Aile Toplantıları: Sanki Artık Olmadığınız Biri Olmak
Bazen, bir aile toplantısı, artık olmadığınız ya da hiç bir zaman olmadığınız biri gibi hissetmenize neden olabilir. Anne ve babanızın gözünde, hala o kararsız çocuk ya da o asi “ergen” genç olabilirsiniz. Bağımsız, kendi ayakları üzerine durabilen bir yetişkin olmanızın bir önemi olmaz. Bazen, ailenize göre, hala 20 yıl önceki, aynı çocuk olarak görülürsünüz.
Çoğu zaman, insanlar kış ya da yaz tatili sırasında bir araya gelen klasik ailelerin, kendi konuşmaları arasında ortaya çıkan hengameden daha büyük bir curcuna olmadığını söyler. Yine de, zaten bildiğiniz gibi, aileler türlü türlü durumlara vesile olunan yerlerdir. Bazılarında uyum, büyük bir saygı ve iyi bir mizah hakimiyeti hakimken, diğerlerinde ise, sert ve işlevsiz bağlara, küçük dikenler gibi sıkış sıkış olmuştur insanlar. Bu dikenler, her bir aile üyesini boğar ve elini kolunu bağlar.
“Mutlu aileler birbirine benzer; her mutsuz aile ise, kendine göre mutsuzdur.”
– Leon Tolstoy
Bununla birlikte, pek fazla insanın bahsetmediği bir olgu vardır. Şu an, ekonomik kriz nedeniyle, daha önce başka hiçbir seçeneğe sahip olmadığı sebebi ile, aile evine dönmek zorunda kalan çok sayıda genç yetişkin görmek yaygın bir durumdur.
Çoğu zaman, bu gençlerin profesyonel dünyadaki yaşadıkları başarısızlık hissi, geride bıraktıkları rolü bir kez daha kabul etmek zorunda kalmalarını zaman zaman ekledi. Bazen şu andaki karakterleri ile çok az ilgili olan ama aile dinamiği tarafından yaratıldığı için, o role uymak zorunda olan gençlerdir bunlar.
Aile ve bilinç dışı oluşumları
Ebeveynleriniz, amcalarınız, teyzeleriniz veya büyükanne ve büyükbabalarınız için çocukluğumuzun bir kısmı hala bitmemiştir. Hala bir şekilde, onlar için siz küçük bir çocuksunuz. Hayatının yarısını ağabeyini taklit ederek geçiren ve kendinden küçük kardeşini kıskanan o küçük çocuk. İnsanların, sizin “aksi tarafınız” olarak adlandırdıkları anıları bile hala canlı olabilir. Çünkü, o küçük çocuklar, çok muhalif, kontrol edilemez ve asi bir biçimde davranabiliyorlardı.
Gerçekte, bu mizaç, belki de şimdi sizi siz yapan yegane değer olarak karşınıza çıkıyor. Aktif, yaratıcı ve dinamik… hepsi size tatmin edici bir özellik sunan bu özellikler, ayrılmaz bir parçanızdır artık. Ebeveynlerinden gelen sürekli olumsuz eleştiri nedeniyle ilk başta istenmeyen olarak algıladığınız bu özelliklerinizi, zaman içinde değiştirmeye gerek kalmadığını öğrenmiş oldunuz. Çünkü onlar, başkalarının değiştirmeye meyil ettiği gibi birer kusur değil, aksine sahip olduğunuz birer erdemdi.
Ancak, bu eleştirilerin ardı arkası kesilmediği için, eve dönmek ya da aile toplantılarına gitmek zor olabilir. Sadece tek bir şeyi yanlış söylemek ya da yapmak, o eski sözleri duymak için yeterli. “Yav sen hep böyle inatçı ve kontrol edilmez bir çocuktun zaten. Bu nasıl bir öfke yarabbi! Hayır kime çektin ki sen bizim sülalede?”
