Yeme Bozuklukları ve Ebeveynlerin Rolü
Birçok bozukluğun kaynağı bilinmemektedir. Diğer bozukluklar kökenlerini hem iç hem de dış birçok farklı özellik arasında bulur. Yeme bozuklukları kültürel bağlamın bir parçasıdır ve ebeveynler çocuklarında yeme bozukluklarını önlemek için çalışabilirler.
İştahsızlık veya obezite gibi yeme bozuklukları, bulundukları ortama özgüdür. Toplum çocukları etkiler ve yeme bozukluklarının önlenmesine yardımcı olmak ebeveynlerinin rolüdür.
Pek çok psikolojik bozuklukta olduğu gibi yaş önemli bir rol oynar. Örneğin, bazı bozukluklarda yetişkinliğin ilk aşamasında meydana gelen belirli değişiklikler vardır.
Kadınlarda anksiyete ve depresyon gibi diğer bozukluklar nüfusun bir bölümünü etkiler. Örneğin, kadınlar toplumun standartlarından ve bir tür güzellik inancından dolayı bu konuda biraz daha çok acı çekiyor.
13 ile 24 yaş arasındaki kız çocukları ve kadınların yeme bozukluğu girdabına yakalanma riski daha yüksektir. Ayrıca bu yaş, ebeveynleriyle birlikte yaşadıkları zamanla da eşleşmektedir. Peki yeme bozukluklarını önlemenin bir yolu var mı?
Yeme bozukluklarının önlenmesinde ebeveynlerin rolü
Bu bozuklukların birçok nedeni olabileceğine dikkat etmek önemlidir. Bazı ailelerin bu bozuklukla ilgili, buna sebep olabilecek belli özellikleri vardır, ancak tabii ki de aile her zaman suçlu değildir.
Bir ailedeki işlev bozukluğunun derecesi, yeme bozukluğu geliştirme ile orantılıdır. Bu nedenle, iki unsur söz konusudur: uyum eksikliği ve gençlerin hayal kırıklığına karşı düşük toleransı.
Aynı şekilde, kontrolcü, aşırı korumacı ve otoriter ebeveynlere sahip olmak, çocukları kendi yaşamları üzerinde daha fazla sorumluluk ve güce sahip olmaları gereken bir anda kendi yaşamları üzerinde kontrol sahibi olmadıklarını düşünmeye sevk edebilir.
Cevap, müsamahakâr bir ebeveynlik tarzı mıdır?
Çocuklarda yeme bozukluklarını önlemek, müsamahakâr veya ihmalkar olmakla ilgili değildir. Ebeveynlerin şefkat ve denetim eksikliği, özgüven eksikliğiyle de yakından ilgilidir. Hepsinden önemlisi, benlik saygısı eksikliği tüm yemek ile ilgili bozuklukların temel özelliğidir.
Ailenin davranış ve yaklaşım türüne bağlı olarak, çocuklar, belirli bir şekilde ortaya çıkan yemek konusundaki bozukluk durumunu geliştirebilir:
- Bulimia genellikle çatışan ve patolojik ailelerde gelişir. Başka bir deyişle, düşmanlık, beslenme eksiklikleri, bağlantının kesilmesi, dürtüsellik ve ebeveyn desteğinin eksikliği vardır. Genellikle evlilik çatışması yoktur.
- Genellikle, kısıtlayıcı anoreksi, genellikle yaşama ve evlilik çatışmalarına dahil olan ebeveynleri olan ailelerde gelişiyor gibi görünmektedir.
- Pürgatif anoreksiyalı (ishal ve iştahsızlık) gençlerin durumu genellikle evlilik çatışmaları olan ailelerde meydana gelmektedir. Düşmanlık ve ebeveyn desteği eksikliği düşüktür.
Yeme bozukluklarını önlemek için ipuçları
Her şeyden önce, ebeveynlerin çocuklarında bir yeme bozukluğunun başlangıcı ve gelişimi üzerinde büyük etkisi olabilir. İşte çocukların yeme bozukluğu durumu geliştirmekten kaçınmalarına yardımcı olacak birkaç ipucu.
