Lütfen Birbirimiz İçin Yaratılmış Olmayalım!
“Özür dilerim ama sen benim mutluluğum değilsin. Hayır, değilsin ve bu yüzden artık kendimi serbest bırakıyorum. Duygu dünyamı senin ellerine bırakmayı reddediyorum. Eğer mutluluğum olsaydın, yokluğun bardağı taşıran son damla olurdu ve sürekli sınırda yaşıyor olurdum. Seni “sahiplenmek” istemiyorum, çünkü bu gerçekten benim tarzım değil.
İyiliğim ve kişisel tatminim neredeyse tamamen kendime bağlı. Başka şeylerin de katkısı oluyor tabii, fakat yaşadığım içsel süreç dışarıdan gelmiyor.
Başkalarının sorunlarıyla uğraşmak çok can sıkıcı. Kendim nefes almayı, koltuk değnekleri olmadan yürümeyi, kendim olmayı tercih ederim. Sana ait olmak da istemiyorum, senin bana ait olmanı da. İstersek birlikte olabiliriz, fakat lütfen “birbirimiz için yaratılmış” olmayalım.
Psikolojik sağlık ve mutlu olma çabası, kişisel ve başkasına devredilemeyen bir anlaşma gerektirir. Bize verilen, satın alınabilen, mirasla sahip olabileceğimiz bir şey değildir: devredilemez. Ben de, sen de satılık olmadığımıza göre, özgür olmak için bir fırsatımız var.
Ne sen benim varlığımın sebebisin, ne ben senin; eğer böyle olsaydı, birimiz olmadan diğerimiz yaşayamazdı. Sen benim mutluluğum değilsin, ve çok şükür senin partnerin ya da eşin değilim. Sahip olabileceğimiz en iyi ilişki, birbirimize ait olmamaktır. Karşındaki kişiye sahip olmadığında ona saygı duyarsın. Ve işte güzellik, duyarlılık ve özgürlük budur.“
-Walter Riso
Özgürlük istediğimiz şeyi yapmakta değil, fakat yapmamız gereken şeyi yapma hakkına sahip olmadadır.
-Papa 2. John Paul
Sahip olabileceğimiz en iyi ilişki, birbirimize ait olmamaktır. Seninle ortada buluşmak istiyorum, duygusal bir seviyede… Birbirimiz için yaratılmış olmak istemiyorum, ne de hayatımızın aşkları olmamızı.. Sana muhtaç olmak değil, seni seçmek istiyorum.
Seni gözüm kör bir şekilde sevmek istemiyorum, gözlerimi kapatmayı da... Gözlerimi açmak, her ikisi de farklı ve bağımsız, birbirine tutkusunu veren, anı yaşayan, hayatları için el ele veren iki tam insan görmek istiyorum.
Bütün olmak
Birbirimizi değiştirmemizi ya da birbirimize ihtiyaç duymamızı istemiyorum. “Daha iyi yarımız” olmayı kenara bırakalım. Ne istersen olabilirsin, senden değişmeni isteyen kişi ben olmayacağım. Önemli olan birlikte olmamız.
Her zaman el ele yürümek zorunda da değiliz. Bazen aşkı hissedemez insan, sendeki bütün sevgiyi de çekip çıkarmak istemiyorum. Öyleyse vazgeçmek istersen durma. Yapacak bir şey yok.
Çünkü ikimiz var, birimiz değil. Birbirimiz için yaratılmış da değiliz. Ben benimim, sen de senin.
Hepimizin bir ömür boyu sürecek bir aşkı var
Hepimizin bir ömür boyu sürecek bir aşkı var: kendimiz. Sadece kendimi şartsız, güvensizlikler, yenilgiler olmadan sevebilirsem, sana da aynısını yapabilirim.
Eğer seninle olmam kendimden vazgeçmem anlamına geliyorsa, bu yürümez. İnsanlar sevilmemekten şikayet ederler, fakat aslında olan kendimizi nasıl seveceğimizi bilmemektir.
İhtiyaçlarımızı giderme rüyası içinde yaşar gideriz ve gerçek aşkın kendimiz için hissettiğimiz sevgi olduğunun farkına varmayız. Bu yüzden birbirimizi idealize etmemizi istemiyorum; aşkımız bizi kurtarmayacak, sorunlarımızı da çözmeyecek, duygusal istikrar da sağlamayacak.
Hiç kimse sizin yerinize sevemez, sizin yerinize büyüyemez, gülümseyip nefes de alamaz. Kendinizi kurtarma ve sağlıklı bir sevgi geliştirme gücüne sahip olan tek kişi sizsiniz ve bu da dünyadaki en güzel şeydir.