Kum Kadınları: Ciudad Juarez'deki Kadın Cinayetleri

Meksikalı bir oyun yazarı olan Humberto Robles, Kum Kadınları (Mujeres de arena) adlı oyunu yazdı. Ciudad Juarez’deki kadın cinayetlerinin dehşeti hakkında konuşan kadınların ifadesidir. Kum Kadınları bu cinayetler karşısında konuşur ve onları odak noktasına yerleştirir. Oyun, cinayetlerin trajedisini derin ve insani bir biçimde tasvir eder ve katledilen kadınların ailelerinin hareketini desteklemektedir.

Tiyatroda insan hakları

Humberto Robles, Meksikalı bir yazar, senarist ve insan hakları aktivistidir. 2007’de İspanyol medyası Robles ve çalışmalarını inceledi. “Bugün Robles, belki de Latin Amerika devlet tiyatrosunda en çok temsil edilen Meksika oyun yazarlarından biri” diye yazılmıştır. [çeviri] Ayrıca, “Meksikalı kadınların yaşamının zor koşulları hakkında önemli metinler yayınlayan, Meksika’daki çağdaş tiyatronun en umut verici yazarlarından biri” yorumu yapılmıştır. [çeviri]

Kum Kadınları adlı oyunda, Meksika vatandaşlarının öldürülmesi ve kaybolması dört kadının bakış açısıyla işlenir. Karakterler bir anne, bir kuzen, bir kız kardeş ve öldürülen genç bir kadındır. Natalia, Micaela, Lilia Alejandra ve Erendira’nın hikayesini anlatıyorlar. Üçü de Ciudad Juarez’de kadın cinayeti kurbanlarıydı. Şiir ve hükümetin bu suçları ortadan kaldırma konusundaki ilgisinin yetersiz olduğunu gösteren istatistikler tanıklıklarının arasına serpiştirilmiştir.

Toplam kayıp vakası ve cinayet sayısı içler acısıdır. Şiddet ortamı büyüyor. Yetkili makamlar, bugüne kadar, kadın cinayetleri hakkındaki verileri netleştirmek için herhangi bir somut eylemde bulunmamıştır.

Kadın cinayeti terimi, kadınlara yönelik nefret suçları ve cinayetleri ifade eder. Terim, ayrımcılık ve toplumsal cinsiyet şiddeti bağlamında meydana gelen ciddi suçları ifade eder. Bu şiddet içeren suç, acımasız bir biçimde insandışılaştırmaya maruz kalan kadın ve kızlara yöneliktir.

“Canlı bir insanı ortadan kaldırmak için kolay gibi görünüyor. Sorun ölülerin nasıl yok edileceğidir. Bir cesedi gömebilirsin, ama hayaleti gömemezsin. Öldür! Peki ya sonra? Her gece ölüler yatağının kenarına oturmaya gelecekse neden gün boyunca kapıyı yaşayanlara karşı kapatasın ki?”

– Barret

Kum Kadınları: Ciudad Juarez kadın cinayetlerinin kurbanları

Kurbanların çoğu ortak özellikler paylaşıyor. Aynı yaştalar (15 ila 25 yaşları arasında) ve genellikle fakirler. Küçük yaşlardan itibaren, bu kadınlar kendi ayakları üstünde durmak zorunda kaldılar. Çoğu zaman, geçimlerini sağlamanın tek yolu fabrikalarda veya serbest ticaret bölgelerinde çalışmaktır.

Serbest ticaret bölgelerindeki endüstri ihracat için ürünler üretmektedir. Emirlerin çoğu Amerika Birleşik Devletlerinden geliyor. Şirketler, düşük işgücü maliyetleri nedeniyle Meksika’da fabrikalar kuran ABD şirketlerinin yan kuruluşlarıdır.

Bu genç kadınlar asgari ücret karşılığında 12 saatlik vardiyalarda çalışıyor. Çalışma koşulları genellikle berbat. Hakları ya da uygun çalışma koşulları yok. Ciro yüksektir. Sonuç olarak, bu kadınlardan birinin kaybolması fazla dikkat çekmiyor. Korkunç olan şey, hemen hemen her serbest ticaret bölgesi çalışanının, kaybolan bir kadını tanıyor olmasıdır.

Pembe haçlar: Ortadan kaybolan kadınların sembolü

Aktivistler yirmi yıl önce ilk kayıp vakaları hakkında seslerini yükselttiler. İlk belgelenen kadın cinayeti, on üç yaşında olan Alma Chavira Farel’di. Cesedi 23 Ocak 1993’te bulundu. Saldırganları ona tecavüz etmiş ve onu boğmuştu. Kadın cinayetleri dehşeti Alma ile başladı.

Kayıtlı bir kayıp vakasının olduğu her yere, kurbanların aileleri siyah bir arka plana sahip pembe bir haç çizer, yerleştirir veya gömer. Bu haçlar kadın cinayetlerinin sembolleridir. Ancak, yetkililer sık sık onları örtmekte ya da kaldırmaktadır. Konuşan insanları bastırmaya ve korkunç trajediyi örtmeye çalışırlar.

Cinayetleri protesto eden insanlar da pembe haç taşıyorlar. Aile üyeleri, arkadaşlar ve sempatizanlar Ciudad Juarez’deki kadın cinayetleri hakkında farkındalık yaratmak için yürüyorlar. “Kadın Cinayeti Ülkesi” veya “Bir kadın [az] değil” gibi mesajlar taşıyarak sokaklarda yürüyorlar. Her tezgah, duvar veya boş alana bir haç koyuyorlar.

Toplumun öfkesinden dolayı her yıl pembe haçların sayısı artıyor. Ciudad Juarez’in sokaklarında adalet isteyen pembe bir dalga geçiyor.

Trajedileri durdurmaya yardımcı olmak istemeyen bir hükümet

Sonuç olarak, Ciudad Juarez hükumetinde, özellikle de kadın cinayetleri söz konusu olduğunda cezasızlık çok yaygın. Kötü yönetim, yolsuzluk ve Meksika makamlarının ihmali, Amerikalılar Arası İnsan Hakları Mahkemesini tarihi bir kınama yapmaya yöneltti. 2009’da mahkeme Meksika’yı ilk kez kadın cinayetleri için kınadı. Ne yazık ki, bu fazla bir etki yapmadı. Hükumet cinayetler hakkında hala hiçbir şey yapmıyor. Kadınlar ve kızlar her gün öldürülmekte ya da kaybolmaktadır.

Kadın cinayeti kurbanlarının aileleri için, suçu tanımak yaşadıkları ıstırabı durdurmanın ilk adımıdır. Sesleri birincil silahlarıdır.

“Çözümsüzlüğün günbatımında, her şey, giyotin bile nostalji havasıyla aydınlatılıyor.”

– Milan Kundera