Şimdinin artık bir önemi yok
Neredeyse nasıl olduğunu bilmeden, eski rolünüze, o isyancı ya da söz dinleyen o çocuğun karakterine geri dönüyorsunuz. Şu ana kadar elde ettiğiniz başarıların hiç bir önemi yok. Kendinizle gurur duymanın da önemi yok. Çünkü birçok ailede, fertlerini önceki rollerine geri döndürme konusunda bilinçsiz bir eğilim vardır. Ebeveynler tarafından inşa edilen ve şekillenen bu pozisyona geri sokulma dürtüsü kaçınılmazdır.
Bu tip bir olay çok yaygındır ve aslında çok ilginç bir açıklamaya sahiptir. Illinois Üniversitesinde yapılan araştırmalara göre, aile sistemi içinde neredeyse hiçbir şeyin bağımsız olarak işlev görmediğini açıklıyor.
Her ailede, her bir üyenin kendilerinden beklenenlere göre davranması gereken bir dizi kural ve bilinçsiz bir kurulum vardır. Benzer şekilde, kalıplar, her üyenin geçmişte olduğu gibi davranmasını beklediği bir yerde ortaya çıkar.
Kişisel veya maddi sıkıntılar nedeniyle ‘baba ocağına’ geri dönmek zorunda kaldığınız zaman, bu çok karmaşık bir durum yaratabilir.
Ailenizle şu an olduğunuz yetişkin gibi iletişim kurmalısınız
Bazen, zaman içinde tekrar yolculuk yaptığınızı hissetmek için, aile evinin eşiğini geçmek yeterlidir. Bazen, bu duygu hoş olur… hatta sizi rahatlatır bile. Ancak, birçok insan için çözülmemiş çatışmaların tekrar ortaya çıkması manasına da gelebilir. Büyük okyanuslar kadar geniş mesafeler yaratan tartışmalara girmek, bazen geçmişte bıraktığınız o role bir kez daha girmenizi bile gerektirir.
- Bu “ayı tuzaklarına” düşmemeye çalışın. Bu aile yapısına geri dönmenin en iyi yolu, şu an olduğunuz kişi olmak: yani, olgun bir yetişkin. Yaşadığınız tüm gerçek yaşam tecrübeleri ile birlikte, olduğunuz yetişkin gibi davranın. Aldığınız tüm derslerini, edindiğiniz erdemlerinizi ve güçlü yanlarınızı koruyun.
- Bu, ön yargılar ile yüzleşmeniz ve hatta bir noktada ebeveynleriniz tarafından oluşturulan belirli tipler nasıl başa çıkacağınızı yoludur. Luis bir sporcu. Carmen ise asi. Alberto okulda dayak yiyen çocuk, o yüzden başkalarının onu koruması gerekir.
- Ancak Luis’in tüm hayatı boyunca gizli gizli şiirler yazmış ve şimdi de, bir kitapçı dükkanı açmak istiyor. Belki de Carmen, hiç de isyankâr değildi ve gençliğinin çoğunu öfke içerisinde geçirdi. Hatta, itilip kakılan o sıska çocuk Alberto bile, artık bir polis olarak çalışıyor.
Ailenizin durumu kabul etmesini sağlamak
Geçmişte olduğunu düşündüğünüz veya başkalarının sizin olduğunu düşündüğünüz kişi, şu anda bulunduğunuz kişiyle çok az ilgilidir. Ve bu çevrenizdeki insanlar tarafından kabul edilmesi gereken de bir durumdur. Bu gerçeği görmelerini ve algılamasını sağlamak için, ailenizin sizden beklediği rolü üstlenmemeye çalışmak size kalmıştır. Bu sayede geçmişte sadece hoşnutsuzluğa neden olan kalıpları değiştirmeyi başaracaksınız.
Çünkü sadece birkaç şey, kendisini olduğu gibi gösterme özgürlüğüne sahip olan bir aileden daha sağlıklıdır.