Alejandra Pizarnik'in En Güzel Sözlerinden 5'i

Alejandra Pizarnik’in en güzel sözleri, etkileyici bir duyarlılık ve sıra dışı bir aydınlık ile donatılmış bir şairi göstermektedir. Bu sanatçı, Rus göçmeni bir anne babanın kızı olarak Arjantin’de doğdu. Ne yazık ki, istikrarsız ve talihsiz bir hayatı oldu.

Alejandra Pizarnik, çocukluk ve ergenlik döneminde büyük sıkıntılar yaşamıştı. Agresif bir akne rahatsızlığından muzdaripti, astımı vardı ve aşırı kiloluydu. Öte yandan kız kardeşi, ebeveynlerinin gözünde “mükemmel” idi. Bunun sonucunda Pizarnik, asi genç bir kız oldu ve aynı zamanda da içine kapandı. Yani durumu,genç bir kızın olmaması gereken her şeyi temsil ediyordu. Erken yaşlarda amfetamin ve barbitürat gibi ilaçlar almaya başladı.

“Yüzünüzün hatırasını, gelecekte olacağınız kişinin maskesiyle örtün ve bir zamanlar olduğunuz kızı korkutun.”

– Alejandra Pizarnik

Bir defa olarak psikanaliz yöntemine başvurduktan sonra geçici de olsa istikrar buldu. Daha sonra, büyük bir entelektüel üretime imza attı. Alejandra Pizarnik’in en güzel şiirleri ve unutulmaz sözleri hayatının bu aşamasında ortaya çıkmıştır. Ancak daha sonra, daha 36 yaşındayken intihar etti. İşte onun en çok hatırlanan sözleri.

Alejandra Pizarnik’in sözlerine göre çalışma

Alejandra Pizarnik’in en güzel sözlerinden biri şunu söylüyor: “Gerçek: Yaşamak için çalışmak yaşamaktan bile daha aptalca. ‘Yaşamak’ ifadesinin, çalışma ile eşanlamlı olduğuna kimin karar verdiğini merak ediyorum. Nerede o aptal?”

Bu metin onun isyankar ve eleştirel ruhunu çok iyi yansıtıyor. Bu özel alıntıda, kızgın ve öfkeli bir Alejandra Pizarnik görüyoruz. Çalışmaya karşı olmaktan ziyade, itiraz ettiği şey çalışmakla yaşamayı eşitlemekti. Hayatın çalışmak olduğunu varsayarsak, yaşamak için çalışır ve kartlarınızı sadece iş yerine saklarsınız.

Bir şairin görevi

Pizarnik şiirin amacından çok söz etmiştir. Şairler neden var? Alejandra Pizarnik’in alıntılarından biri, bu konuyu güzel ve zarif bir şekilde çözüyor. Bir şairin görevi iyileştirmek. İyileştirme, onarma ve detoksize etme gücü olan şiirsel kelimeler yaratırlar.

Şöyle diyor: “Şairin büyük bir terapist olduğu söylenmiştir. Bu anlamda, bir şairin görevi, arındırmak, temizlemek ve ek olarak onarım yapmaktır. Bir şiir yazmak temel bir yarayı tamir etmektir. Çünkü hepimiz yaralandık.”

Dualiteler ve varlık

Alejandra Pizarnik’in sözlerinden çoğu, içimizde yaşayan ikiliklere işaret eder. Aynı anda iki şey olmaktan. Değişen ve asla tam olarak tanımlanmamış o değişken kimlikten. Yazarın kendi içinde de hem yaralı bir kız hem de yenilmez bir kadın vardı.

Bir sözünde şöyle diyor: “Öngörülen görüntüde kaybolmak ne güzel. Kendimi ararken cesedimden yükseldim. Kendi başıma bir hacıyım, rüzgarın çarptığı bir ülkede uyuyan o kıza doğru yola çıktım.” Bir insanın bir zamanlar kim olduğundan ve sonsuza dek kim olacağından bahseder. Ölmek ve bir başkası olarak yeniden doğmak, ama yine de bu cesedi içeride taşıyor.

Arayış ve vertigo

Bu Alejandra Pizarnik’in en güzel sözlerinden biri: “Aramak. Fiil değil, vertigo. Eylemi göstermez. Gidip biriyle tanışmak değil birisi gelmediği içim oracıkta uzanmak demektir.” Burada aramak, gelmesi beklenen şey ya da kişiye eşlik eden şeydir.

İçtenlikle arzu ettiğimiz şeyler, yokluğun mu yoksa varlığın mı daha aşırı olduğunu bilmediğimiz bir baş dönmesi yaratır. Gelecek bir şey beklediğiniz zaman, aktif bir pozisyonda değilsinizdir. Hakkında hiçbir sözün olmadığı bir şey tarafından işkence edilirsiniz. Ve eğer geç kalırsa, işkence neredeyse ölümcül hâle gelir.

Masumiyetle bakın

Masumiyetle bakmak, önyargısız ve kesin hükümler olmadan, beklenti içine girmeden bakmak demektir. Bu, bir şey bulmayı beklemeden bakmaktır. Yalnızca görmek ve düşünmekle memnun olmaktır.Bir sonraki sözde yazar, o masum bakış ve hiçlik arasında bir ilişki kuruyor.

Şöyle diyor: “Ve her şeyden önce, masumiyetle bakmak. Hiçbir şey olmamış gibi, ki bu doğrudur.” Hiçbir şeyin beklenmediği bu bakış açısına, aslında hiçliği gördüğünüz gerçeğini de ekleyin. Boş anlarda sevgi eksikliğini ifade etmenin güzel bir yolu.

Alejandra Pizarnik, onu uzun süre kısıtlayan ve acı dolu anlar yaşatan depresyonu asla yenemedi. Birkaç kez psikiyatri hastanesinde gözetim altında tutuldu. Ölümünden kısa bir süre önce yazdığı son mısralarda şöyle diyor: “Dipten başka/hiç bir yere gitmek istemiyorum.”