Logo image
Logo image

Yavaş Konuşan Çocuklar Einstein Sendromu Yaşıyor Olabilir

3 dakika
Einstein sendromu, konuşmaya başlaması iki yıldan fazla süren çocuklar için konulan bir teşhistir. Aslında, genellikle yanlışlıkla otizmden muzdarip olarak teşhis edilirler. Ancak zamanla genellikle yüksek zeka sergilerler ve iletişimde sorun yaşamazlar.
Yavaş Konuşan Çocuklar Einstein Sendromu Yaşıyor Olabilir
Valeria Sabater

Yazan ve doğrulayan psikolog Valeria Sabater

Son Güncelleme: 21 Aralık, 2022

Birçok ebeveyn, çocukları iki yaşına bastığında sadece birkaç kelimeyi net bir şekilde ifade edebiliyorsa endişelenir. Einstein sendromu, konuşma ve dil becerilerini diğerlerinden daha sonra geliştiren bu çocukları tanımlar. Aslında, ‘geç konuşanların’ nüfusun neredeyse yüzde 15’ini oluşturduğu da ilginç bir bilgidir.

Ayrıca, görelilik kuramının babası da bu kategoriye girmişti. Nitekim Albert Einstein, beş yaşına kadar somut ve anlamlı cümleler kuramayan bir çocuktu. Anlaşılan, bu ailesini alarma geçirmişti. Nitekim uzun bir süre, küçük Albert’in belki de zeka geriliği sergilediğini varsaydılar.

Ancak, çevresiyle etkili bir şekilde iletişim kurabilmesi bu kadar uzun zaman alan bu adam olmadan bilim dünyası böyle olamazdı. Ayrıca, o tek değildi. Çünkü yaşamlarının ilk yıllarında iletişim sürecinde yavaş gelişme gösteren pek çok insan vardır.

Aslında, bazı durumlarda, bu yavaş gelişimin arkasında yüksek entelektüel beceriler gizlidir. Hadi daha yakından bakalım.

Some figure

Albert Einstein sendromu

Ebeveynlerin, çocuklarının yaşları için beklenen tüm gelişimsel dönüm noktalarına uymaması kadar takıntılı olduğu çok az şey vardır. Her şeyin yolunda gittiğini bilmek için bu yüzdelik dilimleri ve büyüme göstergelerini karşılamalarını istiyorlar. Ancak, bu her zaman olmaz. Yine de bu, yanlış bir şey olduğu anlamına gelmez.

Wisconsin-Madison Üniversitesi’ndeki iletişim bozuklukları bölümü, geç konuşmaya başlayan çocukların yaşlarına uygun dil becerilerini kazandıklarını iddia eden bir araştırma yaptı. Başka bir deyişle, gecikme kendini ayarlar.

Ancak, belirli yetkinliklerin gelişiminde herhangi bir gecikme olursa, uzmanlara danışılması önemlidir. Bunun nedeni, bir sorun olması durumunda, etkisini azaltmada erken müdahalenin önemli olmasıdır.

‘Yavaş’ veya ‘geç’ gelişimin özellikle konuşma ve dil süreçlerinde yaygın olması ilginç bir gerçektir. Albert Einstein sendromu icat eden de budur.

Geç konuşan zeki çocuklar

Einstein sendromu herhangi bir teşhis kılavuzunda görünmez. Aslında, sıklıkla ortaya çıkan bir fenomeni tanımlamak için kullanılan bir etikettir. Gerçekten de, konuşması uzun süren, ancak zamanla yüksek entelektüel beceriler sergileyen birçok çocuk var.

Einstein sendromu terimi, Amerikalı ekonomist Evan Thomas Sowell tarafından icat edildi. 1997’de Geç Konuşan Çocuklar adlı kitabı sayesinde bunu popüler hale getirdi. Daha sonra Dr. Stephen Camarata ile birlikte The Einstein Syndrome: Bright Children Who Speak Late başlıklı bir başka çalışma yayınladı.

