Hikayemizin Başlangıcı Çiziliyor
Ellerimiz neredeyse istemeksizin temas kuruyor ve birbirimize her dokunduğumuzda kıvılcımlar uçuyor. Birbirimizin yüzüne gülümsüyoruz ve bakışlarımız doyumsuzca kavuşuyor birbirine. Temiz sayfaları olan bir defterimiz var… Hikayemizin başlangıcı bu.
Sözlerimizin düşüncelerimizden farklı olmasını önlemek için seslerimiz hala biraz çekingen çıkıyor. Hayal kırıklığına uğramamak ve acı gerçeği tekrar görmekten kaçınmak için ayaklarımız zor adım atıyor. Bunun hikayemizin başlangıcı olduğunu biliyorum. Birbirine yakın olmak ve birlikte zaman geçirmek istemek yetiyor. Birbirimize sessizce bakmak ve duygularımıza kapılmak yeterli.
Bir hikayenin başlangıcı
Bana ne söyleyeceğini bile ya da bir şey söylemene bile gerek olup olmadığını bilemeden, şu anda beni düşünüyor olabilirsin. Bütün gece seni düşünerek geçirdiğimi bilmen için birbirimizi yeterince tanımadığımızı biliyorum. Nasıl biri olduğunu merak ediyorum, seni hayalimde şekillendiriyorum, sevdiğin şeyleri düşünerek ve bunun güzel bir başlangıç olduğuna inanarak. Başarısızlık korkusu, daha önce birçok kez başarısız olduğumuz için yavaş yavaş başlayan bir şey.
Şimdi seni göreceğimi bildiğim zaman titremeye başladım. Şimdi bana iltifat ettiğin zaman bakışlarımı indirerek utanıyorum. İçimdeki cevheri çıkarmak için her ayrıntıyı kontrol ettim. Bu, bir hikayenin başlangıcı. Bir anının başlangıcı.
“Aşkın her şeyiyle orada olduğu aşka dair bildiğimiz tek şeydir.”
– Emily Dickinson
Birbirimize çok yavaş bakıyoruz
Sen ve ben iki boş sayfayız. Yazılacak koskoca bir kitabız. Doldurulması gereken boş bir alandır. Bugün başladığımız şey yarın geçmişimizin bir parçası olacak. Ama her zaman bizim başlangıcımız olmaya devam edecek. İkimizin birlikte yaptığı bu başlangıç, belli bir şekilde “şimdi” ile doldurulabilir. Sadece mevcut anlarla doldurulabilir.
Yarın ne olacağını bilmiyorum, ama umrumda değil. Şimdiye odaklanmayı ve sahip olduğumuz bu güzel şeyin tadını çıkarmayı tercih ediyorum. Gözlerim önümde olandan daha fazlasını görmeme izin vermiyor. Umutlarım ve arzularım korkularımı etkilemiyor. Peki neden bu sefer öyle değil? Neden bu başlangıç, sonu olmayan bir şekilde yazılmış olamıyor? Bu benim bugünüm, şimdiki zamanım ve nasıl olmasını istediğimi ben seçiyorum.
“Artık hiçbir şey kutsal değil ve boşuna çabalıyoruz. Şu anda dünya yeni boyandı… Şimdi fırtınalar çok kısa… Şimdi, nasıl olduğunu bilmeden, birbirimizi sevmeden birbirimizi nasıl seveceğimizi biliyoruz. Şimdi o gözler temas ediyor ve ağızlar izliyor. Şimdi hiçbir şeyin acil değil ve her şey mevcut. Şimdi tüm hikayeler hiç başlamayan hikayelere benziyor.”
– Joaquín Sabina
Hikayemizin başlangıcı
Seninle her şey yeni ve şaşırtıcı görünüyor. Her şeyin farklı bir ışığı ve farklı bir anlamı vardır. Birlikte olduğumuzda karnımda hissettiğim kelebekler duygularımı ortaya koyuyor. Beni daha iyi olmaya ve seninle yeni bir şey başlatmaya zorluyorlar. Bir daha denemek, yeni bir şeyler yapmak için hepsini riske atmak için asla geç olmadığını biliyorum. Bu yüzden, hikayemizin bu yeni başlangıcında kendimden uzaklaşmaya başladım.
Ne olabileceği umrumda değil. Onunla yüzleşeceğiz. Hangi yolun bizi beklediği umurumda değil. Gelecekteki her şeyi keşfetme riskini almak istiyorum. Bu yeni bir şeyin başlangıcı ve keyfini çıkarmak istiyorum. Beklediğim şey bugündü. Bugünü benim günüm yapacağım. Bugün bizim günümüz yapacağız. İstediğim başlangıç bu, tekrar yazacağım boş sayfa bu. Bizim halimize getirdiğimiz o bugün. Kelimeler ve birbirimize gülümsemelerimiz. Zamanı geldi. Tadını çıkaralım.
“Aşkın sevdiği gibi seviyorum. Sevmek için seni sevmekten başka bir sebep bilmiyorum. ‘Seni seviyorum’ demek dışında ne söylememi istiyorsun?”
– Fernando Pessoa