Çocuklarda Psikopati: Belirtileri, Nedenleri ve Tedavisi

Çocuklarda psikopati, hakkında konuşmaya değer bir hastalıktır. Spesifik olarak, yüksek derecede yıkım, büyük bir saldırganlık yükü ve toplum için zararlı bir bileşen içerir.

Psikopatinin yetişkinlikteki belirtilerini incelemek önemlidir, ancak zaman içinde bir insanda nasıl geliştiğini de araştırmamız gerekir. Dikkat çekmek istediğimiz iki şey var. Birincisi, giderek artan şiddet oranlarına sahip bir toplumda yaşıyoruz. İkincisi, insanlar daha genç yaşlarda şiddet suçları işlemeye başlıyor.

Çocuklarda psikopati: Arkasındaki bazı nedenler nelerdir?

Psikopatiye neyin sebep olduğunu hala bilmiyoruz. Ancak konuyla ilgili paylaşmak istediğimiz bazı teoriler ve hipotezler var. Nedenlerin sadece bir kısmını kısmen açıklıyorlar, ancak kesin değiller.

Testosteron gibi hormonların veya beyin yapısı anormalliklerinin rolüne işaret eden biyolojik teoriler vardır. Öte yandan, öğrenme teorileri istismarcı bir ortamda geçen çocukluğun doğurabileceği sonuçları işaret eder.

Sosyal teoriler, psikopatik bozuklukların neden yükselişte olduğunu açıklamaya çalışırken etik ve ahlaki ilkelerdeki bozulmadan ve sosyal değişimden bahseder.

Günümüzde en elle tutulur teoriler etkileşim teorileridir. Bu teoriler, biyolojik ve genetik faktörlerin psikopatların anormalliklerinde empati ya da diğer duyguları hissedememeleri açısından rol oynadığına işaret etmektedir.

Ancak çocuklarda psikopati ile ilgili olarak eğitim faktörlerine de dikkat etmeliyiz. Sosyal faktörler ve ebeveynlerin eylemleri çocukların davranışlarını etkileyebilir. Ayrıca, bir çocuğun çevresi onu bir suçluya ve hatta seri katile dönüşmesine yol açabilecek şekilde etkileyebilir.

Psikopatik bir kişiliğin temel özellikleri

Robert D. Hare, 2003 yılında psikopatik kişiliğin temel özelliklerini şöyle tanımlamıştır:

• Yüzeysel ve basit bir zihin: Psikopatlar, rol yapmaktan başka bir şey yapmazlar.
• Ben merkezli ve küstahtırlar: Psikopatlar çok narsist insanlardır. Sonuç olarak, sadece kendi refahlarını ve ihtiyaçlarının tatminini düşünürler. Aynı şekilde, sosyal normları takip etmezler. Bunun yerine, yalnızca kendi normlarını ve dürtülerini takip ederler.

Bencillik, yaşına bağlı olarak her çocukta mevcut olabilir. Bununla birlikte, zamanla, çocuk öğrenip olgunlaştıkça kaybolabilir veya daha normal bir seviyeye ulaşabilir. Psikopatik bir kişilik geliştiren bir çocuk, sürekli bencillik gösterecektir. Ayrıca, genellikle başkalarından inatla bir şeyler talep ederler. Sonuç olarak, arkadaş gruplarının göz korkutucu liderleri haline gelirler. Bu, yaşlandıkça daha da kötüleşme eğilimindedir.

• Pişmanlık veya suçluluk eksikliği: Başkalarına zarar vermeyi umursamazlar. Başka bir deyişle, büyük bir yıkıma muktedirdirler ve pişmanlık ya da vicdan azabı duyamazlar. Özellikle, bu pişmanlık eksikliği, adı kötüye çıkmış olan “davranışlarını haklı çıkarma” yetenekleriyle ilgilidir. Böylece yaptıklarının sorumluluğunu almaktan kaçınırlar.
• Empati eksikliği: Tüm bu özellikler empati eksikliğinden kaynaklanmaktadır. Başkalarının duygularını anlama konusunda hiçbir yetenekleri veya ilgileri yoktur. Genel bir empati eksikliği gösterdikleri için, gerçek duygusal bağlara sahip olmaları zor veya imkansızdır.
• Manipülatör veya yalancıdırlar: Psikopatlar inatçıdır. Onları yalan söylerken yakaladığınızda bile yalan söylemeyi bırakmazlar. Bunun yerine, karmaşık bir yalanlar ve çelişkiler ağı oluşturarak hikayelerini değiştirmeye devam ederler.

Çocuklarda psikopati tedavisi

Çocuklarda psikopati, çocukların erken yaşlardan itibaren yalan söylemesine neden olabilir. İlk kurbanları genellikle ebeveynleri, kardeşleri veya arkadaşlarıdır. Bazı durumlarda öfkelerini kontrol etmeyi öğrenebilirler. Ancak uzun vadede bunu başaramaz hale gelirler. Bu, ebeveynlerin garip kişiliklerini erkenden tespit etmelerini mümkün kılabilir.

Psikopati bir kişilik bozukluğu olduğundan, olası tedavileri hala çok sınırlıdır. Bu nedenle beklentilerimiz yüksek olmamalıdır. Çocuğumuzu dürüst veya sadık bir insana dönüştürmemiz pek olası değil. Aslında, çok nadiren psikopatik niteliklerini kaybederler. Onları ancak bir miktar kontrol etmeye çalışabiliriz.

Sorunlarını anlamak için dikkate almamız gereken çok önemli iki husus var. İlk olarak, çocuğun çevresine bir göz atmalıyız. İkincisi, ebeveynlerin veya bakıcıların bozukluğu ilk tespit ettiği yaş gerçekten önemlidir. Gerçekten de, çocuk sekiz veya dokuz yaşına gelmeden erken teşhis ve tedavi, başarı şanslarını önemli ölçüde artırabilir.