Devletlerinde yeni ortaya çıkıyor olan pop art hareketinin en önüne koydu.

Andy Warhol’un Zaman Kapsülleri

Andy Warhol 1974’te başlayarak 610 zaman kapsülünü kişisel eşyaları ile doldurdu, onları mühürledi ve depoladı.

Bazıları bu devasa zaman kapsülü koleksiyonunu bir sanat eserleri serisi olarak görmektedir. Pittsburgh’deki Andy Warhol Müzesi bu kapsülleri ortaya çıkartıp dikkatli bir şekilde içeriklerini kataloglamaya başladığında fark ettiler ki zaman kapsüllerinin içinde günlük, anlamsız objeler vardı.

Örneğin bu kapsüllerde gazete haberleri, önemsiz postalar, yarısı yenmiş sandviçler ve kesilmiş ayak tırnakları vardı. Kapsüllerde aynı zamanda daha büyük projeler haline gelmesi planlanan fotoğraflar, sipariş mektupları ve birkaç gerçek sanat eseri vardı.

Andy Warhol Vakfı taksi fişlerinden hayran mektuplarına kadar her şeyi elden geçirmeleri için bir arşivist takımını işe aldı. Bu arşivistlerin işi her bir objeyi dikkatli bir şekilde kataloglamak, fotoğraflarını çekmek ve (çoğunlukla son derece garip olan) haberleri araştırmaktı. Sonrasında bu arşivistlerin bir veri tabanını bu bilgilerle doldurmaları gerekiyordu.

Andy Warhol’un Zaman Kapsülleri Ne Anlama Geliyor

Günlük hayatın yüzeyindeki bu objeleri tekrar paketlemek bu sanatçının yaratıcı işlerinin ekmek teknesi haline geldi. Zaman kapsülleri bir eşek şakasıdır, Batı kültürüne yönlendirilmiş bir şaka. Bu kapsüller yaşam tarzımızın satirik bir yansımasıdır.

Andy Warhol öldüğü güne kadar “Sanat yapmadan bir sanatçı olabilirim. Sanat benim.” fikrini sürdürdü. Kendisini, bir sanatçı olarak kültürel ikon noktasına kadar yükseltti. Sanatçı artık dünyayı güzel hale getiren biri değildi, onun yerine eksantrikti ve bir vizyonerdi. Warhol’un söylediği gibi, “Her şeyde güzellik vardır”.

Andy Warhol’un zaman kapsülleri temelde ölüm ile ilgilidir, tıpkı yaptığı Marilyn Monroe ve Elvis portreleri gibi. Andy Warhol ölümü ve çöpleri sanata çevirmiştir. Hoş geldin kartları, tebrik kartları, lüks bir restorandan çalınmış bir kül tablası, Elvis’in bir resmi, hediye paketleri ve kurdeleler, Beverly Wilshire Otelinden alınmış bir “rahatsız etmeyin” işareti ve benzerleri…

“Bir sanatçı, insanların sahip olması gerekmeyen şeyleri üreten biridir.”

– Andy Warhol

Çöp Sanat Olabilir

Andy Warhol birçok açıdan çağın ötesindeydi ve hepsine kendi 15 dakikalık ünlerini verebilmek için bu objelerin hepsini dikkatle seçti. Tüm çöplerini saklayan ve bunları sanat olarak gören başka bir sanatçı düşünmek zordur.

Francis Bacon’ın bir arkadaşı kendisinin ölümünden sonra sakladığı ona ait objeleri açık arttırmaya çıkarttı. Ancak, Bacon büyük ihtimalle kendisinin eski çek defterlerinin herhangi bir sanatsal değeri olduğunu düşünmemişti.

Warhol masasındaki çöplerin değerli olduğunu düşündü, ve diğer insanlar da bunu bu şekilde görürse bu şey sanat haline gelebilirdi. Yani, sanat artık bir ideal, bir kanon olmazdı. Bir bakış açısı olurdu, ki bu deneyimlemesi çok daha zor bir şeydi. Bu zaman kapsüllerinin bizlere 20. yüzyılın en önemli sanatçılarından biri olan Andy Warhol ile ilgili bu kadar büyüleyici bir bakış açısı verme nedeni de budur.

Warhol Modeli

Andy Warhol bu duruşunda yalnız da değildi, bu zaman kapsüllerinin doğasında bir değer olduğunu düşünen diğer insanlar da var. Bir hayran, son kapsülü açabilme onuruna sahip olmak için şok edici bir miktar, 30.000 dolar ödedi.

“İnsanlar tek başına doğarlar, ama her yerde zincirlerde – papatya zincirleri -, etkileşim zincirlerindedirler. Sosyal eylemler derme çatma formlardır, çoğunlukla cesur, bazen gülünç, her zaman garip formlar. Ve bir açıdan, her sosyal eylem bir müzakere, “onun” veya “onların” dilekleri ile sizinki arasında bir uzlaşmadır.”

– Andy Warhol

Warhol, bir ünlü ve bir iş insanı olarak sanatçı konsepti ile oynamış olan karmaşık bir sanatsal persona yarattı. Onun zamanından beri kendisinin modelini kopyalayan artistler oldu ve bu model çalışmaya devam eden bir modelmiş gibi görünüyor.

Andy Warhol bir ikon, bir zaman aralığının sembolü ve bir devrim haline geldi. İnsandışılaştırılmış sanatı ve yansıttığı yeni ihtiyaçlar, yeni tüketim yolları ve yeni hayat stilleri onu tanımladı. Warhol, sanatçı figürünü itinayla çalışan bir zanaatkardan tanınabilen birine dönüştürdü, spesifik, sanatçının sanat olduğu bir dünya görüşü olan eksantrik birine.