Vanderbilt Üniversitesi’nde işitme ve konuşma bilimleri profesörü olan Dr. Camarata, bu kitapta önemli bir şeyin altını çizdi. Birçok çocuğa iki yaşına kadar konuşmadıkları için yanlış bir şekilde otizm spektrum bozukluğu (OSB) teşhisi konduğunu belirtti.

Bu nedenle her çocuk bireysel olarak değerlendirilmelidir. Bunun nedeni, bazen başka gizli dil bozukluklarının mevcut olabilmesidir. Bunların bir an önce tespit edilmesi gerekiyor. Diğer durumlarda, sadece daha sonraki bir gelişme durumu olabilir.

Dikkat çekici bir faktör daha var. Zeka katsayısı (IQ) yüksek olan birçok çocuk iletişimsel yeterliliği geliştirmekte geç kalıyor.

‘Geç konuşmacı’ olarak teşhis edilen bazı çocuklar, yüksek IQ’ları nedeniyle yavaş yavaş parlak beceriler sergileyerek bu gecikmenin üstesinden gelecektir.

Some figure

Einstein sendromlu çocuklar nasıldır?

Einstein Sendromu: Geç Konuşan Parlak Çocuklar kitabında, bu küçükleri tanımlayan özellikleri buluyoruz. Ancak, herhangi bir çocuğunuz konuşmada benzer bir gecikme gösterirse, bir çocuk doktoruna danışmalısınız. Kendi kendinize teşhis koymamalısınız.

Evan Thomas Sowell ve Dr. Stephen Camarata’nın 2002 yılında tanımladıkları özelliklere bir göz atalım:

  • İki yaşından sonra bile doğru cümle kuramamak. Çocukların çok küçük bir kelime dağarcığı vardır ve bu kelimelerin çoğunu yanlış telaffuz ediyorlardır.
  • Harika müzikal ilgi alanları ve beceriler.
  • İnce motor becerileri de dahil olmak üzere iyi motor becerileri.
  • Harika bir hafıza.
  • Kararlılık.
  • Özel ilgi alanları. Aslında, bunları derinleştirmek ve dolayısıyla bilgilerini genişletmek için can atıyorlardır.
  • Kendileri için bir şeyler yaparken belirli bir yavaşlık. Örneğin, tuvalete gitmek.
  • Uzun süre yoğun bir şekilde odaklanma yeteneği.

Sonuç olarak, Einstein sendromu hakkında bu kitap ve belirli makaleler dışında kapsamlı bir belgeye sahip olmadığımızı belirtmek önemlidir. Bu nedenle uzmanlar tarafından daha fazla çalışma ve analiz gerektirdiği bir gerçektir.

Bu arada, oldukça temel bir şeyi hatırlamalıyız. O da, her çocuğun kendi büyüme ve olgunlaşma ritmini gösterdiği gerçeğidir. Sonuç olarak, bu sürece saygı duymak ve her küçük çocuğun özel ve benzersiz ihtiyaçlarını anlamak esastır. Gerçekten de, onlara baskı yapmadan, yargılamadan veya etiketlemeden önce, her zaman onları anlamaya çalışmalıyız.


Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.


  • Hammer, C. S., Morgan, P., Farkas, G., Hillemeier, M., Bitetti, D., & Maczuga, S. (2017). Late Talkers: A Population-Based Study of Risk Factors and School Readiness Consequences. Journal of speech, language, and hearing research : JSLHR60(3), 607–626. https://doi.org/10.1044/2016_JSLHR-L-15-0417
  • Roos, Elizabeth & Ellis Weismer, Susan. (2008). Language Outcomes of Late Talking Toddlers at Preschool and Beyond. Perspectives on language learning and education. 15. 119-126. 10.1044/lle15.3.119.
  • Zubrick, S. R., Taylor, C. L., Rice, M. L., & Slegers, D. W. (2007). Late language emergence at 24 months: an epidemiological study of prevalence, predictors, and covariates. Journal of speech, language, and hearing research : JSLHR50(6), 1562–1592. https://doi.org/10.1044/1092-4388(2007/106)

Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.