Çocuğunuzun bedeniyle veya fiziksel özellikleriyle dalga geçmek
Bir gencin bedeni değişir ve fark edilecek tek kişi onlar olmayacaktır. Hepsinden önemlisi, etraflarındaki insanlar vücutları hakkında konuşmaya başlayabilir. Bu yorumlardan bazıları onları ve özgüvenlerini etkileyebilir.
Yeme bozukluğu olan yetişkinler, “Şişmanlayacağın için çok yememelisin“, “Pizza suratlı” veya “Saçın böyleyken aptal gibi görünüyorsun” gibi sözleri her zaman hatırlar.
Belirsizliklerle dolu bir ergenlik dönemi için gerekli araçlar
Ergenlik, ne kadar hazırlıklı olurlarsa olsunlar, gençler için zorlu bir dönemdir. Bazıları neyi ve nasıl yediklerini kontrol ettiklerinde kendilerini daha iyi hissedeceklerini düşünüyorlar. Başka bir deyişle, buradaki amaç bedenleri ve yiyecekleri üzerinde kontrol sahibi olmalarını sağlamak.
Onlara hayal kırıklığıyla nasıl başa çıkacaklarını öğretmek aslında daha önemlidir. Ebeveynlerinin destek veya bilgi eksikliği nedeniyle ergenlik yıllarını kafa karıştırıcı bir durum olarak yaşamamaları gerekir.
Sonuç olarak yeme bozuklukları, uyarı işaretleri ve bu anlamda aslında hayatımızda olan pek çok güzellik türü hakkında konuşmak önemlidir.
Arkadaşlarından veya sorunun parçası olan bir toplumdan çok fazla destek bulamayacaklardır. Hepsinden önemlisi, çocuğunuza zayıf olmanın güzelliğin eşanlamlısı olmadığını söyleyen de mutlaka siz olacaksınız.
Gerektiği kadar ve yönetilmesi zor olan sınırlar
İzin vermek, kuralları nasıl koyacağını bilmeyen ebeveynlere yer kazandırır. Bu nedenle, sınırlardan, en başından itibaren sevgiyle ve çocuğunuz için istediklerinizle onların istedikleri arasındaki farklılıklar hakkında konuşmak, herhangi bir yeme bozukluğuna karşı da koruyucu bir faktördür.
Ebeveynler, sınırlar oluşturarak çocuklarında yeme bozukluklarını önleyebilirler. Bunu yapmak belki de en basit işlerden biridir, ancak en iyi uzun ve kısa vadeli etkilere sahip olanıdır.
Çocuklar sınırlarla sağlıklı bir şekilde yaşamayı öğrenirlerse, ergenlik yıllarında zihinsel kapasiteleri gelişecektir. Aslında, gençlerin yeme bozukluklarını önlemek için yalnızca iki şeye ihtiyaçları vardır: sevgi ve sınırlar.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Martínez, J., Navarro, S., Perote, A. y Sánchez, M. (2010). Educar y crecer en salud. El papel de padres y educadores en la prevención de los trastornos de alimentación. Ed: Instituto Tomás Pascual Sanza para la nutrición y la salud. Madrid, España.
- Piñeros, S., Molano, J. y López de Mesa, C. (2010). Factores de riesgo de los trastornos de la conducta alimentaria en jóvenes escolarizados en Cundinamarca (Colombia). Revista Colombiana de Psiquiatría, 39(2), 313-328.
- AEPNYA. Trastornos de la conducta alimentaria (TCA). Procolocos 2.008.
- Ochoa de Alda, I., Espina, A. y Ortego, M. (2006) Un estudio sobre personalidad, ansiedad y depresión en padres de pacientes con un trastorno alimentario. Clínica y Salud, 17(2), 1-20.
- Martínez, D. y Martínez, S. (2017). Relación entre tratornos de la conducta alimentaria y género y familia en adolescentes escolarizados, Suba (Bogotá). Carta Comunitaria, 25(143), 29-33.